حسن بن علی زبیر: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
| عنوان = حسن بن علی | | عنوان = حسن بن علی | ||
| نام = قاضی رشید | | نام = قاضی رشید | ||
| زادروز = | | زادروز = 1106 (میلادی)/ 500 (قمری) | ||
| زادگاه = | | زادگاه = اسوان، مصر | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ = 1165 (میلادی)/ ربیع‌الثانی،561 (قمری) | ||
| مکان مرگ = | | مکان مرگ = قاهره | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = مصر | ||
| پیشه = | | پیشه = قاضی، نویسنده، ادیب و شاعر | ||
| لقب = قاضی مهدّب | | لقب = قاضی مهدّب | ||
| شناخته‌شده برای = | | شناخته‌شده برای = | ||
| نقش‌های برجسته = | | نقش‌های برجسته = | ||
| آثار = «الأنساب» | | آثار = «الأنساب» | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = برادرش، قاضی رشید | ||
}} | }}'''حسن بن علی زبیر'''، از شعرای مصر است. | ||
== زندگینامه == | |||
ابومحمّد، حسن بن علی بن ابراهیم بن زبیر ملقب به قاضی مهذّب، از ندمای «صالح بن رزیک» وزیر مصر بود. او و برادرش رشید هر دو شاعر بودند. ابومحمّد در ربیع الاخر سال 561 (ه. ق.) در مصر درگذشت. <ref>ادب الطف؛ ج 3، ص 77.</ref> | |||
'''رثای حسین | == نمونه اشعار == | ||
'''رثای حسین (ع):''' | |||
| خط ۴۵: | خط ۴۶: | ||
1- از گروهی دور شدم که برای غذای مهمانان، سمّ مهلک تهیه کردند و قبل از آنان کسی این‌چنین نکرده بود. | 1- از گروهی دور شدم که برای غذای مهمانان، سمّ مهلک تهیه کردند و قبل از آنان کسی این‌چنین نکرده بود. | ||
2- مگر کسانی‌که حسین (ع) به منزل آنان فرود آمد و از بین تمام سرزمین‌ها، سرزمین آنها را اختیار کرد. | 2- مگر کسانی‌که [[امام حسین|حسین (ع)]] به منزل آنان فرود آمد و از بین تمام سرزمین‌ها، سرزمین آنها را اختیار کرد. | ||
3- آنها بعد از رها کردن دین و جلوگیری از رسیدن به آب، از آب شمشیرها سیرابش کردند. | 3- آنها بعد از رها کردن دین و جلوگیری از رسیدن به آب، از آب شمشیرها سیرابش کردند. | ||
4- تا اینکه او تشنه‌کام به طرف مرگ رفت. چه بزرگوار است کسی‌که تشنه‌لب به سوی شهادت می‌رود. | 4- تا اینکه او تشنه‌کام به طرف مرگ رفت. چه بزرگوار است کسی‌که تشنه‌لب به سوی [[شهادت]] می‌رود. | ||
5- به خدا سوگند که با کشتن حسین (ع) نه تنها ایمان خود بلکه اساس ایمان را درهم شکستند. | 5- به خدا سوگند که با کشتن [[حسین بن على (ع)|حسین (ع)]] نه تنها ایمان خود بلکه اساس ایمان را درهم شکستند. | ||
6- (حسین (ع) و یارانش) در راه خدا به فرمان شمشیر گردن نهادند و زیر بار فرزندان | 6- (حسین (ع) و یارانش) در راه خدا به فرمان شمشیر گردن نهادند و زیر بار فرزندان [[ابوسفیان]] نرفتند. | ||
7- آنان مرگ باعزّت و افتخار را برگزیدند و از زندگی توأم با ذلّت و خواری دست کشیدند. | 7- آنان مرگ باعزّت و افتخار را برگزیدند و از زندگی توأم با ذلّت و خواری دست کشیدند. | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۳: | ||
10- بنابراین در میزان روز قیامت گناه مشرکان از آنها سبکتر است. | 10- بنابراین در میزان روز قیامت گناه مشرکان از آنها سبکتر است. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:262. | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص:262.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۳: | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران عرب]] | [[رده:شاعران عرب]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴
| حسن بن علی قاضی رشید | |
|---|---|
| زادروز |
1106 (میلادی)/ 500 (قمری) اسوان، مصر |
| درگذشت |
1165 (میلادی)/ ربیع‌الثانی،561 (قمری) قاهره |
| محل زندگی | مصر |
| پیشه | قاضی، نویسنده، ادیب و شاعر |
| لقب | قاضی مهدّب |
| آثار | «الأنساب» |
| خویشاوندان | برادرش، قاضی رشید |
حسن بن علی زبیر، از شعرای مصر است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ابومحمّد، حسن بن علی بن ابراهیم بن زبیر ملقب به قاضی مهذّب، از ندمای «صالح بن رزیک» وزیر مصر بود. او و برادرش رشید هر دو شاعر بودند. ابومحمّد در ربیع الاخر سال 561 (ه. ق.) در مصر درگذشت. [۱]
نمونه اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
رثای حسین (ع):
1- و هجرت قوما ما استجاز سواهم‌قدما قری الضیفان بالذیفان
2- إلا الأولی نزل الحسین بدارهم‌و اختار أرضهم علی البلدان
3- و سقوه إذ منعوا الشریعة بعدمارفضوا الشریعة ماء کان یمان
4- حتی لقد ورد الحمام علی الظماأکرم به من وارد ظمآن
5- تاللّه ما نقضوا هناک بقتله‌الایمان بل نقضوا عری الإیمان
6- نزلوا علی حکم السیوف و قد أبوفی اللّه حکم بنی أبی سفیان
7- و تخیروا عز الممات و فارقوافیه حیاة مذلة و هوان
8- و أنیخ فی تلک القفار حمامهم‌فأتیح لحم اللیث للسرحان
9- عجبا لهم نقلوا رؤسهم و قدنقلوا فضائلهم عن القرآن
10- فالمشرکون أخف جرما منهم‌و أشف یوم الحشر فی المیزان [۲]
1- از گروهی دور شدم که برای غذای مهمانان، سمّ مهلک تهیه کردند و قبل از آنان کسی این‌چنین نکرده بود.
2- مگر کسانی‌که حسین (ع) به منزل آنان فرود آمد و از بین تمام سرزمین‌ها، سرزمین آنها را اختیار کرد.
3- آنها بعد از رها کردن دین و جلوگیری از رسیدن به آب، از آب شمشیرها سیرابش کردند.
4- تا اینکه او تشنه‌کام به طرف مرگ رفت. چه بزرگوار است کسی‌که تشنه‌لب به سوی شهادت می‌رود.
5- به خدا سوگند که با کشتن حسین (ع) نه تنها ایمان خود بلکه اساس ایمان را درهم شکستند.
6- (حسین (ع) و یارانش) در راه خدا به فرمان شمشیر گردن نهادند و زیر بار فرزندان ابوسفیان نرفتند.
7- آنان مرگ باعزّت و افتخار را برگزیدند و از زندگی توأم با ذلّت و خواری دست کشیدند.
8- مرگ آنان در این بیابان منزل کرده بود، به همین جهت خوردن گوشت شیران برای گرگها آسان شده بود.
9- چه شگفت است که سر آنها را (بالای نیزه) جابه‌جا می‌کنند، در همان حال از فضایل آنان‌که در قرآن آمده حرف می‌زنند.
10- بنابراین در میزان روز قیامت گناه مشرکان از آنها سبکتر است.