سید محمد امیر الحاج: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
'''سید محمد امیر الحاج'''، عالم، ادیب و شاعر شیعی مذهب که نسب وی با 22 واسطه به [[زین العابدین «ع»|امام زین العابدین (ع) م]]<nowiki/>ی‌رسد. <ref> ریحانة الادب؛ ج 7، ص 393.</ref> | |||
از زادگاه و تاریخ تولد و زندگانی | == زندگینامه == | ||
از زادگاه و تاریخ تولد و زندگانی ابو جعفر سیّد محمّد بن حسین بن محمّد حسینی نجفی اطّلاع دقیقی در دست نیست جز اینکه نوشته‌اند وی ساکن نجف اشرف بوده و در همان شهر در سال 1180 ه. ق. درگذشته است. <ref>طبقات؛ ص 204.</ref> | |||
== آثار == | |||
چند اثر به امیر حاج نسبت داده‌اند که تاکنون فقط یکی از آنها به چاپ رسیده است و آن کتاب «شرح الشافیه ابو فراس» است که برای «ابو سعید عبد اللّه فخری‌زاده» قاضی عراق تألیف کرده است. تألیف کتاب در سال 1183 پایان یافته و به چاپهای متعدّد رسیده است. آنچه از آثار وی می‌شناسیم عبارت است از «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»- «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر»- «تاریخ نور الباری» که دیوان شعری است در تاریخ [[اهل بیت]] و در سال 1177 سروده است و در مقدمه‌ی آن خود را «شاعر آل رسول اللّه» خوانده است <ref>تاریخ نور الباری، مقدمه.</ref> و «نفثات المصدور». | |||
== نمونه اشعار == | |||
'''قصیده‌ای در رثای ابو الفضل العباس (ع):''' <ref>همان؛ ص 290.</ref> | '''قصیده‌ای در رثای ابو الفضل العباس (ع):''' <ref>همان؛ ص 290.</ref> | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۷: | ||
1- ای | 1- ای [[عباس ابن علی(ع)|عباس]]، تو جان باارزش خود را در راه یاری [[حسین|حسین (ع)]] بخشیدی و این کاری بی‌نظیر است. | ||
2- از نوشیدن آب خودداری کردی، چون او تشنه بود، رفتار نیک هرکس نشانه‌ی اصل پاک اوست. | 2- از نوشیدن [[آب]] خودداری کردی، چون او تشنه بود، رفتار نیک هرکس نشانه‌ی اصل پاک اوست. | ||
3- در هنگام فخر، افتخار تو این بس، که برادر سبطین هستی و در روز بخشیدن آب، بخشندگی و فضل تو آشکار شد. | 3- در هنگام فخر، افتخار تو این بس، که برادر سبطین هستی و در روز بخشیدن آب، بخشندگی و فضل تو آشکار شد. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 463. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 463.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۱: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۱
| سید محمد امیر الحاج | |
|---|---|
| مرگ | 1180 ه. ق. نجف اشرف |
| محل زندگی | نجف اشرف |
| لقب | شاعر آل رسول اللّه |
| پیشه | عالم، ادیب و شاعر |
| کتاب‌ها | شرح الشافیه ابو فراس |
| دیوان سروده‌ها | «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»، «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر» و «تاریخ نور الباری» |
سید محمد امیر الحاج، عالم، ادیب و شاعر شیعی مذهب که نسب وی با 22 واسطه به امام زین العابدین (ع) می‌رسد. [۱]
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از زادگاه و تاریخ تولد و زندگانی ابو جعفر سیّد محمّد بن حسین بن محمّد حسینی نجفی اطّلاع دقیقی در دست نیست جز اینکه نوشته‌اند وی ساکن نجف اشرف بوده و در همان شهر در سال 1180 ه. ق. درگذشته است. [۲]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
چند اثر به امیر حاج نسبت داده‌اند که تاکنون فقط یکی از آنها به چاپ رسیده است و آن کتاب «شرح الشافیه ابو فراس» است که برای «ابو سعید عبد اللّه فخری‌زاده» قاضی عراق تألیف کرده است. تألیف کتاب در سال 1183 پایان یافته و به چاپهای متعدّد رسیده است. آنچه از آثار وی می‌شناسیم عبارت است از «الآیات الباهرات فی المعجزات النّبی (ص) و الائمة الهداة (ع)»- «ارجوزة فی تاریخ المعصومین الاربعة عشر»- «تاریخ نور الباری» که دیوان شعری است در تاریخ اهل بیت و در سال 1177 سروده است و در مقدمه‌ی آن خود را «شاعر آل رسول اللّه» خوانده است [۳] و «نفثات المصدور».
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قصیده‌ای در رثای ابو الفضل العباس (ع): [۴]
1- بذلت أیا عباس نفسا نفیسةلنصر حسین عزّ بالجدّ عن مثل
2- أبیت التذاذ الماء قبل التذاذه‌و حسن فعال المرء فرع عن الأصل
3- فأنت اخو السبطین فی یوم مفخرو فی یوم بذل الماء أنت أبو الفضل
1- ای عباس، تو جان باارزش خود را در راه یاری حسین (ع) بخشیدی و این کاری بی‌نظیر است.
2- از نوشیدن آب خودداری کردی، چون او تشنه بود، رفتار نیک هرکس نشانه‌ی اصل پاک اوست.
3- در هنگام فخر، افتخار تو این بس، که برادر سبطین هستی و در روز بخشیدن آب، بخشندگی و فضل تو آشکار شد.