شیخ احمد بلادی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
احمد بن حاجی بلادی دانشمندی فاضل و ادیب و از شعرای اهل بیت علیهم السّلام در قرن دوازدهم هجری است وی جدّ سید محسن امین مؤلف کتاب «اعیان الشیعه» است. و مراثی فراوانی از او باقی مانده و گفته‌اند که هزار قصیده در رثای حسین بن علی (ع) شهید کربلا دارد که در دو جلد تدوین کرده است. وی شاعری بدیهه‌سرا و تاریخ‌گو بود و به علم تاریخ تسلط داشت.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =  شیخ احمد بلادی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            = قرن دوازدهم هجری
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = دانشمندی فاضل و ادیب و از شعرای اهل بیت علیهم السّلام  
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


شیخ لطف اللّه جدّ حفصی، بخشی از حسینیه‌های این شاعر را در مجموعه‌ای فراهم کرده است. <ref> الغدیر؛ ج 11، ص 341 و 342.</ref>


'''شیخ احمد بلادی''' دانشمند، ادیب و از شعرای [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] در قرن دوازدهم هجری است


== زندگینامه ==
احمد بن حاجی بلادی جدّ سید محسن امین مؤلف کتاب «اعیان الشیعه» است. و مراثی فراوانی از او باقی مانده و گفته‌اند که هزار قصیده در رثای [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] شهید [[کربلا]] دارد که در دو جلد تدوین کرده است. وی شاعری بدیهه‌سرا و تاریخ‌گو بود و به علم تاریخ تسلط داشت. شیخ لطف اللّه جدّ حفصی، بخشی از حسینیه‌های این شاعر را در مجموعه‌ای فراهم کرده است. <ref> الغدیر؛ ج 11، ص 341 و 342.</ref>
== نمونه اشعار ==
1- ناد الأحبّة إن مررت بدورهاو اشهد مطالع نیّرات بدورها
1- ناد الأحبّة إن مررت بدورهاو اشهد مطالع نیّرات بدورها


خط ۴۷: خط ۹۷:
8- ای خاک مقدسی که بسیار مردم، بر خاک قبرهای آن بوسه زده‌اند.
8- ای خاک مقدسی که بسیار مردم، بر خاک قبرهای آن بوسه زده‌اند.


9- آن خاکی که پیکر پاک حسین (ع) را دربر گرفته، و کسانی را که بنی امیه خونشان را در رکاب حضرتش بر زمین ریختند، در آن مدفون‌اند.
9- آن خاکی که پیکر پاک [[حسین|حسین (ع)]] را دربر گرفته، و کسانی را که بنی امیه خونشان را در رکاب حضرتش بر زمین ریختند، در آن مدفون‌اند.


10- اسلام را به کناری نهاده و شیطان را در تدبیرهای خود مورد اطاعت قرار داده‌اند.
10- اسلام را به کناری نهاده و شیطان را در تدبیرهای خود مورد اطاعت قرار داده‌اند.
خط ۵۸: خط ۱۰۸:


14- چه مردم زشت و نابکاری بودند آن گروهی که ستم روا داشتند، و از دین حق کناره گرفتند، و در تبهکاری به سرعت پیش رفتند.
14- چه مردم زشت و نابکاری بودند آن گروهی که ستم روا داشتند، و از دین حق کناره گرفتند، و در تبهکاری به سرعت پیش رفتند.




==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 449-450.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 449-450.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۷۰: خط ۱۱۹:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۴

شیخ احمد بلادی‌
زادروز قرن دوازدهم هجری
پیشه دانشمندی فاضل و ادیب و از شعرای اهل بیت علیهم السّلام


شیخ احمد بلادی دانشمند، ادیب و از شعرای اهل بیت(ع) در قرن دوازدهم هجری است

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

احمد بن حاجی بلادی جدّ سید محسن امین مؤلف کتاب «اعیان الشیعه» است. و مراثی فراوانی از او باقی مانده و گفته‌اند که هزار قصیده در رثای حسین بن علی (ع) شهید کربلا دارد که در دو جلد تدوین کرده است. وی شاعری بدیهه‌سرا و تاریخ‌گو بود و به علم تاریخ تسلط داشت. شیخ لطف اللّه جدّ حفصی، بخشی از حسینیه‌های این شاعر را در مجموعه‌ای فراهم کرده است. [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- ناد الأحبّة إن مررت بدورهاو اشهد مطالع نیّرات بدورها

2- کم قد بدت و بها ان جلت ظلم الدّجی‌و لطا لما بزغت بوازغ نورها؟

3- أنست بها أرض الطّفوف و أقفرت‌منها الدّیار و لیس غیر یسیرها

4- غربت بعرصة کربلا فانهض لهاو اقر السّلام علی جناب مزورها

5- و انثر بتربتها الدّموع تفجّعالقتیلها فوق الثّری و عفیرها

6- أکرم بها من تربة فدسیّةقد بالغ الجبّار فی تطهیرها

7- یا تربة من حولها الأملاک مازالت تشمّ لمسکها و عبیرها؟

8- یا تربة حفّت بها القوم الاولی‌فازوا بلثمهم لترب قبورها؟

9- قد ضمنّت جسد الحسین و من به‌فتکت امیّة بعد أمر أمیرها

10- فأزالت الإسلام عن برحائهاو أطاعت الشّیطان فی تدبیرها

11- و تسرّجت خیل الضّلال فأخرّت‌غیر الأخیر و قدّمت لأخیرها

12- و نست عهودا بالحمی سلفت و لن‌تعبأ بنص نبیّها و نذیرها

13- یا للرّجال لأمّة ملعونةلم یکفها ما کان یوم غدیرها

14- بئس العصابة من بغت و تنکّبت‌عن دینها و تسارعت لفجورها [۲]


1- آنگاه که از میان ماههای رخشنده‌ی دوستان می‌گذری، یاران را ندا بده.

2- چقدر این ماهها پرتو افکنده و تیرگیها را زدوده‌اند، و همواره ماه وجودشان در پرتوافشانی بوده است.

3- سرزمین‌های پست و بلند و خانه‌ها، با این پرتوها آشنایی دیرین دارند.

4 و 5- یارانی که در عرصه‌ی کربلا غریب مانده‌اند، پس برخیز و بر این بهترین زیارت شوندگان سلامی نثار کن.

6- چقدر گرامی و با کرامت است آن خاک پاکی که پروردگار، آن را در حدّ اعلا مطهّر گردانیده است.

7- ای خاک مقدسی که همه‌ی سرزمین‌های مجاور آن، از عطر مشک و عبیر آن، عطرآگین شده است.

8- ای خاک مقدسی که بسیار مردم، بر خاک قبرهای آن بوسه زده‌اند.

9- آن خاکی که پیکر پاک حسین (ع) را دربر گرفته، و کسانی را که بنی امیه خونشان را در رکاب حضرتش بر زمین ریختند، در آن مدفون‌اند.

10- اسلام را به کناری نهاده و شیطان را در تدبیرهای خود مورد اطاعت قرار داده‌اند.

11- اسبان گمراهی و تباهی را زین کرده، و مقدمان را پس زده، و واپس‌ماندگان را پیش انداخته‌اند.

12- آن پیمانهایی را که پیش از آن بسته بودند، به فراموشی سپرده و متن گفتار و سفارش پیامبر را نادیده گرفتند.

13- اینان چه مردانی، از مردم لعنت‌زده‌ای هستند، که پیام غدیر بر آنها بسنده نبوده است.

14- چه مردم زشت و نابکاری بودند آن گروهی که ستم روا داشتند، و از دین حق کناره گرفتند، و در تبهکاری به سرعت پیش رفتند.


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. الغدیر؛ ج 11، ص 341 و 342.
  2. همانجا. ادب الطف؛ ج 5، ص 172.