زید بن سهل موصلی نحوی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
زید بن سهل موصلی معروف به «مرزکّه» شاعر و ادیب قرن پنجم هجری است. | '''زید بن سهل موصلی نحوی''' معروف به «مرزکّه» شاعر و ادیب قرن پنجم هجری است. | ||
== زندگینامه == | |||
یاقوت حموی، زید بن سهل را از شعرای [[اهل بیت]] می‌داند. وی به سال 450 ه. ق. درگذشت. <ref>ادب الطف؛ ج 2، ص 316.</ref> | |||
== نمونه اشعار == | |||
1- فلو لا بکاء المزن حزنا لفقده‌لما جاءنا بعد الحسین غمام | 1- فلو لا بکاء المزن حزنا لفقده‌لما جاءنا بعد الحسین غمام | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۸: | ||
1- اگر | 1- اگر [[گریه|گریه]]<nowiki/>ی ابرها برای [[شهادت]] [[حسین|حسین (ع)]] نبود، بعد از او ابری در آسمان پیدا نمی‌شد. (ابرها برای آن پیدا شده‌اند که بر او بگریند.) | ||
2- اگر شب در مصیبت [[امام حسین|حسین (ع)]] از ناراحتی جامه بر تن نمی‌درید، هیچ‌گاه شب پایان نمی‌یافت و صبحی نمی‌دمید. | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:251. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:251.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۱: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۹
| زید بن سهل موصلی نحوی | |
|---|---|
| زادروز | قرن پنجم هجری |
| مرگ | 450 ه. ق. |
| لقب | مرزکّه |
| پیشه | شاعر و ادیب |
زید بن سهل موصلی نحوی معروف به «مرزکّه» شاعر و ادیب قرن پنجم هجری است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
یاقوت حموی، زید بن سهل را از شعرای اهل بیت می‌داند. وی به سال 450 ه. ق. درگذشت. [۱]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
1- فلو لا بکاء المزن حزنا لفقده‌لما جاءنا بعد الحسین غمام
2- و لو لم یشق اللیل جلبابه اسی‌لما انجاب من بعد الحسین ظلام [۲]
1- اگر گریه‌ی ابرها برای شهادت حسین (ع) نبود، بعد از او ابری در آسمان پیدا نمی‌شد. (ابرها برای آن پیدا شده‌اند که بر او بگریند.)
2- اگر شب در مصیبت حسین (ع) از ناراحتی جامه بر تن نمی‌درید، هیچ‌گاه شب پایان نمی‌یافت و صبحی نمی‌دمید.