نشاط اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی ملقب به «معتمد الدوله» و متخلّص به «نشاط» از س...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی ملقب به «معتمد الدوله» و متخلّص به «نشاط» از سادات معروف اصفهان که در سال 1175 ه. ق | نشاط اصفهانی(۱۱۷۵ ه. ق-۱۲۴۴ ه. ق) از رجال معروف، شعرا و ادباء دربار فتحعلی‌شاه قاجار بود. {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = نشاط اصفهانی | |||
| تصویر = Neshat.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد = سال ۱۱۷۵ ه. ق. | |||
| محل تولد = اصفهان | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = پنجم ذیحجه سال ۱۲۴۴ ه. ق. | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = بیماری سل | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب =معتمدالدوله | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها =دیوان نشاط | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = نشاط | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی ملقب به «معتمد الدوله» و متخلّص به «نشاط» از سادات معروف اصفهان که در سال 1175 ه. ق در شهر اصفهان متولد شد. | |||
او در سلک اهل تصوّف و عرفان بود و در نظم و نثر فارسی و عربی مهارت داشت و با انشایی خاص می‌نوشت. وی در حسن خط سرآمد اقران گردید و در خطّ شکسته استاد بود. او با دانش‌های زمان خود از دینی و ریاضی و حکمت الهی و منطق آشنایی داشت. | |||
نشاط دارای اموال و ثروت فراوانی بود که برای فرزندان خود به جای گذاشت. وی دارای تربیت خوبی نیز بود و علاوه بر زبان مادری، زبان‌های عربی و ترکی را فراگرفت. | نشاط دارای اموال و ثروت فراوانی بود که برای فرزندان خود به جای گذاشت. وی دارای تربیت خوبی نیز بود و علاوه بر زبان مادری، زبان‌های عربی و ترکی را فراگرفت. | ||
نشاط در چهل و سه سالگی به تهران آمد و به دربار | نشاط در چهل و سه سالگی به تهران آمد و به دربار فتحعلی‌شاه قاجار راه یافت و سمت دبیری و منشی‌گری دربار را بر عهده گرفت و از پادشاه لقب «معتمدالدوله» را دریافت کرد و از بزرگترین شاعران عهد قاجار شد. | ||
نشاط در پنجم ذیحجه‌ی ۱۲۴۴ ه. ق در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری سل درگذشت. <ref>سیمای شاعران؛ ص ۴۹۳. گنجینه‌ی نیاکان؛ ص ۱۰۶۷.</ref> | |||
نشاط در پنجم ذیحجه‌ی | |||
==آثار== | |||
در اشعار نشاط اصفهانی آثار نهضت بازگشت ادبی کاملا مشخص است. مجموعه‌ی آثار نشاط در کتابی تحت عنوان «گنجینه» به دستور ناصرالدّین شاه قاجار چاپ شد. [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2299509&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] اشعارش نیز به چاپ رسیده است. | |||
==اشعار== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| سید کونین، سبطّ مصطفی|بهترین فرزند خیر الاولیا }} | {{ب| سید کونین، سبطّ مصطفی|بهترین فرزند خیر الاولیا }} | ||
| خط ۴۳: | خط ۹۲: | ||
{{ب| گر نه خود از زندگی سیر آمدی|عاجز از روباه کی شیر آمدی؟ }} | {{ب| گر نه خود از زندگی سیر آمدی|عاجز از روباه کی شیر آمدی؟ }} | ||
{{ب| این سعادت از ازل اندوخته‌ست|این شهادت از علی آموخته‌ست }} | {{ب| این سعادت از ازل اندوخته‌ست|این [[شهادت]] از علی آموخته‌ست }} | ||
{{ب| چون پیام دوست از دشمن شنفت|زیر زخم تیغ دشمن «فزت» <ref> اشاره به کلام امام علی (ع) در هنگام ضربت خوردن در مسجد کوفه «فزت و ربّ الکعبه».</ref> گفت }} | {{ب| چون پیام دوست از دشمن شنفت|زیر زخم تیغ دشمن «فزت» <ref> اشاره به کلام امام علی(ع) در هنگام ضربت خوردن در مسجد کوفه «فزت و ربّ الکعبه».</ref> گفت }} | ||
{{ب| هرکه را از دوستانش خواند دوست|زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست }} | {{ب| هرکه را از دوستانش خواند دوست|زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست }} | ||
| خط ۸۳: | خط ۱۳۲: | ||
{{ب| کشتگان خویش را شد دوستدار|گر کشد عشق ای خوشا آن اعتبار }} | {{ب| کشتگان خویش را شد دوستدار|گر کشد عشق ای خوشا آن اعتبار }} | ||
{{ب| این بود آئین عشق این کیش عشق|چاره جز مردن نباشد پیش عشق <ref>میراث عشق؛ ص | {{ب| این بود آئین عشق این کیش عشق|چاره جز مردن نباشد پیش عشق <ref>میراث عشق؛ ص ۵۱۲- ۵۱۴.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۸۵۸-۸۵۹.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | |||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | |||
[[رده:شاعران متأخر]] | |||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۵۹
نشاط اصفهانی(۱۱۷۵ ه. ق-۱۲۴۴ ه. ق) از رجال معروف، شعرا و ادباء دربار فتحعلی‌شاه قاجار بود.
| نشاط اصفهانی | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی |
| زادروز | سال ۱۱۷۵ ه. ق. اصفهان |
| مرگ | پنجم ذیحجه سال ۱۲۴۴ ه. ق. |
| علت مرگ | بیماری سل |
| لقب | معتمدالدوله |
| کتاب‌ها | دیوان نشاط |
| تخلص | نشاط |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی ملقب به «معتمد الدوله» و متخلّص به «نشاط» از سادات معروف اصفهان که در سال 1175 ه. ق در شهر اصفهان متولد شد.
او در سلک اهل تصوّف و عرفان بود و در نظم و نثر فارسی و عربی مهارت داشت و با انشایی خاص می‌نوشت. وی در حسن خط سرآمد اقران گردید و در خطّ شکسته استاد بود. او با دانش‌های زمان خود از دینی و ریاضی و حکمت الهی و منطق آشنایی داشت.
نشاط دارای اموال و ثروت فراوانی بود که برای فرزندان خود به جای گذاشت. وی دارای تربیت خوبی نیز بود و علاوه بر زبان مادری، زبان‌های عربی و ترکی را فراگرفت.
نشاط در چهل و سه سالگی به تهران آمد و به دربار فتحعلی‌شاه قاجار راه یافت و سمت دبیری و منشی‌گری دربار را بر عهده گرفت و از پادشاه لقب «معتمدالدوله» را دریافت کرد و از بزرگترین شاعران عهد قاجار شد.
نشاط در پنجم ذیحجه‌ی ۱۲۴۴ ه. ق در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری سل درگذشت. [۱]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در اشعار نشاط اصفهانی آثار نهضت بازگشت ادبی کاملا مشخص است. مجموعه‌ی آثار نشاط در کتابی تحت عنوان «گنجینه» به دستور ناصرالدّین شاه قاجار چاپ شد. دیوان اشعارش نیز به چاپ رسیده است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| سید کونین، سبطّ مصطفی | بهترین فرزند خیر الاولیا | |
| پروریده حق در آغوش بتول | زیب دامان، زینت دوش رسول | |
| جبرئیلش مهد جنبان صبی | شر او را مایه از شیر خدا | |
| منبع هستی‌ست آن فرخنده ذات | رشحه رشحه زو رسد بر کائنات | |
| قوّه‌ها را سوی فعل آورد او | نیک را ممتاز از بد کرد او | |
| دشمن از وی دشمن آمد دوست، دوست | بد از او بدبخت و نیکو زو نکوست | |
| هم وجود دشمن از جود وی است | هم زیانش از پی سود وی است | |
| رهنمونش کرد خود بر قتل خویش | پس بیفکندش سرِ تسلیم، پیش | |
| در قیامت نیز حاضر سازدش | پس در آتش هم خود او اندازدش | |
| هان مگو جبر این خطاب مستطاب | فهم کن و اللّه اعلم بالصّواب | |
| نه کنون زین فعل بد می‌سوزد او | از ازل خود تا ابد می‌سوزد او | |
| مصطفا بی‌دودمان ارتضا | مرتضای خاندان اصطفا | |
| جمله هستیها طفیل هست او | زور بازوی ید اللّه دست او | |
| کی کسی او را تواند بست دست | شیر را روبه نداند دست بست | |
| گر نه خود از زندگی سیر آمدی | عاجز از روباه کی شیر آمدی؟ | |
| این سعادت از ازل اندوخته‌ست | این شهادت از علی آموخته‌ست | |
| چون پیام دوست از دشمن شنفت | زیر زخم تیغ دشمن «فزت» [۲] گفت | |
| هرکه را از دوستانش خواند دوست | زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست | |
| از نخست افتاد چون مقبول عشق | لاجرم شد عاقبت مقتول عشق | |
| گر حدیث ما تو را آید عجب | گفت حق خود در حدیث «من طلب» [۳] | |
| طالب من گر شود یک ره کسی | راهها بنمایش هر سو بسی | |
| چون مرا بشناسد از آیات من | عاشق آید بر صفات و ذات من | |
| شد چو عاشق از من آگه شد همی | زان پس او را زنده نگذارم دمی | |
| بس عجب نبود اگر کشتم منش | عاشق است و لازم آمد کشتنش | |
| کشتن عاشق به هر مذهب رواست | خاصّه آن عاشق که معشوق خداست | |
| پس مرا ز آیین و دین مصطفی | بر شهید خویش باید خونبها | |
| و آنکه هم منظور و هم مقبول من | گشت زان سان تا که شد مقتول من | |
| هر دو عالم نیست خونش را بها | غیر من او را نشاید خونبها | |
| هم منم دل برده هم بیدل منم | هم منم مقتول و هم قاتل منم | |
| کی سزا بینم به جای خویشتن | دیگری را خونبهای خویشتن | |
| خویش را نه رایگانی بخشمش | کشته‌ام تا زندگانی بخشمش | |
| کشته‌ی عشق ار شوی زنده شوی | تا ابد باقی و پاینده شوی | |
| عشقبازی را شعار دیگر است | رسم او رسم دیار دیگر است | |
| بی‌سبب با دوستداران دشمن است | دشمنی او همین تا کشتن است | |
| کشتگان خویش را شد دوستدار | گر کشد عشق ای خوشا آن اعتبار | |
| این بود آئین عشق این کیش عشق | چاره جز مردن نباشد پیش عشق [۴] |