آفرین لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آفرین لاهوری''' با تخلص «آفرین» و نام اصلی «فقیر الله»، از شاعران سدۀ دوازدهم هجری قمری در هند است. | |||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =آفرین لاهوری | | نام =آفرین لاهوری | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی =فقیر الله | | نام اصلی =فقیر الله | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
}} | }} | ||
==دیوان لاهوری== | |||
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. | |||
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | ||
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر | - مدح و ستایش [[سیدالشهدا (ع)]] و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛ | ||
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛ | - حلول ماه [[محرم]] و تازه شدن غم هر ساله؛ | ||
- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛ | - اشاره به عمق حادثۀ [[کربلا]] و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛ | ||
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | - شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | ||
اوج احساسات و عواطف شاعر | اوج احساسات و عواطف شاعر دربندی که با واژه «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست. | ||
==کتاب شناسی== | ==کتاب شناسی== | ||
*لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، ۱۹۶۷ میلادی. | |||
{{شاعران}} | |||
[[رده:شاعران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۱
آفرین لاهوری با تخلص «آفرین» و نام اصلی «فقیر الله»، از شاعران سدۀ دوازدهم هجری قمری در هند است.
| آفرین لاهوری | |
|---|---|
| نام اصلی | فقیر الله |
| ملیت | هندی |
| پیشه | شاعر و نویسنده |
| تخلص | «آفرین» |
دیوان لاهوری[ویرایش | ویرایش مبدأ]
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم (ص) و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است.
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛
- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.
اوج احساسات و عواطف شاعر دربندی که با واژه «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست.
کتاب شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- لاهوری، فقیرالله (آفرین): کلیات آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، ۱۹۶۷ میلادی.