حسن صالحی خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «حسن صالحی فرزند غلامرضا در سال 1315 ه. ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. وی از نه سا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسن صالحی خمینی''' (1315 ه. ش- 1937 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است. | |||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام =حسن صالحی خمینی | |||
| تصویر =حسن صالحی خمینی.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد =1315 ه. ش | |||
| محل تولد =خمین | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ =1397 ه. ش | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
حسن صالحی فرزند غلامرضا در سال 1315 ه. ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. وی از نه سالگی با خواندن اشعار مرحوم صامت بروجردی پای به دایره‌ی ادبیّات مذهبی نهاد و با آشنا شدن با مرحوم محمد علی مردانی «انجمن ادبی نغمه‌سرایان» را بر پا نمود. <ref>سیمای مداحان و شاعران؛ ج 2، ص 166.</ref> | حسن صالحی فرزند غلامرضا در سال 1315 ه. ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. وی از نه سالگی با خواندن اشعار مرحوم صامت بروجردی پای به دایره‌ی ادبیّات مذهبی نهاد و با آشنا شدن با مرحوم محمد علی مردانی «انجمن ادبی نغمه‌سرایان» را بر پا نمود. <ref>سیمای مداحان و شاعران؛ ج 2، ص 166.</ref> | ||
وی در هفتم بهمن ماه سال 1397 دارفانی را وداع گفت.[https://iqna.ir/fa/news/3784790/%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B5%D8%A7%D9%84%D8%AD%DB%8C-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1-%D8%A7%D9%87%D9%84%E2%80%8C%D8%A8%DB%8C%D8%AA%D8%B9-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA] | |||
==اشعار== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۱: | خط ۶۲: | ||
{{ب| نی خطا گفتم که آنجا سرّ حق|از سرا پرده برون افتاده بود }} | {{ب| نی خطا گفتم که آنجا سرّ حق|از سرا پرده برون افتاده بود }} | ||
{{ب| کی در آن خون غوطه می‌زد کان چنان|زینب از صبر و سکون، افتاده بود }} | {{ب| کی در آن خون غوطه می‌زد کان چنان|[[زینب (س)|زینب]] از صبر و سکون، افتاده بود }} | ||
{{ب| در زلال خون خود خون خدا|از عناد قوم دون افتاده بود }} | {{ب| در زلال خون خود خون خدا|از عناد قوم دون افتاده بود }} | ||
| خط ۱۹: | خط ۷۰: | ||
{{ب| ریخت خونی بر زمین کندر برش|تیغ‌ها کند و زبون افتاده بود <ref>همان؛ ص 171.</ref> }} | {{ب| ریخت خونی بر زمین کندر برش|تیغ‌ها کند و زبون افتاده بود <ref>همان؛ ص 171.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1330. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1330.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۳۲: | خط ۸۰: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴
حسن صالحی خمینی (1315 ه. ش- 1937 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.
| حسن صالحی خمینی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1315 ه. ش خمین |
| مرگ | 1397 ه. ش |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسن صالحی فرزند غلامرضا در سال 1315 ه. ش در شهرستان خمین به دنیا آمد. وی از نه سالگی با خواندن اشعار مرحوم صامت بروجردی پای به دایره‌ی ادبیّات مذهبی نهاد و با آشنا شدن با مرحوم محمد علی مردانی «انجمن ادبی نغمه‌سرایان» را بر پا نمود. [۱]
وی در هفتم بهمن ماه سال 1397 دارفانی را وداع گفت.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| گوهری در بحر خون افتاده بود | عرش گویی واژگون افتاده بود | |
| مهر گویی می‌درخشید از زمین | ماه گویی لاله‌گون، افتاده بود | |
| در میان لجه‌ی خون، پیکرِ | علم «کانَ ما یَکُون» افتاده بود | |
| نی خطا گفتم که آنجا سرّ حق | از سرا پرده برون افتاده بود | |
| کی در آن خون غوطه می‌زد کان چنان | زینب از صبر و سکون، افتاده بود | |
| در زلال خون خود خون خدا | از عناد قوم دون افتاده بود | |
| با هزار و نهصد و پنجاه زخم | من نمی‌گویم که چون، افتاده بود | |
| ریخت خونی بر زمین کندر برش | تیغ‌ها کند و زبون افتاده بود [۲] |