سید محمد امیر الحاج‌

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۱ توسط Faraji (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سید محمد امیر الحاج‌
مرگ 1180 ه. ق.
نجف اشرف
محل زندگی نجف اشرف
لقب شاعر آل رسول اللّه
پیشه عالم، ادیب و شاعر
کتاب‌ها شرح الشافیه ابو فراس
دیوان سروده‌ها «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»، «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر» و «تاریخ نور الباری»


سید محمد امیر الحاج، عالم، ادیب و شاعر شیعی مذهب که نسب وی با 22 واسطه به امام زین العابدین (ع) می‌رسد. [۱]

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از زادگاه و تاریخ تولد و زندگانی ابو جعفر سیّد محمّد بن حسین بن محمّد حسینی نجفی اطّلاع دقیقی در دست نیست جز اینکه نوشته‌اند وی ساکن نجف اشرف بوده و در همان شهر در سال 1180 ه. ق. درگذشته است. [۲]

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چند اثر به امیر حاج نسبت داده‌اند که تاکنون فقط یکی از آنها به چاپ رسیده است و آن کتاب «شرح الشافیه ابو فراس» است که برای «ابو سعید عبد اللّه فخری‌زاده» قاضی عراق تألیف کرده است. تألیف کتاب در سال 1183 پایان یافته و به چاپهای متعدّد رسیده است. آنچه از آثار وی می‌شناسیم عبارت است از «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»- «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر»- «تاریخ نور الباری» که دیوان شعری است در تاریخ اهل بیت و در سال 1177 سروده است و در مقدمه‌ی آن خود را «شاعر آل رسول اللّه» خوانده است [۳] و «نفثات المصدور».

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

قصیده‌ای در رثای ابو الفضل العباس (ع): [۴]


1- بذلت أیا عباس نفسا نفیسةلنصر حسین عزّ بالجدّ عن مثل

2- أبیت التذاذ الماء قبل التذاذه‌و حسن فعال المرء فرع عن الأصل

3- فأنت اخو السبطین فی یوم مفخرو فی یوم بذل الماء أنت أبو الفضل


1- ای عباس، تو جان باارزش خود را در راه یاری حسین (ع) بخشیدی و این کاری بی‌نظیر است.

2- از نوشیدن آب خودداری کردی، چون او تشنه بود، رفتار نیک هرکس نشانه‌ی اصل پاک اوست.

3- در هنگام فخر، افتخار تو این بس، که برادر سبطین هستی و در روز بخشیدن آب، بخشندگی و فضل تو آشکار شد.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ریحانة الادب؛ ج 7، ص 393.
  2. طبقات؛ ص 204.
  3. تاریخ نور الباری، مقدمه.
  4. همان؛ ص 290.