شیخ حمادی نوح‌

شیخ حمادی نوح‌
زادروز	1240 ه. ق.
مرگ	1325 ه. ق. حلّه
محل زندگی	حله
جایگاه خاکسپاری	نجف
لقب	حمّادی نوح
پیشه	شاعر و ادیب
دیوان سروده‌ها	«البابلیات»، «نماذج من شعر حمادی نوح» و «شعراء الحلّة»

شیخ حمادی نوح شاعر و ادیب شیعه امامی است.

زندگینامه

ابو هبة اللّه محمّد بن سلیمان بن نوح غریبی کعبی، اصلتا اهوازی است ولی ساکن حلّه بود. در سال 1240 ه. ق. متولد شده و به سال 1325 ه. ق. در حلّه وفات یافت. او را در نجف دفن کردند.

از میان القاب فراوان وی «حمّادی نوح» بیشترین شهرت را یافته است. در نژادنامه‌ی او گفته‌اند: غریبی نسبت است به آل غریب که قبیله‌ای عراقی الاصل است؛ کعبی نسبت است به قبیله‌ی کعبت که ماندگار اهواز گشته است و حلّی نسبت است به زادگاه اصلی نیاکان وی.

دانش‌های عربی و ادبی را آموخت و برای مدتی به اهواز و جزایر کوچید. وی مردی بود سخت پارسا که برای خود اوراد و اذکاری در تعقیب نماز ترتیب داده بود و با آن به درگاه خداوند نیایش همی کرد.

حمّادی شاعری بود سخت خوش‌سخن و نسبت به واژگان زبان عربی بسیار مسلّط امّا سخنش روان بود. دیوان شعری دارد که بیش از 9300 بیت را در آن به خطی خوش گرد آورده بود.

آثار

از آثار حمادی، «البابلیات»، «نماذج من شعر حمادی نوح» و «شعراء الحلّة» را می‌توان نام برد.

نمونه اشعار

شعر او به کوشش علی خاقانی گرد آمده است. از اشعار او در سوگ امام حسین (ع) چکامه‌ای در 309 بیت می‌باشد.

1- یا حجر إسماعیل جاوزک الهدی‌مذبان عن غدک الحسین الأطهر

2- یفدی ذبیحک کبشه و علی الظماحنقا صفّی اللّه جهرا ینحر

3- أصفاء زمزم لا صفوت لشارب‌وحشا الهدی بلظی الظما تتفطر

1- ای حجر اسماعیل، بعد از آنکه حسین (ع) از تو دور شد، هدایت هم از تو جدا شد.

2- گوسفندی فدای ذبیح تو (اسماعیل) شد در حالی‌که صفی اللّه (امام حسین (ع)) از روی کینه در حالت تشنگی و به طور آشکار کشته شد.

3- ای زمزم زلال، ای کاش که برای نوشندگان، آب زلالی نباشی زیرا که اندرون هدایت از حرارت تشنگی از هم گسیخت (اشاره به امام حسین (ع) است)

منابع

• دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص: 539.