حسین آهی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =ایرانی
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1331ه
| تاریخ تولد            =1331 ه
| محل تولد                =تهران
| محل تولد                =تهران
| والدین                =   
| والدین                =   
| تاریخ مرگ              =
| تاریخ مرگ              =1398 ه. ش
| محل مرگ                =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| علت مرگ                =
خط ۷۰: خط ۷۰:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
'''حسین آهی''' (زاده 1331 در تهران- درگذشت 8 مرداد 1398) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.
'''حسین آهی''' (1331 ه. ش - 1398 ه. ش) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.


==زندگینامه==
==زندگینامه==
حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص می‌کرد پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبان‌های عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد.
حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص می‌کرد در سال 1331 ه. ش در تهران به دنیا آمد. پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبان‌های عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد.
 
وی از سال 1354 ه. ش به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «دره‌ی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمه‌ی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 ه. ش انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالب‌های شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است.
 
وی سرانجام در 8 مرداد 1398 دارفانی را وداع گفت.


==آثار==
==آثار==
وی از سال 1345 شمسی به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «دره‌ی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمه‌ی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 شمسی انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالب‌های شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است. همچنین از وى بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است.
از حسین آهی بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است.


===منظوم===
'''منظوم'''


*«بحور شعر فارسی»
*«بحور شعر فارسی»
خط ۸۹: خط ۹۳:
*«تصحیح کتاب کامل بهایی»
*«تصحیح کتاب کامل بهایی»


===اشعار===
'''مقاله‌ها'''
 
*درباره شعر و شعر [[عاشورا]]، رسالت ، 29 دی 1387 : ص 19 <ref>درباره مجموعه شعر «با کاروان شعر عاشورا»</ref>
 
==اشعار==


====خون خدا====
===خون خدا===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| می‌خواست کفر افکند از جوش کعبه را|تا اهل دین کنند فراموش کعبه را }}
{{ب| می‌خواست کفر، افکند از جوش، کعبه را|تا اهل دین، کنند فراموش، کعبه را }}


{{ب| بگرفت جا به دامن کرب و بلا حسین‌|با درد و غم چو کرد هم آغوش کعبه را }}
{{ب| بگرفت جا، به‌دامن کرب‌وبلا، حسین‌|با درد و غم، چو کرد هم‌آغوش، کعبه را }}


{{ب| شد زنده دین حق ز قیامش اگر چه کرد|اندر عزای خویش سیه‌پوش کعبه را }}
{{ب| شد زنده دین حق ز قیامش، اگرچه کرد|اندر عزای خویش، سیه‌پوش، کعبه را }}


{{ب| خون خدا به کرب و بلا موج می‌زند|بینم و لیک، ساکت و خاموش کعبه را }}
{{ب| خون خدا به کرب‌وبلا موج می‌زند|بینم ولیک ساکت و خاموش، کعبه را }}


{{ب| بوی خوشی که می‌وزد از تربت حسین‌|گویی که برده تا ابد از هوش کعبه را }}
{{ب| بوی خوشی که می‌وزد از [[تربت]] حسین‌|گویی که بُرده تا ابد از هوش، کعبه را }}


{{ب| بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا|شد حلقه‌ی ارادت در گوش، کعبه را }}
{{ب| بنگر مقام و رتبه، که در پیش [[کربلا]]|شد حلقه‌ی ارادتِ در گوش، کعبه را }}


{{ب| از بس که اشک ریخته در ماتم حسین‌|چون زمزم است چشمه‌ی پر جوش کعبه را }}
{{ب| از بس که اشک ریخته در ماتم [[حسین]]‌|چون زمزم است، چشمه‌ی پرجوش، کعبه را }}


{{ب| یا نیست جز خیال شه کربلا به سر|یا خطرم نموده فراموش کعبه را  }}
{{ب| یا نیست جز خیال شه [[کربلا]] به‌سر|یا خاطرم نموده فراموش، کعبه را  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> می‌خواست کفر افکند از جوش کعبه را</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا اهل دین کنند فراموش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بگرفت جا به دامن کرب و بلا حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با درد و غم چو کرد هم آغوش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شد زنده دین حق ز قیامش اگر چه کرد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اندر عزای خویش سیه‌پوش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خون خدا به کرب و بلا موج می‌زند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بینم و لیک، ساکت و خاموش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بوی خوشی که می‌وزد از تربت حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گویی که برده تا ابد از هوش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد حلقه‌ی ارادت در گوش، کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از بس که اشک ریخته در ماتم حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون زمزم است چشمه‌ی پر جوش کعبه را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یا نیست جز خیال شه کربلا به سر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">یا خطرم نموده فراموش کعبه را  </span>
|}
<br />
==منابع==
==منابع==


خط ۱۴۸: خط ۱۲۲:
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.]]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.]]


==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:پژوهشگران]]
[[رده:پژوهشگران ایرانی]]
[[رده:پژوهشگران در گروه ادبیات]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵

حسین آهی
Hossain ahi.jpg
زادروز 1331 ه.ش
تهران
مرگ 1398 ه. ش
ملیت ایرانی
تخلص ابن آهی

حسین آهی (1331 ه. ش - 1398 ه. ش) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص می‌کرد در سال 1331 ه. ش در تهران به دنیا آمد. پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبان‌های عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد.

وی از سال 1354 ه. ش به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «دره‌ی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمه‌ی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 ه. ش انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالب‌های شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است.

وی سرانجام در 8 مرداد 1398 دارفانی را وداع گفت.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از حسین آهی بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است.

منظوم

  • «بحور شعر فارسی»
  • «فهرست کامل عروضی دیوان ناصر خسرو»
  • «فرهنگ اصطلاحات ادبی»
  • «خیام شناسی»
  • «فهرست عروضی حافظ»
  • «دیوان ریاضی یزدی (حواشی و تصحیح و مقدمه)»
  • «تصحیح و شرح دیوان کامل بیدل»
  • «تصحیح کتاب کامل بهایی»

مقاله‌ها

  • درباره شعر و شعر عاشورا، رسالت ، 29 دی 1387 : ص 19 [۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خون خدا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

می‌خواست کفر، افکند از جوش، کعبه را تا اهل دین، کنند فراموش، کعبه را
بگرفت جا، به‌دامن کرب‌وبلا، حسین‌ با درد و غم، چو کرد هم‌آغوش، کعبه را
شد زنده دین حق ز قیامش، اگرچه کرد اندر عزای خویش، سیه‌پوش، کعبه را
خون خدا به کرب‌وبلا موج می‌زند بینم ولیک ساکت و خاموش، کعبه را
بوی خوشی که می‌وزد از تربت حسین‌ گویی که بُرده تا ابد از هوش، کعبه را
بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا شد حلقه‌ی ارادتِ در گوش، کعبه را
از بس که اشک ریخته در ماتم حسین‌ چون زمزم است، چشمه‌ی پرجوش، کعبه را
یا نیست جز خیال شه کربلا به‌سر یا خاطرم نموده فراموش، کعبه را

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. درباره مجموعه شعر «با کاروان شعر عاشورا»