فناى زنوزى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
وى در سرودن اشعار آیینى و ماده تاریخ‌سرایى بسیار توانا بوده و چند نسخه از دیوان اشعار وى در کتابخانه‌هاى ملى تهران و تبریز موجود مى‌باشد. | وى در سرودن اشعار آیینى و ماده تاریخ‌سرایى بسیار توانا بوده و چند نسخه از دیوان اشعار وى در کتابخانه‌هاى ملى تهران و تبریز موجود مى‌باشد. | ||
==سبک شعرى== | ==سبک شعرى== | ||
وى به دو زبان فارسى و ترکى شعر مى‌سروده و در شعر فارسى از سبک عراقى پیروى مى‌کرده است. | وى به دو زبان فارسى و ترکى شعر مى‌سروده و در شعر فارسى از سبک عراقى پیروى مى‌کرده است. | ||
==دامنه تاثیر آثار عاشورایى== | ==دامنه تاثیر آثار عاشورایى== | ||
بنا به نوشته تذکره‌نویسان وى دیوان اشعارى در مراثى و نوحه و مصائب حضرت سید الشهداء داشته<ref>همان.</ref> و هم اکنون نسخه‌اى از آن در کتابخانه ملى تبریز به شماره 562 به خط خود شاعر در 167 برگ 16 سطرى موجود است.<ref>تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.</ref> تردیدى نیست که اشعار ماتمى وى در زمانه او مورد استفاده ارادتمندان سالار شهیدان قرار داشته و در ادامه حیات شعر عاشورا در منطقه آذربایجان غربى و بالندگى شعر آیینى در آن سامان موثّر بوده است. | بنا به نوشته تذکره‌نویسان وى دیوان اشعارى در [[مرثیه|مراثى]] و [[نوحه]] و مصائب حضرت [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهداء]] داشته<ref>همان.</ref> و هم اکنون نسخه‌اى از آن در کتابخانه ملى تبریز به شماره 562 به خط خود شاعر در 167 برگ 16 سطرى موجود است.<ref>تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.</ref> تردیدى نیست که اشعار ماتمى وى در زمانه او مورد استفاده ارادتمندان سالار شهیدان قرار داشته و در ادامه حیات شعر [[عاشورا]] در منطقه آذربایجان غربى و بالندگى شعر آیینى در آن سامان موثّر بوده است. | ||
==برگزیده آثار عاشورایى== | ==برگزیده آثار عاشورایى== | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۲: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*''محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص268-269.'' | *''[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1040801&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص268-269.]'' | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۹
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نامش میرزا عبد الرسول فرزند میرزا محمد حسن زُنوزى (فانى) متخلص به (فنا) است و زادگاهش زنوز مى‌باشد که یکى از سه بخش شهرستان مرند به شمار مى‌رود.[۱]
پدر وى (فانى) زنوزى (متولد 1172 ه.ق) مؤلف بحر العلوم و ریاض الجنه در علوم ریاضى دستى به تمام داشته و شاید به همین جهت باشد که بازماندگان وى در خوى به خاندان ریاضى مشهورند. در شعر و ادب نیز از شعراى بنام زمانه خود بوده ولى جز یک غزل از او فعلا در دست نیست.[۲]
«فنا»ى زنوزى از دوازده سالگى تا 70 سالگى به سیاحت سرگرم بوده و در سفر روم با میرزا سنگلاخ مولف تذکرة الخطاطین مصاحب و معاشر بوده است.[۳]
وى در سرودن اشعار آیینى و ماده تاریخ‌سرایى بسیار توانا بوده و چند نسخه از دیوان اشعار وى در کتابخانه‌هاى ملى تهران و تبریز موجود مى‌باشد.
سبک شعرى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
وى به دو زبان فارسى و ترکى شعر مى‌سروده و در شعر فارسى از سبک عراقى پیروى مى‌کرده است.
دامنه تاثیر آثار عاشورایى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بنا به نوشته تذکره‌نویسان وى دیوان اشعارى در مراثى و نوحه و مصائب حضرت سید الشهداء داشته[۴] و هم اکنون نسخه‌اى از آن در کتابخانه ملى تبریز به شماره 562 به خط خود شاعر در 167 برگ 16 سطرى موجود است.[۵] تردیدى نیست که اشعار ماتمى وى در زمانه او مورد استفاده ارادتمندان سالار شهیدان قرار داشته و در ادامه حیات شعر عاشورا در منطقه آذربایجان غربى و بالندگى شعر آیینى در آن سامان موثّر بوده است.
برگزیده آثار عاشورایى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به خاطر عدم دسترسى به یکى از نسخه‌هاى خطى دیوان اشعار فناى زنوزى ناگزیریم به نقل یک غزل عاشورایى از وى بسنده کنیم:
غزل عاشورایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
باز این فغان و غلغله اندر زمانه چیست؟ ......................این آتش زبان «فنا» را، زبانه چیست؟
مرغان باغ،کرده چرا سر به زیر پر......................درمانده جمله از طلب آب و دانه چیست؟
پژمرده غنچه و گل بر گلستان چرا؟......................برقى کزوست سوخته بر آشیانه،چیست؟
غنچه،فکنده پرده عصمت چرا ز رخ؟......................بلبل ز غصه، بسته زبان از ترانه چیست؟
سنگ عزا به سینه زند مطرب از چه رو؟......................برچیده بزم عشرت چنگ و چغانه چیست؟
گفتم به مرغ دل که به دهر این چه شورشى است؟......................این داستان تازه چه و این فسانه چیست؟
گفت: آن‌که دیده بسمل در خون تپیده را......................داند به خون نشان دۀ ما را نشانه چیست؟
گفتم که: نیست بى‌سبب این شیون عجیب......................بر هاى‌وهوى ناگه مردم، بهانه چیست؟
گفتا: چونى، نوا کن و بر نینوا گذر......................بنگر که سرِّ نالۀ نى در میانه چیست؟[۶]
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.
- ↑ بزرگان و سخنسرایان آذربایجان غربى،محمود رامیان،محمد تمدن،علاء الدین تکش بى‌تا،ص 330 و 331.
- ↑ حدیقة الشعراء تالیف سید احمد دیوان بیگى شیرازى،ج 2،ص 1392 به نقل از محمد على تربیت در(دانشمندان آذربایجان.)
- ↑ همان.
- ↑ تذکره شعراى آذربایجان،محمد دیهیم،چاپ اول،(تهران 1369)،ج 4،ص 252 و 273 و 274.
- ↑ بزرگان و سخنرایان آذربایجان غربى،ص 199 و 200؛تذکرۀ شعراى آذربایجان،ج 4،ص 274 و 275.