بیژن ترقی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۸۶: خط ۸۶:


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1267.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1267.]
 
{{شاعران}}
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۰

بیژن ترقی (1308 ه.ش- 1388 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.

بیژن ترقی
بیژن ترقی.jpg
زادروز 1308 ه. ش
مرگ 1388 ه. ش

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بیژن ترقی فرزند محمد علی در سال 1308 ه. ش در تهران به دنیا آمد پدرش مدیر کتاب فروشی خیام بود. وی استعداد و قریحه‌ خود را در راه تصنیف‌سازی به کار انداخت و از 16 سالگی به سرودن اشعار پرداخت و شوق به موسیقی باعث شد که شعر همراه موسیقی را بیشتر دنبال کند. بیژن ترقی در میان شعرای گذشته به حافظ و صائب و از معاصران به آثار شهریار علاقه‌ بیشتری دارد و معتقد است که در هیچ زمانی شاعری به اندازه‌ی شهریار باریک‌بین و شاعر مسلک نبوده است.

وی سرانجام در سال 1388 ه. ش بدرود حیات گفت.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ترقی در سال 1350 ه. ش نخستین مجموعه اشعار خود را با عنوان «سرود برگریزان» منتشر کرد. «آتش کاروان»، «از پشت دیوار خاطره» از دیگر آثار اوست.[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

کویر تشنه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چه آتشی‌ست که در سینه تاب می‌سوزد؟ چه گریه‌ای‌ست که در دیده خواب می‌سوزد
به یاد زینب کبری و کربلا امشب‌ ز سوز سینه دلم چون کباب می‌سوزد
به پیش چشم یتیمان داغدار حسین‌ کویر تشنه ز شرم سراب می‌سوزد
ز داغ تشنگی کودکان خسته جگر به العطش، جگر آفتاب می‌سوزد
به مهر فاطمه در حشر هم، دل زینب‌ ز حوض کوثر و دیدار آب می‌سوزد
از آن زمان، که لب کوچک علی اصغر به جای آب، به تیر شهاب می‌سوزد
هنوز خون چکد از نای غنچه‌ی نوخیز هنوز گل، دلش از التهاب می‌سوزد
ز شعله‌ای که به پا گشت از حریم حسین‌ در آسمان، پر و بال سحاب می‌سوزد
علی که شام یتیمان، به اشک، می‌افروخت‌ یتیم او، به شب از اضطراب می‌سوزد
چه دشمنی‌ست خسان را به خاندان علی‌ که این چنین، حرم بو تراب می‌سوزد
اگر به روز جزا، چشمشان فتد به رسول‌ هزار بار زبان جواب می‌سوزد

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]