حسینعلی منشی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Esmaeili صفحهٔ منشی را به حسینعلی منشی منتقل کرد: نام ناقص) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
{{ب| این عزا از کیست یا رب کز برای تسلیت|دل غمین روح الامین در خدمت خیر النّساست }} | {{ب| این عزا از کیست یا رب کز برای تسلیت|دل غمین روح الامین در خدمت خیر النّساست }} | ||
{{ب| این مه اندوه و غم گویا | {{ب| این مه اندوه و غم گویا [[محرم]] نام اوست|وندر این مه شاه دین مقتول تیغ اشقیاست }} | ||
{{ب| گوشوار عرش یزدان شاه مظلومان حسین|آن که از پا تا به سر آیینه‌ی ایزد نماست }} | {{ب| گوشوار عرش یزدان شاه مظلومان [[حسین]]|آن که از پا تا به سر آیینه‌ی ایزد نماست }} | ||
{{ب| ناز پرورد نبی آرامش جان حسن|زینت آغوش زهر نور چشم مرتضاست }} | {{ب| ناز پرورد نبی آرامش جان حسن|زینت آغوش زهر نور چشم مرتضاست }} | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1129-1130.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1129-1130.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متأخر]] | [[رده:شاعران متأخر]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۹
حسینعلی منشی یکی از شاعران معاصر ایرانی بود.
| حسینعلی منشی | |
|---|---|
| زادروز | 1271 ه. ش کاشان |
| مرگ | 1349 ه.ش |
| تخلص | منشی |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسینعلی منشی فرزند محمد صادق، که تخلّص شعری خود را از نام خانوادگی‌اش انتخاب کرده بود در سال 1271 ه. ش در شهر کاشان دیده به جهان گشود. پدرش از بازرگانان آن شهر بود و هنگامی که کودکی بیش نبود، پدر خود را از دست داد و دایی‌اش مرحوم ناصری که از شعرا و مورخین بود، سرپرستی او را به عهده گرفت. وی علوم متداوله‌ی زمان را در زادگاه خود فرا گرفت و در سال 1315 شمسی به استخدام فرهنگ درآمد و به تدریس ادبیات در دبیرستان‌های کاشان پرداخت، و سالیان دراز به تعلیم و تربیت جوانان همت گماشت.
وی که ریاست «انجمن ادبی صبا» در کاشان را به عهده داشت، از همان کودکی به سرودن شعر پرداخت و در ادبیات فارسی و عربی بخصوص در فنون شعر به کمال رسید. منشی از شاعران توانا و از گویندگانی بود که در شعر مقامی والا داشت و هنرش غزل سرایی، و سبکش تلفیقی از سبک سعدی و حافظ بود. دیوان اشعارش حدود بیست هزار بیت می‌باشد که انتشار یافته است. منشی به سال 1349 شمسی چشم از جهان فروبست. [۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| جای اشک از دیدگان گر خون دل ریزم بجاست | ز آنکه ماه ماتم و اندوه و غم را ابتداست | |
| زین هلال ماه ماتم کز افق شد آشکار | یا رب از بهر چه دلها را چنین محنت فزاست | |
| این عزا از کیست یا رب کز برایش در جنان | حضرت خیر البشر خونین دل و صاحب عزاست | |
| این عزا از کیست یا رب کز علیّ مرتضی | تا به دامن اشک غم جاری به هر صبح و مساست | |
| این عزا از کیست یا رب کز برای تسلیت | دل غمین روح الامین در خدمت خیر النّساست | |
| این مه اندوه و غم گویا محرم نام اوست | وندر این مه شاه دین مقتول تیغ اشقیاست | |
| گوشوار عرش یزدان شاه مظلومان حسین | آن که از پا تا به سر آیینه‌ی ایزد نماست | |
| ناز پرورد نبی آرامش جان حسن | زینت آغوش زهر نور چشم مرتضاست | |
| اولین مخلوق و دوم سبط و سوم رهنمای | والد چارم امام و پنجم آل عباست | |
| آن که در قرآن خدایش پاک خواند و پاکزاد | آیه‌ی تطهیر بر قولم در این دعوی گواست | |
| ای شهید تشنه کام ای قره العین بتول | کز رخت روشن چراغ دودمان مصطفی است | |
| خواهشت گر آب بود اینک به چشم شیعیان | قطره‌ها و جوی‌های و دجله‌ها و بحرهاست | |
| دیده‌ام از اشک طوفانی بود شاها ببین | یک نظر برگفته «منشی» که طوفان البکاست |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 5، ص 3395.