نیره سادات هاشمی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۱۴: خط ۱۱۴:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۴۰

نیره سادات هاشمی (١٣٥٤ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

نیره سادات هاشمی
هاشمی.jpg
زادروز ١٣٥٤ ه. ش
مشهد
کتاب‌ها «تندیس باران»،«گزیده ادبیات معاصر شماره 163»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نیره سادات هاشمی به سال ١٣٥٤ ه. ش در مشهد دیده به جهان گشود. او از دوران نوجوانی به سرودن شعر پرداخت. شعرهایش به صورت پراکنده در روزنامه‌ها و مجموعه‌های شعرهای گردآوری شده، انتشار یافته است.

نیره سادات هاشمی با شرکت در شب‌های شعر عاشورای شیراز و برخی از همایش‌های سراسری شعر جوان ، برخی جشنواره ها و عضویت در دفتر شعر جوان علاقه‌مندی خود را به حضور در عرصه‌ی شعر نشان داده است. وی در مقاطع مختلف با کانون شاعران و نویسندگان وزارت آموزش و پرورش ، واحد ادبیات حوزه‌ی هنری همکاری داشته و پژوهشگر و کارشناس تولید محتوای آموزشی و نشریات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بوده است.

وی تحصیلات خود را تا اخذ مدرک کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی ادامه داد.

هاشمی به غیر از سرودن شعر در زمینة نقد کتاب کودک ونوجوان ، و پژوهش در زمینه ادبیات کودک ونوجوان فعال است. بسیاری از نمایه های موضوعی در حوزه ادبیات کودک نوجوان به قلم اوست.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از هاشمی دو مجموعه شعر «تندیس باران» و «گزیده ادبیات معاصر شماره ١٦٣» منتشر شده است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مرگ سپیده[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خورشید بر می‌گشت و داغی بر جگر داشت‌ این داغ در سیمای او رنگی دگر داشت
بر دستهایش آسمانی از لطافت‌ این بار سبزی دلش قصد دگر داشت
در چشمهایش ابری از اندوه حاکم‌ لیکن نمی‌بارید و تصمیمی دگر داشت
آیین خورشید زمان تابندگی بود این شیوه در سرمای آن دوران ثمر داشت
آن روی مهتابی میان قطب خورشید از آسمان چشمها قصد حذر داشت
در آن بیابان سترون از دل سبز تدفین غنچه رنگ تدفین گهر داشت
صحرایی از هرم تب نامهربانی‌ آتش به جان یاسها این سان اثر داشت
در قلب خون رنگ زمان، مرگ سپیده‌ تصویر زخمی بر گلوگاه سحر داشت [۱]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. شب شعر عاشورا؛ ص 184 و 185.