عقبة بن عمرو السهمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عقبة از طایفه‌ی بنی سهم بن عوف بن غالب بود. گفته‌اند او نخستین کسی است که در...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عقبة از طایفه‌ی بنی سهم بن عوف بن غالب بود. گفته‌اند او نخستین کسی است که در رثای حسین بن علی (ع) شعر سروده و این قطعه از لطیف‌ترین و سلیس‌ترین شعرهایی است که در مراثی امام حسین (ع) انشاد شده است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
-*- او در اواخر قرن اول هجری به کربلا رفت و نزدیک قبر امام (ع) ایستاد و خواند:
| نام                    = عقبة بن عمرو السهمی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
 
در مورد '''عقبه بن عمرو السهمی''' گفته شده او نخستین کسی است که در رثای [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] شعر سروده و این قطعه از لطیف‌ترین و سلیس‌ترین شعرهایی است که در [[مرثیه|مراثی]] امام حسین (ع) انشاد شده است.
 
== اشعار ==
عقبة از طایفه‌ی بنی سهم بن عوف بن غالب در اواخر قرن اول هجری به [[کربلا]] رفت و نزدیک قبر امام (ع) ایستاد و خواند:
 
 
1- مررت علی قبر الحسین بکربلاءففاض علیه من دموعی غزیرها
1- مررت علی قبر الحسین بکربلاءففاض علیه من دموعی غزیرها
2- و ما زلت أبکیه و أرثی لشجوه‌و یسعد عینی دمعها و زفیرها
2- و ما زلت أبکیه و أرثی لشجوه‌و یسعد عینی دمعها و زفیرها
3- و بکّیت من بعد الحسین عصائباأطافت به من جانبیه قبورها
3- و بکّیت من بعد الحسین عصائباأطافت به من جانبیه قبورها
4- اذا العین قرّت فی الحیاة و أنتم‌تخافون فی الدّنیا فأظلم نورها
4- اذا العین قرّت فی الحیاة و أنتم‌تخافون فی الدّنیا فأظلم نورها
5- سلام علی أهل القبور بکربلاو قلّ لها منّی سلام یزورها
5- سلام علی أهل القبور بکربلاو قلّ لها منّی سلام یزورها
6- سلام بآصال العشی و بالضحی‌تؤدیه نکباء الریاح و مورها
6- سلام بآصال العشی و بالضحی‌تؤدیه نکباء الریاح و مورها
7- و لا برح الوفّاد زوار قبره‌یفوح علیهم مسکها و عبیرها <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 52.</ref> 1- در کربلا بر قبر حسین (ع) گذشتم و اشک فراوانی از دیدگانم بر تربت مزارش فرو ریخت.
 
7- و لا برح الوفّاد زوار قبره‌یفوح علیهم مسکها و عبیرها <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 52.</ref>  
 
 
1- در کربلا بر قبر حسین (ع) گذشتم و اشک فراوانی از دیدگانم بر تربت مزارش فرو ریخت.
 
2- بی‌درنگ لب به رثای او گشودم و بر غمش گریستم، اشک‌های من و آههای من، چشمانم را در این سوگواری یار بودند.
2- بی‌درنگ لب به رثای او گشودم و بر غمش گریستم، اشک‌های من و آههای من، چشمانم را در این سوگواری یار بودند.
3- بر حسین گریستم و پس از حسین بر قومی گریستم که قبر او را با قبور خود احاطه کرده بودند.
3- بر حسین گریستم و پس از حسین بر قومی گریستم که قبر او را با قبور خود احاطه کرده بودند.
4- اگر دیدگان ما بخواهند روشن و خشنود باشند و شما در این دنیا دلتنگ و هراسان باشید آن دیدگان کور باد.
4- اگر دیدگان ما بخواهند روشن و خشنود باشند و شما در این دنیا دلتنگ و هراسان باشید آن دیدگان کور باد.
5- بر خفتگان خاک کربلا سلام باد و افسوس دارم که بر مزار ایشان کمتر سلام می‌گویم.
5- بر خفتگان خاک کربلا سلام باد و افسوس دارم که بر مزار ایشان کمتر سلام می‌گویم.
6- در ظلمت شب‌ها و روشنی روزها بر آن قبرها سلام باد، سلامی که همراه باد صبا با غبارها بر آن قبرها می‌نشیند.
6- در ظلمت شب‌ها و روشنی روزها بر آن قبرها سلام باد، سلامی که همراه باد صبا با غبارها بر آن قبرها می‌نشیند.
7- آنجاکه رایحه‌ی مشک و عنبر بر شامه‌ی زایرانش همیشه می‌وزد (همواره از مشک و عنبر این قبور سرشار باد)
7- آنجاکه رایحه‌ی مشک و عنبر بر شامه‌ی زایرانش همیشه می‌وزد (همواره از مشک و عنبر این قبور سرشار باد)




==منابع==


==منابع==
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:57.]
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:57.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:هنر]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۱

عقبة بن عمرو السهمی‌
پیشه شاعر

در مورد عقبه بن عمرو السهمی گفته شده او نخستین کسی است که در رثای حسین بن علی (ع) شعر سروده و این قطعه از لطیف‌ترین و سلیس‌ترین شعرهایی است که در مراثی امام حسین (ع) انشاد شده است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عقبة از طایفه‌ی بنی سهم بن عوف بن غالب در اواخر قرن اول هجری به کربلا رفت و نزدیک قبر امام (ع) ایستاد و خواند:


1- مررت علی قبر الحسین بکربلاءففاض علیه من دموعی غزیرها

2- و ما زلت أبکیه و أرثی لشجوه‌و یسعد عینی دمعها و زفیرها

3- و بکّیت من بعد الحسین عصائباأطافت به من جانبیه قبورها

4- اذا العین قرّت فی الحیاة و أنتم‌تخافون فی الدّنیا فأظلم نورها

5- سلام علی أهل القبور بکربلاو قلّ لها منّی سلام یزورها

6- سلام بآصال العشی و بالضحی‌تؤدیه نکباء الریاح و مورها

7- و لا برح الوفّاد زوار قبره‌یفوح علیهم مسکها و عبیرها [۱]


1- در کربلا بر قبر حسین (ع) گذشتم و اشک فراوانی از دیدگانم بر تربت مزارش فرو ریخت.

2- بی‌درنگ لب به رثای او گشودم و بر غمش گریستم، اشک‌های من و آههای من، چشمانم را در این سوگواری یار بودند.

3- بر حسین گریستم و پس از حسین بر قومی گریستم که قبر او را با قبور خود احاطه کرده بودند.

4- اگر دیدگان ما بخواهند روشن و خشنود باشند و شما در این دنیا دلتنگ و هراسان باشید آن دیدگان کور باد.

5- بر خفتگان خاک کربلا سلام باد و افسوس دارم که بر مزار ایشان کمتر سلام می‌گویم.

6- در ظلمت شب‌ها و روشنی روزها بر آن قبرها سلام باد، سلامی که همراه باد صبا با غبارها بر آن قبرها می‌نشیند.

7- آنجاکه رایحه‌ی مشک و عنبر بر شامه‌ی زایرانش همیشه می‌وزد (همواره از مشک و عنبر این قبور سرشار باد)


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. ادب الطف؛ ج 1، ص 52.