رقیه آزادنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''رقیه آزادنیا،''' در سال 1358 شمسی در شهرستان شفت استان گیلان متولد شد و تحصیلات خود را تا کارشناسی زبان و ادبیات فارسی ادامه داد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
'''رقیه آزادنیا''' (١٣٥٨ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
خط ۸: خط ۸:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =        1358 ه.ش
| تاریخ تولد            =        ١٣٥٨ ه.ش
| محل تولد                =      شهرستان شفت استان گیلان
| محل تولد                =      شهرستان شفت استان گیلان
| والدین                =   
| والدین                =   
خط ۴۹: خط ۴۹:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه رقیه آزادنیا==
رقیه آزادنیا در سال ١٣٥٨ شمسی در شهرستان شفت استان گیلان متولد شد و تحصیلات خود را تا کارشناسی زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و در کانون پرورش فکر و نوجوانان استخدام شد.<ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref> او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین|امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است.


ایشان فعالیت شعری خود را از سال ١٣٨٠ ه. ش آغاز کرد و در چندین سوگواره شعری در مشهد، الیگودرز و جهرم برگزیده شده است.


==آثار==
رقیه آزاد نیا برگزیده اشعارش را در کتابی به نام «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2069162&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author یک پلک سکوت]» منتشر کرده است.


==زندگینامه رقیه آزادنیا==
رقیه آزادنیا فعالیت شعری خود را از سال 1380 آغاز کرده و برگزیده اشعارش در کتابی به نام «یک پلک سکوت» چاپ شده است.
ایشان در چندین سوگواره شعری در مشهد، الیگودرز و جهرم برگزیده شده است. وی هم‌اکنون در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شهرستان صومعه‌سرا شاغل است. ‏‌‏‏‏‏‏‏<ref>گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>
==اشعار==
==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۸۱: خط ۶۵:
{{ب|  بگذار زمزم از تو بنوشد اگر چه با                |                قصد نیابت از همه تشنه‌کام‌ها }}
{{ب|  بگذار زمزم از تو بنوشد اگر چه با                |                قصد نیابت از همه تشنه‌کام‌ها }}
{{ب|  از دور هم زیارت ما را قبول کن                |                    از دور هم به حرمت این السّلام‌ها... }}
{{ب|  از دور هم زیارت ما را قبول کن                |                    از دور هم به حرمت این السّلام‌ها... }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|    خون در هوای چاره عریان نماندنت          |                از سایه‌های زخم کفن دوخت بر تنت }}
{{ب|    خون در هوای چاره عریان نماندنت          |                از سایه‌های زخم کفن دوخت بر تنت }}
{{ب|  بوسید تیغ، حلقِ تو را که تَر کُنَد                  |          جای لبان فاطمه را روی گردنت }}
{{ب|  بوسید تیغ، حلقِ تو را که تَر کُنَد                  |          جای لبان فاطمه را روی گردنت }}
خط ۹۲: خط ۷۳:
{{ب|  ای بغض شعرخیز! که هر قدر هم... دلم            |                  لج می‌کند دوباره برای سرودنت }}
{{ب|  ای بغض شعرخیز! که هر قدر هم... دلم            |                  لج می‌کند دوباره برای سرودنت }}
{{ب|  بگذار تا شهید کند این غزل مرا                        |        حالا که سر گذاشته‌ام روی دامنت }}
{{ب|  بگذار تا شهید کند این غزل مرا                        |        حالا که سر گذاشته‌ام روی دامنت }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|  فرمان رسید قافله اینجا بایستد        |            این کاروان ِ رفته به فردا بایستد }}
{{ب|  فرمان رسید قافله اینجا بایستد        |            این کاروان ِ رفته به فردا بایستد }}
{{ب|  فرمان رسید خیمه ما را علم کنید      |        تا سایه‌ای بر این همه صحرا بایستد }}
{{ب|  فرمان رسید خیمه ما را علم کنید      |        تا سایه‌ای بر این همه صحرا بایستد }}
خط ۱۰۳: خط ۸۱:
{{ب| تقدیم کرد آینه‌ها را یکی یکی            |                  تا یک تنه مقابل دنیا بایستد }}
{{ب| تقدیم کرد آینه‌ها را یکی یکی            |                  تا یک تنه مقابل دنیا بایستد }}
{{ب| آنگاه تکیه داد به شمشیر خسته‌اش    |                      بر زانوان خم شده‌اش... تا بایستد }}
{{ب| آنگاه تکیه داد به شمشیر خسته‌اش    |                      بر زانوان خم شده‌اش... تا بایستد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| حالا میان دسته سرها جلوتری                    |    از دیدن تو کیست که خود را بایستد؟ }}
{{ب| حالا میان دسته سرها جلوتری                    |    از دیدن تو کیست که خود را بایستد؟ }}
{{ب| از کشته تو این همه دل زنده شد به عشق        |        زنده است دل به عشق تو حتّی بایستد }}
{{ب| از کشته تو این همه دل زنده شد به عشق        |        زنده است دل به عشق تو حتّی بایستد }}
{{ب| باید که پیش این همه اعجاز روشنت              |            زانو زند کلیم و مسیحا بایستد }}
{{ب| باید که پیش این همه اعجاز روشنت              |            زانو زند کلیم و مسیحا بایستد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب|  آری میان دسته سرها جلوتری                    |            تا عالمی تو را به تماشا بایستد }}
{{ب|  آری میان دسته سرها جلوتری                    |            تا عالمی تو را به تماشا بایستد }}
{{ب|  این نیزه‌دار، مرد اگر هست لحظه‌ای                |          را روبروی حضرت زهرا بایستد }}
{{ب|  این نیزه‌دار، مرد اگر هست لحظه‌ای                |          را روبروی حضرت زهرا بایستد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| وقتی‌که عکس چشم تو افتاد توی آب              |        تب کرد خیمه خیمه دلت پیش روی آب }}
{{ب| وقتی‌که عکس چشم تو افتاد توی آب              |        تب کرد خیمه خیمه دلت پیش روی آب }}
{{ب| یک قطره هم به لب نرساندی که تا هنوز            |  در حسرت تو تشنه بماند گلوی آب  }}
{{ب| یک قطره هم به لب نرساندی که تا هنوز            |  در حسرت تو تشنه بماند گلوی آب  }}
خط ۱۲۹: خط ۹۸:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1144-1146.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1144-1146.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۱۳۵: خط ۱۰۶:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۶

رقیه آزادنیا (١٣٥٨ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

رقیه آزادنیا
رقیه آزادنیا.jpg
زادروز ١٣٥٨ ه.ش
شهرستان شفت استان گیلان
آثار «یک پلک سکوت»
مدرک تحصیلی کارشناسی زبان و ادبیات فارسی

زندگینامه رقیه آزادنیا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رقیه آزادنیا در سال ١٣٥٨ شمسی در شهرستان شفت استان گیلان متولد شد و تحصیلات خود را تا کارشناسی زبان و ادبیات فارسی ادامه داد و در کانون پرورش فکر و نوجوانان استخدام شد.[۱] او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.

ایشان فعالیت شعری خود را از سال ١٣٨٠ ه. ش آغاز کرد و در چندین سوگواره شعری در مشهد، الیگودرز و جهرم برگزیده شده است.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

رقیه آزاد نیا برگزیده اشعارش را در کتابی به نام «یک پلک سکوت» منتشر کرده است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ای مقتدای باور سرخ قیام‌ها آن ‏سوی هر چه خاطره و یاد و نام‌ها!
ای جوشش همیشه خون در رگان آب! ای گریه‌ ای گریه چکیده ز چشم نیام‌ها!
از لحظه طلوع تو بر نی غریب من! سر بر نکرده‌اند، ازین کوچه شام‌ها
بوی نجیب عشق، تو را می‌وزد هنوز جاری‌تر از همیشه به سمت مشام‌ها
بگذار زمزم از تو بنوشد اگر چه با قصد نیابت از همه تشنه‌کام‌ها
از دور هم زیارت ما را قبول کن از دور هم به حرمت این السّلام‌ها...
خون در هوای چاره عریان نماندنت از سایه‌های زخم کفن دوخت بر تنت
بوسید تیغ، حلقِ تو را که تَر کُنَد جای لبان فاطمه را روی گردنت
زیر هجوم وحشی ِاسبان نمی‌رسید آن سوتر از غبار، صدای شکستنت
بی‌سایه تو باغ، تب‌آلوده شد، ببین! آتش گرفته دامن گل در نبودنت
قرآن به حرف آمد و اصلاً چه فرق داشت بالای فرق نیزه به منبر نشستنت؟
ای بغض شعرخیز! که هر قدر هم... دلم لج می‌کند دوباره برای سرودنت
بگذار تا شهید کند این غزل مرا حالا که سر گذاشته‌ام روی دامنت
فرمان رسید قافله اینجا بایستد این کاروان ِ رفته به فردا بایستد
فرمان رسید خیمه ما را علم کنید تا سایه‌ای بر این همه صحرا بایستد
این نوح آمده است که کشتی‌اش تا ابد روی نگاه تشنه دریا بایستد
فرمود راه، باز و شب و پیش رو خطر هر کس که خواست یا برود، یا بایستد
فرمود هر که را که سَرِ سرفرازی است در برگ ریز معرکه با ما بایستد
تقدیم کرد آینه‌ها را یکی یکی تا یک تنه مقابل دنیا بایستد
آنگاه تکیه داد به شمشیر خسته‌اش بر زانوان خم شده‌اش... تا بایستد
حالا میان دسته سرها جلوتری از دیدن تو کیست که خود را بایستد؟
از کشته تو این همه دل زنده شد به عشق زنده است دل به عشق تو حتّی بایستد
باید که پیش این همه اعجاز روشنت زانو زند کلیم و مسیحا بایستد
آری میان دسته سرها جلوتری تا عالمی تو را به تماشا بایستد
این نیزه‌دار، مرد اگر هست لحظه‌ای را روبروی حضرت زهرا بایستد
وقتی‌که عکس چشم تو افتاد توی آب تب کرد خیمه خیمه دلت پیش روی آب
یک قطره هم به لب نرساندی که تا هنوز در حسرت تو تشنه بماند گلوی آب
بارانِ ِزخم بود و تو بودی و می‌چکید از مشک دلشکسته تو آبروی آب
طفلان درون خیمه هنوز آه می‌کشند هنگامه نیامدنت را عموی آب!
ای گُُر گرفته از نَفَسَت آتش و عطش! نوشیدن از زلال لبت آرزوی آب
ماهی که با اشاره تو خَلق می‌شود هر لحظه روح تازه‌ای در خُلق و خوی آب
حتی غزل ز جذبه نام تو لال ماند دریا چگونه ساده شود در سبوی آب؟!

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‌وگوی مؤلف با شاعر.‏