علی بن محمد بسامی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
'''علی بن محمد بسامی''' شاعر و نویسنده‌ی بغدادی است که در زمان مقتدر عباسی می‌زیست. | |||
== زندگینامه == | |||
ابو الحسن علی بن محمّد بن نصر بن منصور بن بسّام <ref>بسام: نام نیای بزرگ اوست. الکامل؛ ج 1، ص 150.</ref> عبرتابی،<ref>عبرتا: نام روستایی در عراق است.</ref> مدتی ریاست دیوان برید را در جند قنّسرین و عواصم شام عهده‌دار بود. وی مردی خوش‌قریحه بود و شعرش روان و استادانه است. شهرت ابن بسام به هجویه‌هایی است که درباره‌ی بزرگان و رؤسای حکومت می‌سرود و در آنها معایب آنان را آشکار می‌ساخت.<ref>مروج الذهب؛ ج 4، ص 206.</ref> صاحبان قدرت از زبان تند وی بیمناک بودند و همین امر سبب می‌شد که به جای صله به وی باج بدهند تا از گزند زبان او در امان بمانند. <ref>معجم الادبا؛ ج 14، ص 144.</ref> | |||
مضامین اشعار او به غیر از هجو، بیشتر پند و اندرزهای حکیمانه و بسیار زیباست.<ref>همان؛ ص 150.</ref> وی کرنش کردن در برابر قدرتمندان را همانند سجده کردن در برابر بوزینگانی می‌داند که دنیا در دست آنهاست. و نیز بهره‌ی کرنش‌کننده را چیزی جز خواری نمی‌داند.<ref>مروج الذهب؛ ج 4، ص 210.</ref> سروده‌های وی حتّی در زهرآگین‌ترین آنها از عفّت و پاکی شگفت‌انگیزی برخوردار است بدین‌جهت ابن بسّام در میان این‌گونه شاعران پدیده‌ای استثنایی است. | مضامین اشعار او به غیر از هجو، بیشتر پند و اندرزهای حکیمانه و بسیار زیباست.<ref>همان؛ ص 150.</ref> وی کرنش کردن در برابر قدرتمندان را همانند سجده کردن در برابر بوزینگانی می‌داند که دنیا در دست آنهاست. و نیز بهره‌ی کرنش‌کننده را چیزی جز خواری نمی‌داند.<ref>مروج الذهب؛ ج 4، ص 210.</ref> سروده‌های وی حتّی در زهرآگین‌ترین آنها از عفّت و پاکی شگفت‌انگیزی برخوردار است بدین‌جهت ابن بسّام در میان این‌گونه شاعران پدیده‌ای استثنایی است. | ||
برخی او را شیعه دانسته‌اند و مرزبانی گفته است که وی قصیده‌هایی در رثای اهل بیت (ع) سروده که مذهب او را آشکار می‌سازد.<ref>تاریخ مرزبانی؛ ص 154.</ref> | برخی او را شیعه دانسته‌اند و مرزبانی گفته است که وی قصیده‌هایی در رثای [[اهل بیت (ع)]] سروده که مذهب او را آشکار می‌سازد.<ref>تاریخ مرزبانی؛ ص 154.</ref> | ||
ابن خلکان به قطعه‌ای که به گفته‌ی وی، ابن بسّام هنگامی‌که متوکّل قبر حسین بن علی (ع) را ویران ساخت، سروده است، اشاره می‌کند. متوکل به سال 226 هجری قبر امام حسین (ع) را منهدم ساخته و به شخم کردن و آب بستن به آن فرمان داد و مردم را از زیارت مرقد آن حضرت ممنوع ساخت | ابن خلکان به قطعه‌ای که به گفته‌ی وی، ابن بسّام هنگامی‌که متوکّل قبر [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] را ویران ساخت، سروده است، اشاره می‌کند. متوکل به سال 226 هجری قبر امام حسین (ع) را منهدم ساخته و به شخم کردن و آب بستن به آن فرمان داد و مردم را از [[زیارت]] مرقد آن حضرت ممنوع ساخت. | ||
ابن بسّام در ماه صفر سال 302 ه. ق. در گذشت. <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 327.</ref> | ابن بسّام در ماه صفر سال 302 ه. ق. در گذشت. <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 327.</ref> | ||
== آثار == | |||
به ابن بسام 5 اثر نسبت داده‌اند که هیچ‌کدام از آنها در دست نیست: کتاب اخبار عمر بن ابی ربیعه، کتاب المعاقرین یا کتاب الزّنجبّین، دیوان الرسائل، مناقضات الشعراء، اخبار الاحوص <ref>فهرست ابن ندیم؛ ص 214.</ref> و مجموع اشعار او که به حدود 180 بیت می‌رسد. | |||
== نمونه اشعار == | |||
1- تاللّه إن کانت أمیة قد أتت‌قتل ابن بنت نبیها مظلوما | 1- تاللّه إن کانت أمیة قد أتت‌قتل ابن بنت نبیها مظلوما | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۲: | ||
1- به خدا سوگند اگر بنی | 1- به خدا سوگند اگر [[بنی امیه]]، پسر دختر پیامبرشان را مظلومانه شهید کردند. | ||
2- بستگان او (بنی عباس) هم همان کار را کردند (قبر آن حضرت را خراب کردند.) | 2- بستگان او (بنی عباس) هم همان کار را کردند (قبر آن حضرت را خراب کردند.) | ||
3- آنها از اینکه در کشتن وی با بنی امیّه همکاری نکردند، افسوس می‌خوردند و به جستجوی بقایای جسد او پرداخته‌اند. | 3- آنها از اینکه در کشتن وی با بنی امیّه همکاری نکردند، افسوس می‌خوردند و به جستجوی بقایای جسد او پرداخته‌اند. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:122-123. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:122-123.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۷: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۲
| علی بن محمد بسامی | |
|---|---|
| مرگ | ماه صفر سال 302 ه. ق. |
| محل زندگی | بغدادی |
| در زمان حکومت | مقتدر عباسی |
| پیشه | شاعر |
| سبک نوشتاری | قصیده |
| کتاب‌ها | به ابن بسام 5 اثر نسبت داده‌اند که هیچ‌کدام از آنها در دست نیست: کتاب اخبار عمر بن ابی ربیعه، کتاب المعاقرین یا کتاب الزّنجبّین، دیوان الرسائل، مناقضات الشعراء و اخبار الاحوص |
| دلیل سرشناسی | شهرت ابن بسام به هجویه‌هایی است که درباره‌ی بزرگان و رؤسای حکومت می‌سرود و در آنها معایب آنان را آشکار می‌ساخت |
علی بن محمد بسامی شاعر و نویسنده‌ی بغدادی است که در زمان مقتدر عباسی می‌زیست.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابو الحسن علی بن محمّد بن نصر بن منصور بن بسّام [۱] عبرتابی،[۲] مدتی ریاست دیوان برید را در جند قنّسرین و عواصم شام عهده‌دار بود. وی مردی خوش‌قریحه بود و شعرش روان و استادانه است. شهرت ابن بسام به هجویه‌هایی است که درباره‌ی بزرگان و رؤسای حکومت می‌سرود و در آنها معایب آنان را آشکار می‌ساخت.[۳] صاحبان قدرت از زبان تند وی بیمناک بودند و همین امر سبب می‌شد که به جای صله به وی باج بدهند تا از گزند زبان او در امان بمانند. [۴]
مضامین اشعار او به غیر از هجو، بیشتر پند و اندرزهای حکیمانه و بسیار زیباست.[۵] وی کرنش کردن در برابر قدرتمندان را همانند سجده کردن در برابر بوزینگانی می‌داند که دنیا در دست آنهاست. و نیز بهره‌ی کرنش‌کننده را چیزی جز خواری نمی‌داند.[۶] سروده‌های وی حتّی در زهرآگین‌ترین آنها از عفّت و پاکی شگفت‌انگیزی برخوردار است بدین‌جهت ابن بسّام در میان این‌گونه شاعران پدیده‌ای استثنایی است.
برخی او را شیعه دانسته‌اند و مرزبانی گفته است که وی قصیده‌هایی در رثای اهل بیت (ع) سروده که مذهب او را آشکار می‌سازد.[۷]
ابن خلکان به قطعه‌ای که به گفته‌ی وی، ابن بسّام هنگامی‌که متوکّل قبر حسین بن علی (ع) را ویران ساخت، سروده است، اشاره می‌کند. متوکل به سال 226 هجری قبر امام حسین (ع) را منهدم ساخته و به شخم کردن و آب بستن به آن فرمان داد و مردم را از زیارت مرقد آن حضرت ممنوع ساخت.
ابن بسّام در ماه صفر سال 302 ه. ق. در گذشت. [۸]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
به ابن بسام 5 اثر نسبت داده‌اند که هیچ‌کدام از آنها در دست نیست: کتاب اخبار عمر بن ابی ربیعه، کتاب المعاقرین یا کتاب الزّنجبّین، دیوان الرسائل، مناقضات الشعراء، اخبار الاحوص [۹] و مجموع اشعار او که به حدود 180 بیت می‌رسد.
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
1- تاللّه إن کانت أمیة قد أتت‌قتل ابن بنت نبیها مظلوما
2- فلقد اتاه بنو أبیه بمثله‌هذا لعمرک قبره مهدوما
3- أسفوا علی أن لا یکونوا شایعوافی قتله فتتبعوه رمیما [۱۰]
1- به خدا سوگند اگر بنی امیه، پسر دختر پیامبرشان را مظلومانه شهید کردند.
2- بستگان او (بنی عباس) هم همان کار را کردند (قبر آن حضرت را خراب کردند.)
3- آنها از اینکه در کشتن وی با بنی امیّه همکاری نکردند، افسوس می‌خوردند و به جستجوی بقایای جسد او پرداخته‌اند.