سید محمد خسرونژاد: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «سید محمد خسرو نژاد فرزند سید عبد اللّه در سال 1311 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سید محمد خسرو نژاد''' ( 1311 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است. | |||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام =سید محمد خسرو نژاد | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد =1311 ه. ش | |||
| محل تولد = | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری =غزلسرا | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
سید محمد خسرو نژاد فرزند سید عبد اللّه در سال 1311 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و سپس به پیشه‌ی نجاری روی آورد و در ضمن کار توانست با ادامه تحصیل دیپلم ادبی را اخذ نماید، سپس به استخدام هنرستان درآمد. وی در آغاز نوحه می‌سرود و پس از آن تمایل به غزلسرایی پیدا نمود. | سید محمد خسرو نژاد فرزند سید عبد اللّه در سال 1311 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و سپس به پیشه‌ی نجاری روی آورد و در ضمن کار توانست با ادامه تحصیل دیپلم ادبی را اخذ نماید، سپس به استخدام هنرستان درآمد. وی در آغاز نوحه می‌سرود و پس از آن تمایل به غزلسرایی پیدا نمود. | ||
==اشعار== | |||
===توبه‌ی [[حر بن یزید ریاحی|حرّ]]=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۳۱: | خط ۷۹: | ||
{ | {| style="margin: 0 auto; " | ||
| class="b" |<span class="beyt"> آن حسینی که به جسم همه عالم جان است</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">کشته شد گرچه، ولی زنده‌ی جاویدان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> جان عالم به فدایش که به صحرای بلا</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">کرد، کاری که بدان عقل بشر حیران است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> جدّ او احمد و بابش علی و فاطمه مام</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">چون حسن منبع جود و کرم و احسان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> من کجا راه بدان ساحت قدسی ببرم</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">آنکه بر درگه او روح الامین دربان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> صدف سینه‌ی ما را بشکافند اگر</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">گوهر مهر تو در سینه‌ی ما پنهان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا جهان بوده و باقیست چنین بوده و هست</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">قسمت مرد خدا رنج و غم و حرمان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> پای آن کس که نرفت از پی باطل، در بند</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">جای آن کس که سخن گفت ز حق، زندان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> نور آن سر که نشد در بر ظالم تسلیم</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">گر رود بر سر نی تا به ابد تابان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> تا تو در بحر گُنه فُلک نجاتی ما را</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">کی مرا خوف به دل از خطر طوفان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> من گدای توام و فخر کنم بر همه کس</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">هر که در کوی تو گردید گدا، سلطان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> هیچ کس از در جود تو نگردد محروم</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">آن که از لطف تو مأیوس بود، شیطان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> حسرت [[کربلا|کربُ بلای]] تو بود در دل ما</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">که به یاد حرمت دیده‌ی ما گریان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> حبّ و بغض تو بود جنّت و دوزخ زیرا</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">در یکی کفر بود در دگری ایمان است </span> | |||
|- | |||
| class="b" |<span class="beyt"> می‌دهد [[آب]] [[فرات]] آتش دل را تسکین</span> | |||
| style="width:2em;" | | |||
| class="b" |<span class="beyt">خاک کوی تو شفایِ دلِ مشتاقان است <ref>اشک خون؛ ص 237.</ref> </span> | |||
|} | |||
<br /> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1278-1279. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1278-1279.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۳: | خط ۱۴۷: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۲
سید محمد خسرو نژاد ( 1311 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.
| سید محمد خسرو نژاد | |
|---|---|
| زادروز | 1311 ه. ش |
| سبک نوشتاری | غزلسرا |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید محمد خسرو نژاد فرزند سید عبد اللّه در سال 1311 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند و سپس به پیشه‌ی نجاری روی آورد و در ضمن کار توانست با ادامه تحصیل دیپلم ادبی را اخذ نماید، سپس به استخدام هنرستان درآمد. وی در آغاز نوحه می‌سرود و پس از آن تمایل به غزلسرایی پیدا نمود.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
توبه‌ی حرّ[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| نادم و دلخسته و زار و پریشان آمدم | یا حسین از کرده‌های خود پشیمان آمدم | |
| تا کنی بر من ترحّم ای عزیز فاطمه | در حضور حضرتت با چشم گریان آمدم | |
| دردمندم ای مرا خاک درت کُحل بصر | بر در دار الشفایت بهر درمان آمدم | |
| این خطا کار پشیمان را مران از درگهت | چون که با امّید عفو و لطف و احسان آمدم | |
| یا بکش ای حکم تو حکم خدا، یا عفو کن | چون به درگاهت به امید فراوان آمدم | |
| میهمانم کن به یک لبخند بخشش ای کریم | گر درین مهمانسرا ناخوانده مهمان آمدم | |
| خارم و در گلشن قدس تو رو آورده‌ام | مورم و بر درگه جود سلیمان آمدم | |
| سدّ راهت گرچه از اول شدم از گمرهی | حالیا با شرمساری بهر جبران آمدم | |
| گرچه آزردم دل اهل حریمت را کنون | تا بسازم جان خود بهر تو قربان آمدم | |
| بنده‌ام «حُرّ» پشیمانم تویی مولای من | حکم فرما کز پی اجرای فرمان آمدم | |
| تا بریزم خون خود را در ره دین خدا | تا کنم جان را فدا در راه جانان آمدم |
| آن حسینی که به جسم همه عالم جان است | کشته شد گرچه، ولی زنده‌ی جاویدان است | |
| جان عالم به فدایش که به صحرای بلا | کرد، کاری که بدان عقل بشر حیران است | |
| جدّ او احمد و بابش علی و فاطمه مام | چون حسن منبع جود و کرم و احسان است | |
| من کجا راه بدان ساحت قدسی ببرم | آنکه بر درگه او روح الامین دربان است | |
| صدف سینه‌ی ما را بشکافند اگر | گوهر مهر تو در سینه‌ی ما پنهان است | |
| تا جهان بوده و باقیست چنین بوده و هست | قسمت مرد خدا رنج و غم و حرمان است | |
| پای آن کس که نرفت از پی باطل، در بند | جای آن کس که سخن گفت ز حق، زندان است | |
| نور آن سر که نشد در بر ظالم تسلیم | گر رود بر سر نی تا به ابد تابان است | |
| تا تو در بحر گُنه فُلک نجاتی ما را | کی مرا خوف به دل از خطر طوفان است | |
| من گدای توام و فخر کنم بر همه کس | هر که در کوی تو گردید گدا، سلطان است | |
| هیچ کس از در جود تو نگردد محروم | آن که از لطف تو مأیوس بود، شیطان است | |
| حسرت کربُ بلای تو بود در دل ما | که به یاد حرمت دیده‌ی ما گریان است | |
| حبّ و بغض تو بود جنّت و دوزخ زیرا | در یکی کفر بود در دگری ایمان است | |
| می‌دهد آب فرات آتش دل را تسکین | خاک کوی تو شفایِ دلِ مشتاقان است [۱] |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ اشک خون؛ ص 237.