غلامرضا آذر حقیقى (آذر): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
'''غلامرضا آذر حقیقى''' (۱۲۸۰ ه. ش-۱۳۵۸ ه. ش) از شاعران آئینی ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =غلامرضا آذر حقیقى
| نام                    =غلامرضا آذر حقیقى
| تصویر                  =
| تصویر                  =
خط ۷: خط ۷:
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =1280 ه.ش
| تاریخ تولد            =۱۲۸۰ ه. ش  
| محل تولد                =مشهد
| محل تولد                = روستای کاهو (از توابع مشهد)
| والد                =محمد ولى
| والد                =محمد ولى
| تاریخ مرگ              =1358 ه.ش
| تاریخ مرگ              =۱۳۵۸ ه. ش
| محل مرگ                =مشهد
| محل مرگ                =مشهد
| علت مرگ                =
| علت مرگ                =
خط ۴۷: خط ۴۷:
}}
}}


'''حاج غلامرضا آذر حقیقى''' (زاده 1280 در مشهد- درگذشته 1358) شاعر آئینی ایرانی است.
==زندگینامه==
غلامرضا آذر حقیقی فرزند محمدولى، متخلّص به «آذر»، در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد. وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و [[نوحه|نوحه‌]]<nowiki/>هاى [[سینه زنى|سینه‌زنى]] پرداخت. آذر سال‌ها در مشهد به تعلیم نوحه‌خوانى پرداخت. آذر حقیقی در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا(ع) به خاک سپرده شد.


== زندگینامه ==
==آثار==
او فرزند محمد ولى و تخلّصش «آذر» است که در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد.وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و نوحه‌هاى سینه‌زنى پرداخت. آذر سال‌ها در مشهد به تعلیم و تربیت مدّاحان اهتمام ورزید و شیوۀ نوحه‌خوانى را به علاقمندان آموخت و این سنّت پسندیده را از انحصار بیرون آورد و گسترش داد. متانت، بردبارى، تواضع و اخلاص او زبانزد خاص و عام بود. در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا (ع) به خاک سپرده شد.
مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در ۵ جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده‌است.<ref>صد سال شعر خراسان، على اکبر گلشن آزادى، به کوشش احمد کمالپور (کمال)، ص ۴۱ تا ۴۳.</ref>


== آثار ==
==اشعار==
مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در 5 جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده است.<ref>صد سال شعر خراسان، على اکبر گلشن آزادى، به کوشش احمد کمالپور (کمال)، ص 41 تا 43.</ref>


=== اشعار ===
===سفیر [[کوفه]]===
 
====سفیر کوفه====
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| به زیر تیغم و این آخرین سلام من است | عزیز فاطمه!سوى تو این پیام من است }}
{{ب| به زیر تیغم و این آخرین سلام من است | عزیز فاطمه! سوى تو این پیام من است }}


{{ب| به کوى عشق،نخستین فدایى تو منم | هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است }}
{{ب| به کوى عشق، نخستین فدایى تو منم | هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است }}


{{ب| لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم | که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است }}
{{ب| لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم | که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است }}
خط ۶۷: خط ۶۵:
{{ب| به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم | که این عقیده و این علت قیام من است }}
{{ب| به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم | که این عقیده و این علت قیام من است }}


{{ب| به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم | از این که قرعۀ جان باختن به نام من است <ref>همان،ص 41 و 42.</ref> }}
{{ب| به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم | از این که قرعۀ جان باختن به نام من است <ref>همان، ص ۴۱ و ۴۲.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


====شِبه احمد (ص)====
===شِبه احمد (ص)===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است | یا که شبه احمد از پشت«عقاب»افتاده است؟ }}
{{ب| بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است | یا که شبه احمد از پشت «عقاب» افتاده است؟ }}


{{ب| این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون | یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟ }}
{{ب| این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون | یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟ }}
خط ۸۲: خط ۸۰:
{{ب| گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید | نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است }}
{{ب| گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید | نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است }}


{{ب| بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش | خواند نور دیده را،دید از جواب افتاده است }}
{{ب| بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش | خواند نور دیده را، دید از جواب افتاده است }}


{{ب| خم شد و صورت به صورت،لب به لب بنهاد و گفت: | آتش داغت على!بر جانِ باب افتاده است }}
{{ب| خم شد و صورت به صورت، لب به لب بنهاد و گفت: | آتش داغت على! بر جانِ باب افتاده است }}


{{ب| یا على!بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان | بى‌تو شهد زندگانى در سراب افتاده است <ref>همان،ص 42.</ref> }}
{{ب| یا على! بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان | بی تو شهد زندگانى در سراب افتاده است <ref>همان،ص ۴۲.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


* [[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج 1، ص 527-528.]]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۲۷-۵۲۸.]]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۲

غلامرضا آذر حقیقى (۱۲۸۰ ه. ش-۱۳۵۸ ه. ش) از شاعران آئینی ایرانی است.

غلامرضا آذر حقیقى
زادروز ۱۲۸۰ ه. ش
روستای کاهو (از توابع مشهد)
مرگ ۱۳۵۸ ه. ش
مشهد
محل زندگی مشهد
تخلص آذر

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غلامرضا آذر حقیقی فرزند محمدولى، متخلّص به «آذر»، در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد. وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و نوحه‌هاى سینه‌زنى پرداخت. آذر سال‌ها در مشهد به تعلیم نوحه‌خوانى پرداخت. آذر حقیقی در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا(ع) به خاک سپرده شد.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در ۵ جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده‌است.[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سفیر کوفه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به زیر تیغم و این آخرین سلام من است عزیز فاطمه! سوى تو این پیام من است
به کوى عشق، نخستین فدایى تو منم هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است
لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است
به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم که این عقیده و این علت قیام من است
به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم از این که قرعۀ جان باختن به نام من است [۲]

شِبه احمد (ص)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است یا که شبه احمد از پشت «عقاب» افتاده است؟
این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟
رو عقابا در حرم آهسته با لیلا بگو: قرص ماهت در میانِ آفتاب افتاده است
سرور لب‌تشنگان از داغ جانسوز پسر در سراپاى وجودش انقلاب افتاده است
گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است
بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش خواند نور دیده را، دید از جواب افتاده است
خم شد و صورت به صورت، لب به لب بنهاد و گفت: آتش داغت على! بر جانِ باب افتاده است
یا على! بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان بی تو شهد زندگانى در سراب افتاده است [۳]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. صد سال شعر خراسان، على اکبر گلشن آزادى، به کوشش احمد کمالپور (کمال)، ص ۴۱ تا ۴۳.
  2. همان، ص ۴۱ و ۴۲.
  3. همان،ص ۴۲.