عبدالرحیم سعیدی راد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عبد الرحیم سعیدی راد فرزند محمد علی به سال 1346 ه. ش در شهرستان دزفول دیده به جه...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عبد الرحیم سعیدی راد فرزند محمد علی به سال 1346 ه. ش در شهرستان دزفول دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا سطح دیپلم در دزفول به پایان برد و در دانشگاه شهید چمران اهواز در رشته زراعت و اصلاح نبات در مقطع کارشناسی پذیرفته گردید و ادامه آن را تا سطح کارشناسی ارشد در همان رشته در دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند دنبال کرد.
'''عبدالرحیم سعیدی راد''' (1346 ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = عبدالرحیم سعیدی راد
| تصویر                  = سعیدی راد.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =1346 ه. ش
| محل تولد                =دزفول
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                    =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر =
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
| imdb_id                =
| soure_id              =
| جوایز اسکار            =
| جوایز آفی              =
| جایزه اریل            =
| جوایز بافتا            =
| جوایز سزار            =
| جوایز امی              =
| filmfareawards        =
| جوایز جمینای            =
| جوایز گوی طلایی        =
| جوایز تمشک طلایی        =
| جوایز گویا            =
| جوایز گرمی            =
| جوایز ایفتا            =
| جوایز لورنس الیور      =
| naacpimageawards      =
| جوایز فیلم ملی        =
| جوایز ساگه            =
| جوایز تونی            =
| جوایز سیمرغ بلورین    =
| جوایز جشن سینمای ایران =
| جوایز حافظ            =
| جوایز                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==درباره‌ی شاعر==
عبدالرحیم سعیدی راد فرزند محمد علی به سال 1346 ه. ش در شهرستان دزفول دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا سطح دیپلم در دزفول به پایان برد و در دانشگاه شهید چمران اهواز در رشته زراعت و اصلاح نبات در مقطع کارشناسی پذیرفته گردید و ادامه آن را تا سطح کارشناسی ارشد در همان رشته در دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند دنبال کرد.
==آثار==
سعیدی راد فعالیتهای شعری خود را به طور جدی از سال 69 و با مطبوعات کشور آغاز نمود. وی قالب غزل و دوبیتی را برای سرودن اشعارش برگزیده است.


سعیدی راد فعالیتهای شعری خود را به طور جدی از سال 69 و با مطبوعات کشور آغاز نمود.
==اشعار==
{{شعر}}
{{ب|هنوز می‌چکد از چشم آسمان آتش|زمین و هر چه در آن می‌کشد فغان آتش}}


از ایشان تاکنون کتابهای زیر به چاپ رسیده است: «بعد از باران» که گردآوری اشعار مرحوم آرش باران‌پور است. «گزیده ادبیات معاصر شماره 77»، «زخم‌های خورشید» که در آن خاطرات جنگ را جمع‌آوری نموده است. «فانوسهای سنگی» که گردآوری اشعاری در مورد فلسطین می‌باشد. «بر بلندای عشق» که گردآوری مجموعه خاطرات شهید بلندیان است.
{{ب|صدای [[طبل]] عزا بین کوچه می‌پیچد|دوباره سنج و دهل بسته بر دهان آتش}}


از سعیدی راد دو کتاب: «سیره زندگی مرحوم علامه جعفری»، «شقایقهای پرپر» که مثنوی بلندی در رابطه با شهدای خوزستان است. در زیر چاپ می‌باشد.
{{ب|صدای شیون شمشیر می‌رسد برگوش|میان معرکه برپاست بی‌گمان آتش}}


وی قالب غزل و دوبیتی را برای سرودن اشعارش برگزیده است.
{{ب|فغان و آه بلند است و [[عطش|العطش]] جاری|به جان خسته‌دلان بانگ: الامان آتش!}}


عبد الرحیم سعیدی راد علاوه بر فعالیتهای فرهنگی و ادبی هم اکنون معاون عمرانی دفتر امور پژوهشی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور است.
{{ب|کنار علقمه افتاده دست ساقی مست|کنار خیمه ولی، آه، ارغوان، آتش}}


{{ب|چقدر شکوه کند رود، با لبی تشنه|چقدر [[گریه]] کند مشک بی‌زبان آتش}}


{{شعر}}
{{ب|گلوی کودک شش ماهه‌ای غزل‌خوان شد|دمی که تیر، به‌خون خفت و شد کمان آتش}}
{{ب| هنوز می‌چکد از چشم آسمان آتش‌|زمین و هرچه در آن می‌کشد فغان، آتش }}


{{ب| صدای طبل عزا بین کوچه می‌پیچد|و باز سنج و دهل بسته بر زبان، آتش }}
{{ب|کسی ندیده چنین رسم میهمانداری|کسی نداده چنین دست میهمان آتش}}


{{ب| صدای شیون شمشیر می‌رسد برگوش‌|میان معرکه برپاست بی‌گمان، آتش }}
{{ب|چه شعله‌ها که به پاهای کودکان پیچید|چه زخم ها که چنین می‌زند به‌جان آتش}}


{{ب| چه شعله‌ها که به پاهای کودکان پیچید|چه زخم‌ها که چنین می‌زند به جان، آتش }}
{{ب|چه کرده شمر به گودال قتلگاه مگر|که ناگهان شده دل‌های شیعیان آتش}}


{{ب| به پاست خطبه آتش میان کاخ یزید|تمام شام بلا سوخت از همان، آتش }}
{{ب|مگر چه آمده بر نعش‌های در گودال|که شعله می‌کشد از عمق استخوان آتش}}
{{پایان شعر}}


{{ب|صدای ناله‌ای از عرش می‌رسد برگوش|رسیده است مگر تا به‌کهکشان آتش؟}}


{{شعر}}
{{ب|گمان مبر که در آن سرخی غروب و عطش|رسیده است به پایان داستان آتش}}
{{ب| خورشید چه عاشقانه پیمان می‌داد|در وادی طوفان بلا جان می‌داد }}


{{ب| آن روز معلم شهادت، چه غریب‌|با نای بریده، دست ایمان می‌داد  }}
{{ب|چه‌ها گذشت بر آن کاروان نیزه و سر|گذشته است گمانم، ز هفت‌خوان آتش}}
{{پایان شعر}}


{{ب|چه‌ها گذشت ب‌ بانوی صبر و بی‌تابی|دمی که داشت به لب چوب خیزران آتش}}


{{شعر}}
{{ب|بپاست خطبه آتش میان کاخ یزید|تمام شام بلا سوخت از همان آتش}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| خورشید چه عاشقانه پیمان می‌داد|در وادی طوفان بلا جان می‌داد }}
{{ب| آن روز معلم شهادت، چه غریب‌|با نای بریده، دست ایمان می‌داد  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| گل غنچه‌ای از سلاله‌ی حیدر بود|افسوس که مثل لاله‌ای پرپر بود }}
{{ب| گل غنچه‌ای از سلاله‌ی حیدر بود|افسوس که مثل لاله‌ای پرپر بود }}
{{ب| آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد|آن مرد که نام کوچکش اصغر بود }}  
{{ب| آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد|آن مرد که نام کوچکش اصغر بود }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1646.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1646.]
 
{{شاعران}}
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۰۸

عبدالرحیم سعیدی راد (1346 ه. ش) شاعر معاصر ایرانی است.

عبدالرحیم سعیدی راد
سعیدی راد.jpg
زادروز 1346 ه. ش
دزفول

درباره‌ی شاعر[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالرحیم سعیدی راد فرزند محمد علی به سال 1346 ه. ش در شهرستان دزفول دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا سطح دیپلم در دزفول به پایان برد و در دانشگاه شهید چمران اهواز در رشته زراعت و اصلاح نبات در مقطع کارشناسی پذیرفته گردید و ادامه آن را تا سطح کارشناسی ارشد در همان رشته در دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند دنبال کرد.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سعیدی راد فعالیتهای شعری خود را به طور جدی از سال 69 و با مطبوعات کشور آغاز نمود. وی قالب غزل و دوبیتی را برای سرودن اشعارش برگزیده است.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

هنوز می‌چکد از چشم آسمان آتش زمین و هر چه در آن می‌کشد فغان آتش
صدای طبل عزا بین کوچه می‌پیچد دوباره سنج و دهل بسته بر دهان آتش
صدای شیون شمشیر می‌رسد برگوش میان معرکه برپاست بی‌گمان آتش
فغان و آه بلند است و العطش جاری به جان خسته‌دلان بانگ: الامان آتش!
کنار علقمه افتاده دست ساقی مست کنار خیمه ولی، آه، ارغوان، آتش
چقدر شکوه کند رود، با لبی تشنه چقدر گریه کند مشک بی‌زبان آتش
گلوی کودک شش ماهه‌ای غزل‌خوان شد دمی که تیر، به‌خون خفت و شد کمان آتش
کسی ندیده چنین رسم میهمانداری کسی نداده چنین دست میهمان آتش
چه شعله‌ها که به پاهای کودکان پیچید چه زخم ها که چنین می‌زند به‌جان آتش
چه کرده شمر به گودال قتلگاه مگر که ناگهان شده دل‌های شیعیان آتش
مگر چه آمده بر نعش‌های در گودال که شعله می‌کشد از عمق استخوان آتش
صدای ناله‌ای از عرش می‌رسد برگوش رسیده است مگر تا به‌کهکشان آتش؟
گمان مبر که در آن سرخی غروب و عطش رسیده است به پایان داستان آتش
چه‌ها گذشت بر آن کاروان نیزه و سر گذشته است گمانم، ز هفت‌خوان آتش
چه‌ها گذشت ب‌ بانوی صبر و بی‌تابی دمی که داشت به لب چوب خیزران آتش
بپاست خطبه آتش میان کاخ یزید تمام شام بلا سوخت از همان آتش
خورشید چه عاشقانه پیمان می‌داد در وادی طوفان بلا جان می‌داد
آن روز معلم شهادت، چه غریب‌ با نای بریده، دست ایمان می‌داد
گل غنچه‌ای از سلاله‌ی حیدر بود افسوس که مثل لاله‌ای پرپر بود
آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد آن مرد که نام کوچکش اصغر بود

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]