سید ابراهیم بغدادی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «سیّد ابراهیم بن سیّد محمّد بن سیّد علی حسنی بغدادی، پدر سیّد حیدر بوده است. آ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
سیّد ابراهیم بن سیّد محمّد بن سیّد علی حسنی بغدادی، پدر سیّد حیدر بوده است. آل حیدر از خانواده‌های مشهور در کاظمیه و بغداد از نسل او هستند. سید ابراهیم شاگرد علامّه سیّد مهدی بحر العلوم بوده است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
وی به سال 1227 ه. ق وفات یافت. <ref> اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 213.</ref>
| نام                    = سید ابراهیم بغدادی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = 1227 ه. ق
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                = سیّد حیدر  
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                 =
|استاد                  = علامّه سیّد مهدی بحر العلوم
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
'''سید ابراهیم بغدادی''' از شعرای عرب زبانی است که در رثای [[اهل بیت]] اشعاری سروده است.


==زندگینامه==
سیّد ابراهیم بن سیّد محمّد بن سیّد علی حسنی بغدادی، پدر سیّد حیدر بوده است. آل حیدر از خانواده‌های مشهور در کاظمیه و بغداد از نسل او هستند. سید ابراهیم شاگرد علامّه سیّد مهدی بحر العلوم بوده است. وی به سال 1227 ه. ق وفات یافت. <ref> اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 213.</ref>


==نمونه اشعار==
1- لهفی لتلک الرّؤوس یرفعهاعلی رؤوس الرّماح اوضعها
1- لهفی لتلک الرّؤوس یرفعهاعلی رؤوس الرّماح اوضعها


خط ۱۴: خط ۶۳:




1- برای سرهایی که پست‌ترین افراد آنها را بر سر نیزه‌ها افراشته‌اند، دلم می‌سوزد.
1- برای [[سرهاى شهدا|سر]]<nowiki/>هایی که پست‌ترین افراد آنها را بر سر نیزه‌ها افراشته‌اند، دلم می‌سوزد.


2- برای بدن‌های برهنه‌ای که بادهای شنی و گرم آنها را می‌سوزاند، دلم می‌سوزد.
2- برای بدن‌های برهنه‌ای که بادهای شنی و گرم آنها را می‌سوزاند، دلم می‌سوزد.
خط ۲۳: خط ۷۲:


5- برای شاخه‌های پژمرده‌ای که از اصل پاکی و طهارت روییده‌اند، دلم می‌سوزد.
5- برای شاخه‌های پژمرده‌ای که از اصل پاکی و طهارت روییده‌اند، دلم می‌سوزد.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 494.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 494.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۳۶: خط ۸۱:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۹

سید ابراهیم بغدادی‌
مرگ 1227 ه. ق
پیشه شاعر
فرزندان سیّد حیدر
استاد علامّه سیّد مهدی بحر العلوم

سید ابراهیم بغدادی از شعرای عرب زبانی است که در رثای اهل بیت اشعاری سروده است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سیّد ابراهیم بن سیّد محمّد بن سیّد علی حسنی بغدادی، پدر سیّد حیدر بوده است. آل حیدر از خانواده‌های مشهور در کاظمیه و بغداد از نسل او هستند. سید ابراهیم شاگرد علامّه سیّد مهدی بحر العلوم بوده است. وی به سال 1227 ه. ق وفات یافت. [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- لهفی لتلک الرّؤوس یرفعهاعلی رؤوس الرّماح اوضعها

2- لهفی لتلک الجسوم عاریةو ذاریات الصّبا تلفعها

3- لهفی لتلک الصّدور توطأ بالخیل و منها العلوم اجمعها

4- لهفی لتلک الاسود قد ظفرت‌بها کلاب الشّفا و اضبعها

5- لهفی لتلک الغصون ذاویةو من أصول التّقی تفرّعها [۲]


1- برای سرهایی که پست‌ترین افراد آنها را بر سر نیزه‌ها افراشته‌اند، دلم می‌سوزد.

2- برای بدن‌های برهنه‌ای که بادهای شنی و گرم آنها را می‌سوزاند، دلم می‌سوزد.

3- برای سینه‌هایی که اسبها بر آنها گام می‌نهند و همه‌ی علوم دنیا در آنها جمع است، دلم می‌سوزد.

4- برای شیرهایی که به دست سگهای هار و کفتارها افتادند، دلم می‌سوزد.

5- برای شاخه‌های پژمرده‌ای که از اصل پاکی و طهارت روییده‌اند، دلم می‌سوزد.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اعیان الشیعه؛ ج 2، ص 213.
  2. همان؛ ص 214.