جوهرى سنندجى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | '''جوهری سنندجی''' (۱۲۱۸ ه. ق- ۱۲۵۰ ه. ق) از [[مرثیه]] سرایان ایرانی دوره قاجار است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = جوهرى سنندجى | | نام = جوهرى سنندجى | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی =خسروبیگ جوهری سنندجی | ||
| زمینه فعالیت =شعر آئینی | | زمینه فعالیت =شعر آئینی | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ۱۲۱۸ ه. ق | ||
| محل تولد =سنندج | | محل تولد =سنندج | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =۱۲۵۰ ه. ق | ||
| محل مرگ =کردستان | | محل مرگ =کردستان | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
خسروبیگ فرزند محمدبیگ و تخلص شعرى‌اش «جوهرى» است. خانواده او در کردستان صاحب منصب بوده‌اند. او در خدمت خسروخان (والی کردستان) به شغل کتابدارى می‌پرداخت. جوهری در زادگاهش مشهور و مراثى وی با اقبال اهالى رو به رو بوده‌است. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
جوهری در سبک عراقى شعر می‌سروده‌است. | |||
==اشعار== | |||
===مثمّن ترکیب عاشورایى=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان }} | {{ب| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان }} | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۲: | ||
{{ب| باز این چه نوحه و چه فغان و چه ماتم است؟ | کز آب چشم چرخ روان رود کهکشان }} | {{ب| باز این چه نوحه و چه فغان و چه ماتم است؟ | کز آب چشم چرخ روان رود کهکشان }} | ||
{{ب| بهر عزاى آل رسول خدا حسین | شاه عرب امام عجم نور مشرقین }} | {{ب| بهر عزاى آل رسول خدا [[حسین]]| شاه عرب امام عجم نور مشرقین }} | ||
{{ب| روزى که شد به دهر چنین ظلم آشکار | در حیرتم که چرخ چرا ماند پایدار؟ }} | {{ب| روزى که شد به دهر چنین ظلم آشکار | در حیرتم که چرخ چرا ماند پایدار؟ }} | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۲: | ||
{{ب| مهرى که بود رونق افلاک دین ازو | شد منکسف به خاک ز بیداد روزگار }} | {{ب| مهرى که بود رونق افلاک دین ازو | شد منکسف به خاک ز بیداد روزگار }} | ||
{{ب| اى چرخ پرستیزه ز جور تو داد! داد! | صحبت چو شام زینب و زین العباد باد! }} | {{ب| اى چرخ پرستیزه ز جور تو داد! داد! | صحبت چو [[شام]] [[زینب (س)|زینب]] و [[زینب (س)زین العباد]] باد! }} | ||
{{ب| چون نخل قامت شه دین بر زمین افتاد | افغان و گریه در فلک هفتمین فتاد }} | {{ب| چون نخل قامت شه دین بر زمین افتاد | افغان و [[گریه]] در فلک هفتمین فتاد }} | ||
{{ب| از توسن سپهر مه و مهر شد نگون | آن ساعتى که شاه شهیدان ز زین فتاد }} | {{ب| از توسن سپهر مه و مهر شد نگون | آن ساعتى که شاه شهیدان ز زین فتاد }} | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۰: | ||
{{ب| از وحش و طیر و انس صداى فغان و آه | برخاست از زمین و به عرش برین فتاد }} | {{ب| از وحش و طیر و انس صداى فغان و آه | برخاست از زمین و به عرش برین فتاد }} | ||
{{ب| ایام بى سکون شد و افلاک بیقرار | چون چشم اهل بیت به سلطان دین فتاد }} | {{ب| ایام بى سکون شد و افلاک بیقرار | چون چشم [[اهل بیت]] به سلطان دین فتاد }} | ||
{{ب| مهر و مه و ستاره همه گشت غرق خون | از ذو الجناح گشت چون آن شاه سرنگون }} | {{ب| مهر و مه و ستاره همه گشت غرق خون | از [[ذوالجناح|ذو الجناح]] گشت چون آن شاه سرنگون }} | ||
{{ب| اندر عزاى آل نبى آسمان گریست | افلاک اشک ریخت زمین و زمان گریست }} | {{ب| اندر عزاى آل نبى آسمان گریست | افلاک اشک ریخت زمین و زمان گریست }} | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۲: | ||
{{ب| بر اهل بیت این ستم از چرخ چون رسید؟ | مهر و مه و سپهر و مکین و مکان گریست }} | {{ب| بر اهل بیت این ستم از چرخ چون رسید؟ | مهر و مه و سپهر و مکین و مکان گریست }} | ||
{{ب| نبود دلى ز غم که نسوزد درین ملال | چشم سپهر کور و زبان هلال لال | {{ب| نبود دلى ز غم که نسوزد درین ملال | چشم سپهر کور و زبان هلال لال}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[کاروان شعر عاشورا| | *[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۳۳۴-۳۳۶.]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]] | [[رده:شاعران قرن سیزدهم]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] | [[رده:شاعران ایرانی]] | ||
[[رده:شاعران عاشورایی]] | [[رده:شاعران عاشورایی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۵
جوهری سنندجی (۱۲۱۸ ه. ق- ۱۲۵۰ ه. ق) از مرثیه سرایان ایرانی دوره قاجار است.
| جوهرى سنندجى | |
|---|---|
| نام اصلی | خسروبیگ جوهری سنندجی |
| زمینهٔ کاری | شعر آئینی |
| زادروز | ۱۲۱۸ ه. ق سنندج |
| مرگ | ۱۲۵۰ ه. ق کردستان |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | شاعر |
| سبک نوشتاری | سبک عراقى |
| تخلص | «جوهرى» |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
خسروبیگ فرزند محمدبیگ و تخلص شعرى‌اش «جوهرى» است. خانواده او در کردستان صاحب منصب بوده‌اند. او در خدمت خسروخان (والی کردستان) به شغل کتابدارى می‌پرداخت. جوهری در زادگاهش مشهور و مراثى وی با اقبال اهالى رو به رو بوده‌است.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
جوهری در سبک عراقى شعر می‌سروده‌است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مثمّن ترکیب عاشورایى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| باز این چه شیون است و چه زارى است در جهان؟ | کز دیده سپهر بود جوى خون روان | |
| باز این چه ماتم است که اندر ظهور او | در گریه چشم پیر و به ناله دل جوان | |
| باز این چه شورش است و چه ماتم؟ | که صبح و شام از مهر و ماه اشک فرو ریزد آسمان | |
| باز این چه نوحه و چه فغان و چه ماتم است؟ | کز آب چشم چرخ روان رود کهکشان | |
| بهر عزاى آل رسول خدا حسین | شاه عرب امام عجم نور مشرقین | |
| روزى که شد به دهر چنین ظلم آشکار | در حیرتم که چرخ چرا ماند پایدار؟ | |
| در ماتم حبیب خدا زاده بتول | اى سینه آه سر کن و اى دیده خون ببار | |
| ریزد فلک ز دیده انجم سرشک خون | هر صبحدم ز کینه آن قوم نابکار | |
| مهرى که بود رونق افلاک دین ازو | شد منکسف به خاک ز بیداد روزگار | |
| اى چرخ پرستیزه ز جور تو داد! داد! | صحبت چو شام زینب و زینب (س)زین العباد باد! | |
| چون نخل قامت شه دین بر زمین افتاد | افغان و گریه در فلک هفتمین فتاد | |
| از توسن سپهر مه و مهر شد نگون | آن ساعتى که شاه شهیدان ز زین فتاد | |
| از وحش و طیر و انس صداى فغان و آه | برخاست از زمین و به عرش برین فتاد | |
| ایام بى سکون شد و افلاک بیقرار | چون چشم اهل بیت به سلطان دین فتاد | |
| مهر و مه و ستاره همه گشت غرق خون | از ذو الجناح گشت چون آن شاه سرنگون | |
| اندر عزاى آل نبى آسمان گریست | افلاک اشک ریخت زمین و زمان گریست | |
| از شورش و فغان عزادار اهل بیت | وحش و طیور و ارض و سما انس و جان گریست | |
| دید آن شهید را چو فتاده به خاک و خون | جبریل با معاشر کرّوبیان گریست | |
| بر اهل بیت این ستم از چرخ چون رسید؟ | مهر و مه و سپهر و مکین و مکان گریست | |
| نبود دلى ز غم که نسوزد درین ملال | چشم سپهر کور و زبان هلال لال |