محمدرضا الشبیبی‌

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۶ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۲ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

محمدرضا الشبیبی از شعرای عراقی است.

محمدرضا الشبیبی‌
زادروز 1306 ه. ق.
نجف
مرگ 1385 هجری
پیشه شاعر
دیوان سروده‌ها «تاریخ الفلسفه»، «أدب النظر»، «التذکرة»، «الادب العصری»، «فلاسفة الیهود فی الاسلام» و «المسألة العراقیة»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شیخ محمّد رضا بن شیخ جواد بطائحی نجفی؛ به سال 1306 ه. ق. در نجف به دنیا آمد و در بلاغت و فلسفه سرآمد گردید.

او یکی از مشعل‌داران حرکت فکری و نهضت ملّی عراق به‌شمار می‌رود، و دارای نبوغ در بلاغت و بیان بوده است. در سال 1356 هجری به عضویت «نادی القلم» انگلستان درآمد و دکترای افتخاری از مصر دریافت کرد و به عضویت دو مجمع علمی و لغوی مصر و سوریه نیز درآمد. او در سال 1385 هجری وفات یافت.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • تاریخ الفلسفه
  • أدب النظر
  • التذکرة
  • الادب العصری
  • فلاسفة الیهود فی الاسلام
  • المسألة العراقیة» و ... [۱]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- ما بال «بجدل» لابلّت مضاجعه‌قد حزّ اصبعه فی مخذم ذرب؟!

2- لو کان یطلب منه بذل خاتمه‌لقال: هاک، و هذا قبل فعل أبی [۲]


1- «بجدل» که جاودان درهای خیر بر او بسته باد، چرا به طمع انگشتری، انگشت او را با شمشیر قطع کرد؟

2- اگر او انگشتری را از خود آن حضرت می‌طلبید، به او می‌فرمود: به تو بخشیدم، چون قبل از این پدرم این کار را کرده است.


1- اننا نجنی علی أنفسناحین نجنی، ثم ندعو: من جنی

2- یا عبید المال خیر منکم‌جهلاء یعبدون الوثنا

3- اننی ذاک العراقی الذی‌ذکر الشام و ناجی الیمنا [۳]


1- ما نسبت به خود جنایتکاریم سپس می‌گوئیم چه کس جنایتکار است.

2- ای بندگان مال، جاهلان بت‌پرست از شما بهترند.

3- همانا من آن عراقی هستم که شام را یاد می‌کنم و ناجی یمنم.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ادب الطف؛ ج 10، ص 203 و 204.
  2. همان؛ ص 203. اشاره به انگشتر بخشیدن حضرت علی (ع) در حال رکوع و نزول آیه 55 سوره‌ی مائده در مورد ایشان: «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ» ولی امر و یاور شما تنها خدا و رسول و مؤمنانی خواهند بود که نماز به‌پا داشته و به فقرا در حال رکوع زکوة می‌دهند.
  3. همان؛ ص 205.