غلامرضا قدسی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «استاد فقید غلامرضا قدسی مشهدی متخلّص به «قدسی» در سال 1304 ه. ش در مشهد مقدس به...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''غلامرضا''' '''قدسی''' (1304 ه.ش مشهد) یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = فقید غلامرضا
| تصویر                  =غلامرضا قدسی.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =سال 1304 ه. ش
| محل تولد                =مشهد
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =سال 1368 ه. ش
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =«قدسی»
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
استاد فقید غلامرضا قدسی مشهدی متخلّص به «قدسی» در سال 1304 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. او پس از تحصیلات مقدماتی به سرودن شعر پرداخت و چندی بعد به همراه دوستان خود «انجمن ادبی فردوسی» مشهد را تأسیس کرد.
استاد فقید غلامرضا قدسی مشهدی متخلّص به «قدسی» در سال 1304 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. او پس از تحصیلات مقدماتی به سرودن شعر پرداخت و چندی بعد به همراه دوستان خود «انجمن ادبی فردوسی» مشهد را تأسیس کرد.


قدسی شاعری با احساس است که نوای جان و روحش از ابیات غزلهایش به گوش می‌رسد. وی به سال 1368 شمسی درگذشت. <ref>سیمای شاعران؛ ص 413.</ref>
قدسی شاعری با احساس است که نوای جان و روحش از ابیات غزلهایش به گوش می‌رسد. وی به سال 1368 شمسی درگذشت. <ref>سیمای شاعران؛ ص 413.</ref>
==اشعار==


===شعر 1===


{{شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
{{ب| خلقت ایجاد از برای حسین است‌|جنّت عشّاق کربلای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt"> خلقت ایجاد از برای [[حسین]] است‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| جای خدا باش آن دلی که در آن‌|از سر صدق و صفا ولای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt">جنّت عشّاق [[کربلا]]<nowiki/>ی حسین است </span>
 
|-
{{ب| کعبه‌ی مقصود عارفان حقیقت‌|روضه‌ی جان بخش دلگشای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt"> جای خدا باش آن دلی که در آن‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| آب حیاتی که خضر در طلبش بود|گرطلبی خاک جانفزای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt">از سر صدق و صفا ولای حسین است </span>
 
|-
{{ب| آنچه که خوشبو نموده باغ جنان را|نکهت جان پرور و صفای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt"> کعبه‌ی مقصود عارفان حقیقت‌</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| فخر به شامان روزگار نماید|از دل و جان هر که خود گدای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt">روضه‌ی جان بخش دلگشای حسین است </span>
 
|-
{{ب| بیم ندارد ز آفتاب قیامت‌|شیعه چو در سایه‌ی لوای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt"> آب حیاتی که خضر در طلبش بود</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| از همه بیگانه است و محرم اسرار|در دو جهان هر که آشنای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt">گرطلبی خاک جانفزای حسین است </span>
 
|-
{{ب| گر ز تو راضی بود، خدا از تو راضی است‌|چون که رضای خدا، رضای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt"> آنچه که خوشبو نموده باغ جنان را</span>
 
| style="width:2em;" |
{{ب| کرد به عهدش چنان وفا که هماره‌|شاه خرد مات از وفای حسین است }}
| class="b" |<span class="beyt">نکهت جان پرور و صفای حسین است </span>
 
|-
{{ب| خون خدا گر نبود خون وی از چه‌|ایزد دادار خون بهای حسین است  }}
| class="b" |<span class="beyt"> فخر به شامان روزگار نماید</span>
{{پایان شعر}}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">از دل و جان هر که خود گدای حسین است </span>
 
|-
{{شعر}}
| class="b" |<span class="beyt"> بیم ندارد ز آفتاب قیامت‌</span>
{{ب| گوهر رخشان ایمان زینب (س) است‌|اختر تابان عرفان زینب (ع) است }}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">شیعه چو در سایه‌ی لوای حسین است </span>
{{ب| قطره‌ای کوثر ز آب رحمتش‌|بردباری شرمگین از همّتش }}
|-
 
| class="b" |<span class="beyt"> از همه بیگانه است و محرم اسرار</span>
{{ب| کیست زینب محرم بزم حضور|روی او تفسیری از «اللَّهُ نُورُ» <ref> اشاره به آیه‌ی 37 سوره نور، «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ».</ref> }}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">در دو جهان هر که آشنای حسین است </span>
{{ب| چون به دنیا آمد آن فرخنده زن‌|شد به گیتی نور حق پرتو فکن }}
|-
 
| class="b" |<span class="beyt"> گر ز تو راضی بود، خدا از تو راضی است‌</span>
{{ب| خانه زاد وحی حق تا رخ گشود|آبروی آفرینش را فزود }}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">چون که رضای خدا، رضای حسین است </span>
{{ب| زینب آن پرورده‌ی دامان عشق‌|نام او سرلوحه‌ی دیوان عشق }}
|-
 
| class="b" |<span class="beyt"> کرد به عهدش چنان وفا که هماره‌</span>
{{ب| جان او از عشق حق افروخته‌|وز شرار عشق، جانش سوخته }}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">شاه خرد مات از وفای حسین است </span>
{{ب| عقل گشته مات از ایثار او|عشق سرگردان شده در کار او  }}
|-
 
| class="b" |<span class="beyt"> خون خدا گر نبود خون وی از چه‌</span>
{{ب| مرد و زن خدمتگزار درگهش‌|توتیای چشم جان، خاک رهش }}
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">ایزد دادار خون بهای حسین است  </span>
{{ب| زینب آن دُردانه‌ی آل رسول‌|دختر والای زهرای بتول }}
|}
 
{{ب| بود از آغاز همگام حسین‌|نقش بر لوح دلش نام حسین }}
 
{{ب| بسته پیمان با خدا روز الست‌|تا به راهش بگذرد از هر چه هست }}
 
{{ب| صبر را بخشیده معنایی شگرف‌|وصف صبر او برون از حدّ حرف }}
 
{{ب| از قیام روز عاشورا حسین‌|کرد دین را زنده در دنیا حسین }}
 
{{ب| شد قیام او به عالم بی‌قرین‌|بود چون زینب در آن نقش‌آفرین }}
 
{{ب| گر نبودی نقش او در این قیام‌|بود این نهضت قیامی ناتمام }}
 
{{ب| کیست زینب آن که در کرب و بلا|شد خجل از صبر او کرب و بلا <ref> کرب و بلا: اندوه و مصیبت و سختی و آزمایش.</ref> }}
 
{{ب| رنج پیش او سپر انداخته‌|درد و محنت رنگ پیشش باخته }}
 
{{ب| روز عاشورا به او چشم امید|دوختند از پیر و برنا هر شهید }}
 
{{ب| جسم فرزندان او بر روی خاک‌|اوفتاده قطعه قطعه چاک‌چاک }}
 
{{ب| او حسینی بود و پروایی نداشت‌|جز خدا در خاطرش جایی نداشت }}
 
{{ب| از برادر لحظه‌ای غافل نبود|هیچ مشکل پیش او مشکل نبود }}
 
{{ب| شعله‌ها از عشق عالم سوز داشت‌|آتشی در جان، جهان افروز داشت }}
 
{{ب| در حریم قدس، محرم زینب است‌|معنی عشق مجسّم زینب است }}
 
{{ب| آفرین بر صبر طاقت سوز او|و آن تجلّی‌های جان افروز او }}
 
{{ب| داشت بار این رسالت چون به دوش‌|بیشتر از پیشتر شد سخت‌کوش }}
 
{{ب| با اسیران صبحدم تا شام رفت‌|گاه در کوفه گهی در شام رفت }}
 
{{ب| داشت در راه سفر آن پاک جان‌|از سر پاک شهیدان سایبان }}
 
{{ب| چون به شهر شام زینب گام زد|آتشی از خطبه‌اش در شام زد }}
 
{{ب| غنچه‌ی لب چون که زینب باز کرد|در فصاحت چون علی (ع) اعجاز کرد }}


{{ب| از بیان گرم آن شیرین سخن‌|شد چو شب در شام، روز اهرمن }}


{{ب| جاودان ساز محرّم با پیام‌|زینب است آری الی یَوم القیام }}
===شعر 2===


{| یا رب از عشقش دل ما زنده کن‌|همچو خورشید فلک تابنده کن <ref> نغمه‌های قدسی؛ ص 115.</ref>  }}
{| style="margin: 0 auto; "
{{پایان شعر}}
| class="b" |<span class="beyt"> گوهر رخشان ایمان [[زینب (س)]] است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اختر تابان عرفان زینب (ع) است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> قطره‌ای کوثر ز آب رحمتش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بردباری شرمگین از همّتش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کیست زینب محرم بزم حضور</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">روی او تفسیری از «اللَّهُ نُورُ» <ref> اشاره به آیه‌ی 37 سوره نور، «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ».</ref> </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون به دنیا آمد آن فرخنده زن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد به گیتی نور حق پرتو فکن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خانه زاد وحی حق تا رخ گشود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آبروی آفرینش را فزود </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زینب آن پرورده‌ی دامان عشق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نام او سرلوحه‌ی دیوان عشق </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جان او از عشق حق افروخته‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وز شرار عشق، جانش سوخته </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> عقل گشته مات از ایثار او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عشق سرگردان شده در کار او  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مرد و زن خدمتگزار درگهش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">توتیای چشم جان، خاک رهش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زینب آن دُردانه‌ی آل رسول‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دختر والای زهرای بتول </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بود از آغاز همگام حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نقش بر لوح دلش نام حسین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بسته پیمان با خدا روز الست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا به راهش بگذرد از هر چه هست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> صبر را بخشیده معنایی شگرف‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وصف صبر او برون از حدّ حرف </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از قیام روز عاشورا حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کرد دین را زنده در دنیا حسین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شد قیام او به عالم بی‌قرین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بود چون زینب در آن نقش‌آفرین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گر نبودی نقش او در این قیام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بود این نهضت قیامی ناتمام </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کیست زینب آن که در کرب و بلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد خجل از صبر او کرب و بلا <ref> کرب و بلا: اندوه و مصیبت و سختی و آزمایش.</ref> </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رنج پیش او سپر انداخته‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">درد و محنت رنگ پیشش باخته </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> روز عاشورا به او چشم امید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دوختند از پیر و برنا هر شهید </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جسم فرزندان او بر روی خاک‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اوفتاده قطعه قطعه چاک‌چاک </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> او حسینی بود و پروایی نداشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جز خدا در خاطرش جایی نداشت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از برادر لحظه‌ای غافل نبود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هیچ مشکل پیش او مشکل نبود </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شعله‌ها از عشق عالم سوز داشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آتشی در جان، جهان افروز داشت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در حریم قدس، محرم زینب است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">معنی عشق مجسّم زینب است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آفرین بر صبر طاقت سوز او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">و آن تجلّی‌های جان افروز او </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> داشت بار این رسالت چون به دوش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بیشتر از پیشتر شد سخت‌کوش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> با اسیران صبحدم تا شام رفت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گاه در کوفه گهی در شام رفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> داشت در راه سفر آن پاک جان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از سر پاک شهیدان سایبان </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون به شهر شام زینب گام زد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آتشی از خطبه‌اش در شام زد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> غنچه‌ی لب چون که زینب باز کرد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در فصاحت چون علی (ع) اعجاز کرد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از بیان گرم آن شیرین سخن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد چو شب در شام، روز اهرمن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جاودان ساز محرّم با پیام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">زینب است آری الی یَوم القیام </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یا رب از عشقش دل ما زنده کن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">همچو خورشید فلک تابنده کن <ref> نغمه‌های قدسی؛ ص 115.</ref>  </span>
|}




'''قیام حسین:'''
===قیام حسین===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۱۲۰: خط ۲۶۲:




'''کاروان عشق:'''
===کاروان عشق===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۲۴۹: خط ۳۹۱:
{{م| نبینی نهضتی اینگونه بی‌نقص <ref>منشور عاشورا؛ ص 76 و 77.</ref> }}
{{م| نبینی نهضتی اینگونه بی‌نقص <ref>منشور عاشورا؛ ص 76 و 77.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}




==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1248-1251.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1248-1251.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۲۶۲: خط ۴۰۲:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۱

غلامرضا قدسی (1304 ه.ش مشهد) یکی از شاعران معاصر است.

فقید غلامرضا
غلامرضا قدسی.jpg
زادروز سال 1304 ه. ش
مشهد
مرگ سال 1368 ه. ش
تخلص «قدسی»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

استاد فقید غلامرضا قدسی مشهدی متخلّص به «قدسی» در سال 1304 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. او پس از تحصیلات مقدماتی به سرودن شعر پرداخت و چندی بعد به همراه دوستان خود «انجمن ادبی فردوسی» مشهد را تأسیس کرد.

قدسی شاعری با احساس است که نوای جان و روحش از ابیات غزلهایش به گوش می‌رسد. وی به سال 1368 شمسی درگذشت. [۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شعر 1[ویرایش | ویرایش مبدأ]

خلقت ایجاد از برای حسین است‌ جنّت عشّاق کربلای حسین است
جای خدا باش آن دلی که در آن‌ از سر صدق و صفا ولای حسین است
کعبه‌ی مقصود عارفان حقیقت‌ روضه‌ی جان بخش دلگشای حسین است
آب حیاتی که خضر در طلبش بود گرطلبی خاک جانفزای حسین است
آنچه که خوشبو نموده باغ جنان را نکهت جان پرور و صفای حسین است
فخر به شامان روزگار نماید از دل و جان هر که خود گدای حسین است
بیم ندارد ز آفتاب قیامت‌ شیعه چو در سایه‌ی لوای حسین است
از همه بیگانه است و محرم اسرار در دو جهان هر که آشنای حسین است
گر ز تو راضی بود، خدا از تو راضی است‌ چون که رضای خدا، رضای حسین است
کرد به عهدش چنان وفا که هماره‌ شاه خرد مات از وفای حسین است
خون خدا گر نبود خون وی از چه‌ ایزد دادار خون بهای حسین است


شعر 2[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گوهر رخشان ایمان زینب (س) است‌ اختر تابان عرفان زینب (ع) است
قطره‌ای کوثر ز آب رحمتش‌ بردباری شرمگین از همّتش
کیست زینب محرم بزم حضور روی او تفسیری از «اللَّهُ نُورُ» [۲]
چون به دنیا آمد آن فرخنده زن‌ شد به گیتی نور حق پرتو فکن
خانه زاد وحی حق تا رخ گشود آبروی آفرینش را فزود
زینب آن پرورده‌ی دامان عشق‌ نام او سرلوحه‌ی دیوان عشق
جان او از عشق حق افروخته‌ وز شرار عشق، جانش سوخته
عقل گشته مات از ایثار او عشق سرگردان شده در کار او
مرد و زن خدمتگزار درگهش‌ توتیای چشم جان، خاک رهش
زینب آن دُردانه‌ی آل رسول‌ دختر والای زهرای بتول
بود از آغاز همگام حسین‌ نقش بر لوح دلش نام حسین
بسته پیمان با خدا روز الست‌ تا به راهش بگذرد از هر چه هست
صبر را بخشیده معنایی شگرف‌ وصف صبر او برون از حدّ حرف
از قیام روز عاشورا حسین‌ کرد دین را زنده در دنیا حسین
شد قیام او به عالم بی‌قرین‌ بود چون زینب در آن نقش‌آفرین
گر نبودی نقش او در این قیام‌ بود این نهضت قیامی ناتمام
کیست زینب آن که در کرب و بلا شد خجل از صبر او کرب و بلا [۳]
رنج پیش او سپر انداخته‌ درد و محنت رنگ پیشش باخته
روز عاشورا به او چشم امید دوختند از پیر و برنا هر شهید
جسم فرزندان او بر روی خاک‌ اوفتاده قطعه قطعه چاک‌چاک
او حسینی بود و پروایی نداشت‌ جز خدا در خاطرش جایی نداشت
از برادر لحظه‌ای غافل نبود هیچ مشکل پیش او مشکل نبود
شعله‌ها از عشق عالم سوز داشت‌ آتشی در جان، جهان افروز داشت
در حریم قدس، محرم زینب است‌ معنی عشق مجسّم زینب است
آفرین بر صبر طاقت سوز او و آن تجلّی‌های جان افروز او
داشت بار این رسالت چون به دوش‌ بیشتر از پیشتر شد سخت‌کوش
با اسیران صبحدم تا شام رفت‌ گاه در کوفه گهی در شام رفت
داشت در راه سفر آن پاک جان‌ از سر پاک شهیدان سایبان
چون به شهر شام زینب گام زد آتشی از خطبه‌اش در شام زد
غنچه‌ی لب چون که زینب باز کرد در فصاحت چون علی (ع) اعجاز کرد
از بیان گرم آن شیرین سخن‌ شد چو شب در شام، روز اهرمن
جاودان ساز محرّم با پیام‌ زینب است آری الی یَوم القیام
یا رب از عشقش دل ما زنده کن‌ همچو خورشید فلک تابنده کن [۴]


قیام حسین[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ای شه که جبرئیل امین شد غلام تو شد پایدار دین خدا از قیام تو
چون ابر نوبهار بریزد ز دیده اشک‌ آید چو بر زبان محبّ تو نام تو
از هر چه داشتی چو گذشتی به راه دوست‌ باشد ز هر مقام فزون‌تر مقام تو
با آنکه بود آب برای همه حلال‌ ای چشمه‌ی حیات چرا شد حرام تو
در حیرتم که بر لب آب از عطش چرا شاها کبود شد لب یاقوت خام تو
ما را هوای کوی تو پیوسته در سر است‌ چون او فتاده مرغ دل ما به دام تو
از دود آه، چشمه‌ی خورشید تار شد آتش زدند چون که ز کین بر خیام تو
در کام ماهماره بود تلخ زندگی‌ ز آن رو که تشنه، ای شه دین بود کام تو


کاروان عشق[ویرایش | ویرایش مبدأ]

درای کاروان عشق و امید طنین افکند اندر پهنه دشت
در آن تفتیده صحرا، کاروان را به پیرامون، همای بخت می‌گشت
نوای آن درا، گر بود جانسوز ولی شد رهروان را شوق افروز


ز شادی چون قلم با سرزده گام در این ره، رهنوردان دل آگاه
سر از پاکی شناسد رهرو عشق‌ ز سر باید گذشت آری در این راه
شهادت نغمه‌ی آهنگشان بود لوای عشق، پیشاهنگشان بود


حسین (ع) آن قافله سالار هستی که زینت بخش تاریخ است نامش
در این ره کاروان را پیش می‌برد ره‌آموزان رهین فیض عامش
چو رهبر شد بصیر و پاک سیرت‌ فرا گیرد از او رهرو بصیرت


به سوی کربلا با یک جهان شوق ز مکّه کعبه‌ی دل‌ها روان شد
پی روشنگری می‌رفت و با او شهادت چون سعادت هم عنان شد
اگر مرد رهی در راه می‌دید بر او می‌تافت باری همچو خورشید


در آن خشکیده لب صحرای سوزان سخن‌هایش به از ماء معین بود
پیام زندگی سازش به یاران‌ صفا بخش دل و جان آفرین بود
چو او بنواخت آهنگ سفر را به شور آورد هر صاحب نظر را


به هر منزل که خرگاه حسینی به پا می‌شد زمین بودی سریرش
لب لعلش چو می‌شد گوهر افشان‌ ز جان بودند یاران دلیرش
به گرد قافله سالار خود جمع‌ همه پروانه‌سان پیرامن شمع


گروهی همره او مانده بودند که نور عشق در سیمایشان بود
لوای مردی و بیداری خلق‌ به دست همّت والایشان بود
به لب تسبیح حق در دست شمشیر به جنگ دشمنان بی‌باک چو شیر


گروهی در عدد بسیار اندک ولی از شور و شوق رزم، سرشار
به شب افتاده در دامان محراب‌ به روز استاده در میدان پیکار
همه وارسته، جان بر کف نهاده‌ ز شوق دوست دل از دست داده


چو در کرببلا یعنی به مقصد سپاه عاشقان حق رسیدند
چنان بی‌خویشتن بودند از شوق‌ که از هر چیز جز حق دل بریدند
چو آنجا وصل حق می‌شد فراهم‌ سرود عشق می‌خواندند با هم


در آن وادی که بوی عشق می‌داد شدند از جلوه‌ی حق رشک انجم
زبان حال هر یک بود این بیت‌ که می‌کردند زیر لب ترنم
«چه خوش باشد که بعد از انتظاری» به امیدی رسد امیدواری


زده دل را به دریا موج‌آسا همه بودند غرق بی‌قراری
ز شور و شوق می‌کردند یکسر ز عشق وصل حق ساعت شماری
که همچون شیر مرد بر دشمن بتازند به راه عشق جانان جان ببازند


شب میعاد زد چون خیمه بر دشت سر دلدادگان شوری دگر داشت
چنان گرم نیاز و راز بودند که آه سردشان سوز شرر داشت
به هر خیمه نوای یا ربی بود خداوندا چه روح‌افزا شبی بود


نگیرد تا غبار آیینه‌شان را ز دل گرد خودی یکسر فشاندند
خس و خار هوس از ریشه کندند درخت عشق را در دل نشاندند
که خورشید از افق چون سر برآرد به راه دوست هر یک جان سپارد


سواران سلحشور ره حق به میدان شهادت پیشتازان
زهی همّت که تاریخ آبرو یافت‌ ز نام نامی آن سرفرازان
کند تا زهره بر بام فلک رقص‌
نبینی نهضتی اینگونه بی‌نقص [۵]


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. سیمای شاعران؛ ص 413.
  2. اشاره به آیه‌ی 37 سوره نور، «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ».
  3. کرب و بلا: اندوه و مصیبت و سختی و آزمایش.
  4. نغمه‌های قدسی؛ ص 115.
  5. منشور عاشورا؛ ص 76 و 77.