على باباجانى: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
===اشعار=== | ===اشعار=== | ||
====تیر سه شعله!==== | ====[[تیر سه شعبه|تیر سه شعله]]!==== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
<br /> | <br /> | ||
====نذر حضرت زینب(س)==== | ====[[نذر]] [[زینب (س)|حضرت زینب(س)]]==== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| تو شیونِ ناى نینوایى، زینب! | با صحبت سَرخم آشنایى زینب! }} | {{ب| تو شیونِ ناى نینوایى، زینب! | با صحبت سَرخم آشنایى زینب! }} | ||
خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج 1، ص 551-552.]] | *[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج 1، ص 551-552.]] | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۶
على باباجانى (زاده 1352 در اراک) شاعر «شعر کودک» در زمینه سرودههاى آیینی و عاشورایى است.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کتابها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مجموعه شعر[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «یک آسمان فرشته»
سفرنامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «آنجا که دلم جا ماند»
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تیر سه شعله![ویرایش | ویرایش مبدأ]
نگاه نازنینش خواب مىخواست | عطش، آن غنچه را بیتاب مىخواست | |
چرا تیر سه شعله؟ آى آتش! | علىِّ اصغر من آب مىخواست! |
نذر حضرت زینب(س)[ویرایش | ویرایش مبدأ]
تو شیونِ ناى نینوایى، زینب! | با صحبت سَرخم آشنایى زینب! | |
بعد از من و این حماسۀ خونین رنگ | گلبانگ بلند کربلایى زینب! | |
زینب، خبر خون خدا را مىبرد | یک آینه از دشت بلا را مىبرد | |
در سینه، غم برادر و در دستش | خاکستر سرخ خیمهها را مىبرد | |
شدم ابرى و پیش شب نشستم | و تشنه در کویر تب نشستم | |
دلم شد کربلاى اشک و آتش | کنار غربت زینب نشستم |
ماه سبز[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آبرو دادى زمین را، دستِ آبآورترین! | آسمان را شستى از شب، ماه جارى در زمین! | |
پرکشید آن دست و، لبریز از گل خورشید شد | تا بچیند سایهها را، سایههاى در کمین | |
قصّۀ دنبالهدار مشک تو اى ماه سبز! | ریشهْ ریشه مىشود جارى به نامت در زمین | |
آن تبسّمهاى مسمومى که در تو زخم کاشت | نیزه نیزه مىشود خونْ گریه در فصل یقین | |
باورم کن! دستهاى تشنهام پر مىکشند | سوى دستان شما از این قفس، از آستین |