هاشم شیرازی از شعرای قرن سیزدهم ایرانی است.
هاشم شیرازی
|
نام اصلی
|
محمدهاشم شیرازی
|
زمینهٔ کاری |
شعر و ادبیات
|
ملیت
|
ایرانی
|
پیشه
|
شاعر
|
سبک نوشتاری
|
سبک عراقى
|
تخلص
|
هاشم
|
محمدهاشم شیرازى به دو زبان فارسى و عربى و در سبک عراقى شعر مىسرودهاست. در تذکره مرآةالفصاحه نمونههایى از شعر عربى و فارسى او آمده است.[۱]
اى پرتو جلال و جمال و بهاى حق |
|
وى مظهر کمال و صفا و ضیاى حق |
اى تربت مقدس تو فتح کارها |
|
وى مرقد منیر تو، کوى صفاى حق |
زینب چو دید جسم برادر به خون تپان |
|
گفتا: فدات جان من، اى جان مصطفى! |
چون شد که باد حادثه افکند بر زمین |
|
این نخل سربلند ز بستان مصطفى؟ |
آن دم که جسم پاک على اکبرش تپید |
|
در خاک و خون، به دامن صحراى کربلا |
شد ناامید و گفت به حسرت به نعش او |
|
بر این سراى یا ولدى! بعدک العفا |
فریاد العطش به سما مىرود هنوز |
|
از دشت کربلا، به هزاران فغان و آه |
سرهاى سروران، به سر نیزۀ جفا |
|
وز سیلى خسان، گل رخسار ما سیاه |
آه از دمى که عترت و اولاد مصطفى |
|
کردند رو به مقتل سلطان کم سپاه |
دیدند پیکر شهدا گشته چاک چاک |
|
بىدست و پا و بىسر و بىافسر و کلاه[۲] |
- ↑ همان، ص ۷۰۴ و ۷۰۵.
- ↑ همان، ص 704 و ۷۰۵.
شاعران |
---|
قرن اول | |
---|
قرن دوم | |
---|
قرن سوم | |
---|
قرن چهارم | |
---|
قرن پنجم | |
---|
قرن ششم | |
---|
قرن هفتم | |
---|
قرن هشتم | |
---|
قرن نهم | |
---|
قرن دهم | |
---|
قرن یازدهم | |
---|
قرن دوازدهم | |
---|
قرن سیزدهم | |
---|
قرن چهاردهم | |
---|
قرن پانزدهم | |
---|