حسن بن راشد حلی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «تاج الدّین؛ حسن بن محمّد بن راشد، محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجم...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
تاج الدّین؛ حسن بن محمّد بن راشد، محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجمند شیعه است. وی اشعار بسیاری در مدح ائمه اطهار سروده و اشعاری نیز در رثای سید الشهداء دارد.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = حسن بن راشد حلی‌
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  = شیعه
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجمند  
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =  منظومه‌ای در تاریخ ملوک و خلفاء، ارجوزه‌ای در نظم الفیّه شهید و ارجوزه‌ای در تاریخ قاهره
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


ابن راشد حلّی منظومه‌ای در تاریخ ملوک و خلفاء، ارجوزه‌ای در نظم الفیّه شهید، ارجوزه‌ای در تاریخ قاهره، و ... دارد.


در مورد تاریخ وفات او اطلاع درستی در دست نمی‌باشد اما آنچه مسلم است او به سال 830 ه. ق هنوز در قید حیات بوده است. <ref>اعیان الشیعه؛ ج 5، ص 64. تنقیح المقال؛ ج 1، ص 276. امل الآمل؛ ج 2، ص 65. معجم رجال الحدیث؛ ج 4، ص 330.</ref>
'''حسن بن راشد حلی'''، محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجمند شیعه است.
 
== زندگینامه ==
از رندگی حسن بن محمّد بن راشد، معروف به تاج الدّین، اطلاع درستی در دست نمی‌باشد اما آنچه مسلم است او به سال 830 ه. ق هنوز در قید حیات بوده است. <ref>اعیان الشیعه؛ ج 5، ص 64. تنقیح المقال؛ ج 1، ص 276. امل الآمل؛ ج 2، ص 65. معجم رجال الحدیث؛ ج 4، ص 330.</ref>


== آثار ==
ابن راشد حلّی منظومه‌ای در تاریخ ملوک و خلفاء، ارجوزه‌ای در نظم الفیّه شهید، ارجوزه‌ای در تاریخ قاهره، و ... دارد.


1- للّه وقعة عاشوراء إن لهافی جبهة الدهر جرحا غیر مندمل
== اشعار ==
وی اشعار بسیاری در مدح ائمه اطهار سروده و اشعاری نیز در رثای [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهداء]] دارد.1- للّه وقعة عاشوراء إن لهافی جبهة الدهر جرحا غیر مندمل


2- ابدوا خفایا حقود کان یسترهامن قبل خوف غرار الصارم الصّقل
2- ابدوا خفایا حقود کان یسترهامن قبل خوف غرار الصارم الصّقل
خط ۲۵: خط ۷۶:




1- خدای را، که واقعه‌ی عاشورا چون زخمی التیام‌ناپذیر، بر پیشانی روزگار باقی مانده است.
1- خدای را، که واقعه‌ی [[عاشورا]] چون زخمی التیام‌ناپذیر، بر پیشانی روزگار باقی مانده است.


2- آنها کینه‌هایی را که از ترس شمشیرها پنهان داشته بودند، آشکار کردند.
2- آنها کینه‌هایی را که از ترس شمشیرها پنهان داشته بودند، آشکار کردند.
خط ۴۲: خط ۹۳:


9- و زمانی‌که آتش جنگ شعله‌ور شد، خود را در دل آن شعله‌ها افکندند.
9- و زمانی‌که آتش جنگ شعله‌ور شد، خود را در دل آن شعله‌ها افکندند.
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:395.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌1، ص:395.]


==پی نوشت==
== پی نوشت ==
[[رده:هنر]]
[[رده:هنر]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳

حسن بن راشد حلی‌
پیشه محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجمند
دیوان سروده‌ها منظومه‌ای در تاریخ ملوک و خلفاء، ارجوزه‌ای در نظم الفیّه شهید و ارجوزه‌ای در تاریخ قاهره


حسن بن راشد حلی، محدث دانشمند، فاضل، ادیب، فقیه و شاعر ارجمند شیعه است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

از رندگی حسن بن محمّد بن راشد، معروف به تاج الدّین، اطلاع درستی در دست نمی‌باشد اما آنچه مسلم است او به سال 830 ه. ق هنوز در قید حیات بوده است. [۱]

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

ابن راشد حلّی منظومه‌ای در تاریخ ملوک و خلفاء، ارجوزه‌ای در نظم الفیّه شهید، ارجوزه‌ای در تاریخ قاهره، و ... دارد.

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

وی اشعار بسیاری در مدح ائمه اطهار سروده و اشعاری نیز در رثای سید الشهداء دارد.1- للّه وقعة عاشوراء إن لهافی جبهة الدهر جرحا غیر مندمل

2- ابدوا خفایا حقود کان یسترهامن قبل خوف غرار الصارم الصّقل

3- فقاتلوه ببدر إن ذا عجب‌إذ یطلبون رسول اللّه بالذّحل

4- من کلّ مکتهل فی عزم مقتبل‌و کلّ مقتبل فی حزم مکتهل

5- قرم إذا الموت أبدی عن نواجذه‌ثنی له عطف مسرور به جذل

6- خوّاض ملحمة فیاض مکرمةفضاض معظمة خال من الخلل

7- إن طال أوصال فی یومی عطا وسطافالغیث فی خجل و اللّیث فی وجل

8- قوم إذا اللّیل أرخی ستره إنتصبوافی طاعة اللّه من داع و مبتهل

9- حتی إذا استعرت نار الوغی قذفوانفوسهم فی مهاوی تلکم الشّعل [۲]


1- خدای را، که واقعه‌ی عاشورا چون زخمی التیام‌ناپذیر، بر پیشانی روزگار باقی مانده است.

2- آنها کینه‌هایی را که از ترس شمشیرها پنهان داشته بودند، آشکار کردند.

3- به خاطر خونخواهی جنگ بدر با آنان مبارزه کردند و این شگفت است که به انتقام گرفتن از رسول خدا برخاستند.

4- پیران آنها عزم و اراده‌ای چون جوانان داشتند و جوانان آنها دوراندیشی و حزم پیران را.

5- هریک از آنان قهرمانی بود که چون مرگ به او دندان نشان می‌داد، او با خوشحالی به مرگ لبخند می‌زد.

6- هرکدام از آنان یک حماسه‌ساز بود و کرامات از او می‌جوشید و مشکلات بزرگ را حل می‌کرد و از هر نقصی مبرّا بود.

7- ابر، از عطا و بخشش آنها شرمنده و شیر ژیان از سطوت و حمله‌ی آنان به هراس می‌افتاد.

8- آنها همیشه در طول شب به دعا و مناجات قیام می‌کردند.

9- و زمانی‌که آتش جنگ شعله‌ور شد، خود را در دل آن شعله‌ها افکندند.

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. اعیان الشیعه؛ ج 5، ص 64. تنقیح المقال؛ ج 1، ص 276. امل الآمل؛ ج 2، ص 65. معجم رجال الحدیث؛ ج 4، ص 330.
  2. ادب الطف؛ ج 4، ص 274. اعیان الشیعه؛ ج 5، ص 67.