شیخ حمادی نوح: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
'''شیخ حمادی نوح''' شاعر و ادیب شیعه امامی است. | |||
ابو هبة اللّه محمّد بن سلیمان بن نوح غریبی کعبی، | ==زندگینامه== | ||
ابو هبة اللّه محمّد بن سلیمان بن نوح غریبی کعبی، اصلتا اهوازی است ولی ساکن حلّه بود. در سال 1240 ه. ق. متولد شده و به سال 1325 ه. ق. در حلّه وفات یافت. او را در نجف دفن کردند. <ref>همان؛ ص 200.</ref> | |||
از میان القاب فراوان وی «حمّادی نوح» بیشترین شهرت را یافته است. در نژادنامه‌ی او گفته‌اند: غریبی نسبت است به آل غریب که قبیله‌ای عراقی الاصل است؛ کعبی نسبت است به قبیله‌ی کعبت که ماندگار اهواز گشته است و حلّی نسبت است به زادگاه اصلی نیاکان وی. | از میان القاب فراوان وی «حمّادی نوح» بیشترین شهرت را یافته است. در نژادنامه‌ی او گفته‌اند: غریبی نسبت است به آل غریب که قبیله‌ای عراقی الاصل است؛ کعبی نسبت است به قبیله‌ی کعبت که ماندگار اهواز گشته است و حلّی نسبت است به زادگاه اصلی نیاکان وی. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۸: | ||
حمّادی شاعری بود سخت خوش‌سخن و نسبت به واژگان زبان عربی بسیار مسلّط امّا سخنش روان بود. دیوان شعری دارد که بیش از 9300 بیت را در آن به خطی خوش گرد آورده بود. | حمّادی شاعری بود سخت خوش‌سخن و نسبت به واژگان زبان عربی بسیار مسلّط امّا سخنش روان بود. دیوان شعری دارد که بیش از 9300 بیت را در آن به خطی خوش گرد آورده بود. | ||
از آثار | ==آثار== | ||
از آثار حمادی، «البابلیات»، «نماذج من شعر حمادی نوح» و «شعراء الحلّة» را می‌توان نام برد. <ref> اعیان الشیعه؛ ج 9، ص 346.</ref> | |||
==نمونه اشعار== | |||
شعر او به کوشش علی خاقانی گرد آمده است. از اشعار او در سوگ [[امام حسین (ع)]] چکامه‌ای در 309 بیت می‌باشد. | |||
| خط ۷۱: | خط ۷۷: | ||
3- ای زمزم زلال، ای کاش که برای نوشندگان، آب زلالی نباشی زیرا که اندرون هدایت از حرارت تشنگی از هم گسیخت (اشاره به امام حسین (ع) است) | 3- ای زمزم زلال، ای کاش که برای نوشندگان، آب زلالی نباشی زیرا که اندرون هدایت از حرارت تشنگی از هم گسیخت (اشاره به امام حسین (ع) است) | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 539. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 539.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۸۵: | خط ۸۷: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۹
| شیخ حمادی نوح | |
|---|---|
| زادروز | 1240 ه. ق. |
| مرگ | 1325 ه. ق. حلّه |
| محل زندگی | حله |
| جایگاه خاکسپاری | نجف |
| لقب | حمّادی نوح |
| پیشه | شاعر و ادیب |
| دیوان سروده‌ها | «البابلیات»، «نماذج من شعر حمادی نوح» و «شعراء الحلّة» |
شیخ حمادی نوح شاعر و ادیب شیعه امامی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابو هبة اللّه محمّد بن سلیمان بن نوح غریبی کعبی، اصلتا اهوازی است ولی ساکن حلّه بود. در سال 1240 ه. ق. متولد شده و به سال 1325 ه. ق. در حلّه وفات یافت. او را در نجف دفن کردند. [۱]
از میان القاب فراوان وی «حمّادی نوح» بیشترین شهرت را یافته است. در نژادنامه‌ی او گفته‌اند: غریبی نسبت است به آل غریب که قبیله‌ای عراقی الاصل است؛ کعبی نسبت است به قبیله‌ی کعبت که ماندگار اهواز گشته است و حلّی نسبت است به زادگاه اصلی نیاکان وی.
دانش‌های عربی و ادبی را آموخت و برای مدتی به اهواز و جزایر کوچید. وی مردی بود سخت پارسا که برای خود اوراد و اذکاری در تعقیب نماز ترتیب داده بود و با آن به درگاه خداوند نیایش همی کرد.
حمّادی شاعری بود سخت خوش‌سخن و نسبت به واژگان زبان عربی بسیار مسلّط امّا سخنش روان بود. دیوان شعری دارد که بیش از 9300 بیت را در آن به خطی خوش گرد آورده بود.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از آثار حمادی، «البابلیات»، «نماذج من شعر حمادی نوح» و «شعراء الحلّة» را می‌توان نام برد. [۲]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
شعر او به کوشش علی خاقانی گرد آمده است. از اشعار او در سوگ امام حسین (ع) چکامه‌ای در 309 بیت می‌باشد.
1- یا حجر إسماعیل جاوزک الهدی‌مذبان عن غدک الحسین الأطهر
2- یفدی ذبیحک کبشه و علی الظماحنقا صفّی اللّه جهرا ینحر
3- أصفاء زمزم لا صفوت لشارب‌وحشا الهدی بلظی الظما تتفطر [۳]
1- ای حجر اسماعیل، بعد از آنکه حسین (ع) از تو دور شد، هدایت هم از تو جدا شد.
2- گوسفندی فدای ذبیح تو (اسماعیل) شد در حالی‌که صفی اللّه (امام حسین (ع)) از روی کینه در حالت تشنگی و به طور آشکار کشته شد.
3- ای زمزم زلال، ای کاش که برای نوشندگان، آب زلالی نباشی زیرا که اندرون هدایت از حرارت تشنگی از هم گسیخت (اشاره به امام حسین (ع) است)