شام
شام به سرزمین منطقۀ سوریه، فلسطین، لبنان،اردن و اطراف آنها گفته مى‌شده‌است.
تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شامات هم مى‌گویند.این سرزمین در صدر اسلام فتح شد و معاویه در دورۀ عثمان والى آنجا بود و امویان از آن پس بر آن منطقه استیلا یافتند و از حکومت مشروع على(ع)سر برتافتند.دمشق،پایتخت امویان بود.یزید هم آنجا حکومت مى‌کرد. [۱]
از سرزمین شام در روایات،نکوهش شده و ائمه از آن به بدى یاد کرده‌اند.اهل شام بویژه در عهد معاویه،با على دشمنى بسیار مى‌کردند و از جمله علل آن تبلیغات گستردۀ معاویه و امویان بر ضد على(ع)و بنى هاشم بود و چون در آن منطقه نفوذ و استیلا داشتند، افکار را بر ضد اهل بیت،منحرف مى‌ساختند و بذر دشمنى آنان را در دلها مى‌پراکندند.در دوره‌هاى بعد هم میان شامیان و عراقیان خصومت و ناسازگارى ادامه یافت و شهرها و مردم عراق،اغلب زیر بار حکومت دمشق نمى‌رفتند.سرهاى مسلم بن عقیل و هانى را پس از شهادتشان به شام که مقر حکومت یزید بود فرستادند.
اسرای کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
اهل بیت سیدالشهدا(ع) پس از واقعۀ کربلا که به اسارت دشمن در آمدند، ابتدا به کوفه و از آنجا به شام برده شدند و چند روزى در دمشق اقامت کردند.دیدارشان با یزید در دارالخلافه در همین شهر بود که حضرت زینب و امام سجاد(ع) در بارگاه یزید خطبه خواندند و یزید را رسوا ساختند. [۲] قبر حضرت زینب و رقیه که هر دو بصورت حرم و زیارتگاه شیعه است،در شام است. قبر رقیه نزدیک مسجد جامع دمشق و حرم حضرت زینب در زینبیه،بیرون از دمشق است. [۳] سفر به شام براى اهل بیت حسین(ع)بسیار تلخ و مصیبتهاى دوران اسارت در این دیار،برایشان از سختترین مصیبتها بوده است.وقتى از امام سجاد پرسیدند:در سفر کربلا،سختترین مصیبتهاى شما کجا بود،سه بار فرمود:
«الشام،الشام،الشام». [۴]