امیر عبد اللّه خفاجی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴۷: خط ۴۷:
}}
}}


ابو محمّد، '''عبد اللّه بن محمّد بن سنان خفاجی حلبی''' معروف به «ابن سنان» از ادیبان بزرگ شیعه بود.


ابو محمّد، عبد اللّه بن محمّد بن سنان خفاجی حلبی معروف به «ابن سنان» از ادیبان بزرگ شیعه بود.
== زندگینامه ==
 
ابومحمد به سال 466 ه. ق. در اعزاز <ref>اعزاز: از نواحی حلب است.</ref> درگذشته است. جنازه‌ی او را به حلب برده و در آنجا دفن کردند. <ref>ادب الطف؛ ج 2، ص 323.</ref>
وی به سال 466 ه. ق. در اعزاز <ref>اعزاز: از نواحی حلب است.</ref> درگذشته است. جنازه‌ی او را به حلب برده و در آنجا دفن کردند. <ref>ادب الطف؛ ج 2، ص 323.</ref>
 


== نمونه اشعار ==
1- یا امّة کفرت و فی أفواههاالقرآن فیه ضلالها و رشادها
1- یا امّة کفرت و فی أفواههاالقرآن فیه ضلالها و رشادها


خط ۶۴: خط ۶۴:
2- آیا بر منبرها آشکارا دشنام به کسی می‌دهید که چوبهای منبرها با شمشیر او برای شما ساخته و نصب شده است؟
2- آیا بر منبرها آشکارا دشنام به کسی می‌دهید که چوبهای منبرها با شمشیر او برای شما ساخته و نصب شده است؟


3- این اخلاق و خصلت‌های ناپسند در شما از آثار جنگ بدر است، با آن‌که حسین (ع) را کشتند، آتش کینه‌شان هنوز خاموش نگردیده است.
3- این اخلاق و خصلت‌های ناپسند در شما از آثار جنگ بدر است، با آن‌که [[حسین بن على (ع)|حسین (ع)]] را کشتند، آتش کینه‌شان هنوز خاموش نگردیده است.
 
 
 


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:252.
* دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:252.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۷۹: خط ۷۶:
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۳

امیر عبد اللّه خفاجی‌
مرگ 466 ه. ق.
اعزاز از نواحی حلب
جایگاه خاکسپاری حلب
لقب ابن سنان
پیشه از ادیبان بزرگ

ابو محمّد، عبد اللّه بن محمّد بن سنان خفاجی حلبی معروف به «ابن سنان» از ادیبان بزرگ شیعه بود.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابومحمد به سال 466 ه. ق. در اعزاز [۱] درگذشته است. جنازه‌ی او را به حلب برده و در آنجا دفن کردند. [۲]

نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

1- یا امّة کفرت و فی أفواههاالقرآن فیه ضلالها و رشادها

2- أعلی المنابر تعلنون بسبّه‌و بسیفه نصبت لکم أعوادها

3- تلک الخلائق بینکم بدریةقتل الحسین و ما خبت أحقادها [۳]


1- ای امتی که از قرآن و هدایت و ضلالت آن سخن می‌گفتید و لیکن سرانجام کافر شدید.

2- آیا بر منبرها آشکارا دشنام به کسی می‌دهید که چوبهای منبرها با شمشیر او برای شما ساخته و نصب شده است؟

3- این اخلاق و خصلت‌های ناپسند در شما از آثار جنگ بدر است، با آن‌که حسین (ع) را کشتند، آتش کینه‌شان هنوز خاموش نگردیده است.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  • دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:252.

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اعزاز: از نواحی حلب است.
  2. ادب الطف؛ ج 2، ص 323.
  3. همان؛ ص 322.