احمد غفورزاده‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''احمد غفور زاده''' (1307 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =احمد غفور زاده
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =1307
| محل تولد                =اصفهان
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =«طلایی»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی زاغ آباد از توابع اصفهان متولد شد. غفور زاده چون قریحه و استعداد شاعری داشت به عضویت انجمن ادبی کمال راه یافت و با همکاری تنی چند از شاعران اصفهانی «انجمن ادبی سعدی» را بنیان نهاد.
احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی زاغ آباد از توابع اصفهان متولد شد. غفور زاده چون قریحه و استعداد شاعری داشت به عضویت انجمن ادبی کمال راه یافت و با همکاری تنی چند از شاعران اصفهانی «انجمن ادبی سعدی» را بنیان نهاد.


طلایی از شاعرانی است که در سرودن شعر از ذوق و استعداد کافی برخوردار است و طبعش در انواع شعر به غزل‌سرایی مایل است. آثارش در روزنامه‌های تهران و اصفهان به چاپ می‌رسد. <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 4، ص 2415.</ref>
طلایی از شاعرانی است که در سرودن شعر از ذوق و استعداد کافی برخوردار است و طبعش در انواع شعر به غزل‌سرایی مایل است. آثارش در روزنامه‌های تهران و اصفهان به چاپ می‌رسد. <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 4، ص 2415.</ref>


 
==اشعار==
'''فداکاری حسین (ع):'''
===فداکاری [[حسین|حسین (ع)]]===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۲۶: خط ۷۵:
{{ب| بهترین فرد مبارز بود در دور جهان‌|دشمنش هم بارها این نکته را اقرار کرد <ref>همان؛ ص 2417.</ref>  }}
{{ب| بهترین فرد مبارز بود در دور جهان‌|دشمنش هم بارها این نکته را اقرار کرد <ref>همان؛ ص 2417.</ref>  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1261.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1261.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۳۹: خط ۸۵:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۱۵

احمد غفور زاده (1307 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.

احمد غفور زاده
زادروز 1307
اصفهان
تخلص «طلایی»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

احمد غفور زاده، فرزند عباس، متخلّص به «طلایی» در سال 1307 هجری شمسی در قریه‌ی زاغ آباد از توابع اصفهان متولد شد. غفور زاده چون قریحه و استعداد شاعری داشت به عضویت انجمن ادبی کمال راه یافت و با همکاری تنی چند از شاعران اصفهانی «انجمن ادبی سعدی» را بنیان نهاد.

طلایی از شاعرانی است که در سرودن شعر از ذوق و استعداد کافی برخوردار است و طبعش در انواع شعر به غزل‌سرایی مایل است. آثارش در روزنامه‌های تهران و اصفهان به چاپ می‌رسد. [۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

فداکاری حسین (ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چون حسین آن کس که بر ضدّ ستم پیکار کرد خویشتن را سرفراز اندر صف احرار کرد
او به ضدّ خود سری برخاست با اتباع خویش‌ بهر آزادی سر و جان را ز شوق ایثار کرد
تا نگردد حبّ دنیا سدّ راه مقصدش‌ ترک جاه و منصب و سیم و زر و دینار کرد
تا نماید محو خار ظلم و استبداد را دشت را رنگین ز خون چون ساخت گلزار کرد
بر علیه دستگاه جور و بیداد یزید سر به کف بگرفت و اندر راه حق پیکار کرد
بهر حفظ جان نکردی بیعت، او با ظالمین‌ رو به مظلومان نمود و پشت بر غدّار کرد
کرد کوته از سر دین دست هر بیگانه را پایه‌ی دین را ز جهد خویشتن ستوار کرد
گرچه هفتاد و دو تن بودند یارانش ولی‌ از سپاه دشمنان بی‌حد و مر کشتار کرد
بهترین فرد مبارز بود در دور جهان‌ دشمنش هم بارها این نکته را اقرار کرد [۲]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 4، ص 2415.
  2. همان؛ ص 2417.