هاشم شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هاشم شیرازی''' از شعرای قرن سیزدهم ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام =هاشم شیرازی | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی =محمدهاشم شیرازی | |||
| زمینه فعالیت =شعر و ادبیات | |||
| ملیت =ایرانی | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه =شاعر | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = سبک عراقى | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص =هاشم | |||
|فیلم(های) ساخته بر اساس اثر(ها)= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==سبک شعرى== | |||
محمدهاشم شیرازى به دو زبان فارسى و عربى و در سبک عراقى شعر مى‌سروده‌است. در تذکره مرآةالفصاحه نمونه‌هایى از شعر عربى و فارسى او آمده است.<ref>همان، ص ۷۰۴ و ۷۰۵.</ref> | |||
==اشعار== | |||
===ترکیب‌بند عاشورایی=== | |||
{{شعر}} | |||
{{ب| اى پرتو جلال و جمال و بهاى حق | وى مظهر کمال و صفا و ضیاى حق }} | {{ب| اى پرتو جلال و جمال و بهاى حق | وى مظهر کمال و صفا و ضیاى حق }} | ||
{{ب| اى تربت مقدس تو فتح کارها | وى مرقد منیر | {{ب| اى تربت مقدس تو فتح کارها | وى مرقد منیر تو، کوى صفاى حق }} | ||
{{ب| زینب چو دید جسم برادر به خون تپان | گفتا:فدات جان | {{ب| زینب چو دید جسم برادر به خون تپان | گفتا: فدات جان من، اى جان مصطفى! }} | ||
{{ب| چون شد که باد حادثه افکند بر زمین | این نخل سربلند ز بستان مصطفى؟ }} | {{ب| چون شد که باد حادثه افکند بر زمین | این نخل سربلند ز بستان مصطفى؟ }} | ||
{{ب| آن دم که جسم پاک على اکبرش تپید | در خاک و | {{ب| آن دم که جسم پاک على اکبرش تپید | در خاک و خون، به دامن صحراى کربلا }} | ||
{{ب| شد ناامید و گفت به حسرت به نعش او | بر این سراى یا ولدى!بعدک العفا }} | {{ب| شد ناامید و گفت به حسرت به نعش او | بر این سراى یا ولدى! بعدک العفا }} | ||
{{ب| فریاد العطش به سما مى‌رود هنوز | از دشت | {{ب| فریاد العطش به سما مى‌رود هنوز | از دشت کربلا، به هزاران فغان و آه }} | ||
{{ب| سرهاى | {{ب| سرهاى سروران، به سر نیزۀ جفا | وز سیلى خسان، گل رخسار ما سیاه }} | ||
{{ب| آه از دمى که عترت و اولاد مصطفى | کردند رو به مقتل سلطان کم سپاه }} | {{ب| آه از دمى که عترت و اولاد مصطفى | کردند رو به مقتل سلطان کم سپاه }} | ||
{{ب| دیدند پیکر شهدا گشته چاک چاک | بى‌دست و پا و بى‌سر و بى‌افسر و کلاه <ref> | {{ب| دیدند پیکر شهدا گشته چاک چاک | بى‌دست و پا و بى‌سر و بى‌افسر و کلاه<ref>همان، ص 704 و ۷۰۵.</ref> }} | ||
{{ | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | |||
*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۳۴۹-۳۵۰.]] | |||
==پی نوشت== | |||
[[رده:شاعران]] | |||
<references />{{شاعران}} | |||
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]] | |||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | |||
[[رده:شاعران ایرانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۳۲
هاشم شیرازی از شعرای قرن سیزدهم ایرانی است.
| هاشم شیرازی | |
|---|---|
| نام اصلی | محمدهاشم شیرازی |
| زمینهٔ کاری | شعر و ادبیات |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | شاعر |
| سبک نوشتاری | سبک عراقى |
| تخلص | هاشم |
سبک شعرى[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمدهاشم شیرازى به دو زبان فارسى و عربى و در سبک عراقى شعر مى‌سروده‌است. در تذکره مرآةالفصاحه نمونه‌هایى از شعر عربى و فارسى او آمده است.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ترکیب‌بند عاشورایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| اى پرتو جلال و جمال و بهاى حق | وى مظهر کمال و صفا و ضیاى حق | |
| اى تربت مقدس تو فتح کارها | وى مرقد منیر تو، کوى صفاى حق | |
| زینب چو دید جسم برادر به خون تپان | گفتا: فدات جان من، اى جان مصطفى! | |
| چون شد که باد حادثه افکند بر زمین | این نخل سربلند ز بستان مصطفى؟ | |
| آن دم که جسم پاک على اکبرش تپید | در خاک و خون، به دامن صحراى کربلا | |
| شد ناامید و گفت به حسرت به نعش او | بر این سراى یا ولدى! بعدک العفا | |
| فریاد العطش به سما مى‌رود هنوز | از دشت کربلا، به هزاران فغان و آه | |
| سرهاى سروران، به سر نیزۀ جفا | وز سیلى خسان، گل رخسار ما سیاه | |
| آه از دمى که عترت و اولاد مصطفى | کردند رو به مقتل سلطان کم سپاه | |
| دیدند پیکر شهدا گشته چاک چاک | بى‌دست و پا و بى‌سر و بى‌افسر و کلاه[۲] |