وحیده گرجی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =    وحیده گرجی
| نام                    =    وحیده گرجی
| تصویر                  =    وحیده گرجی.jpg
| تصویر                  =    gorji.jpg
|اندازه تصویر            =
|اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| توضیح تصویر            =
خط ۵۰: خط ۵۰:
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
وحیده گرجی  فرزند هرمز در تیر ماه ١٣٦٠ شمسی در شهر بابل و درخانواده‌ای مذهبی و اهل شعر به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.
وحیده گرجی  فرزند هرمز در تیر ماه ١٣٦٠ شمسی در شهر بابل و درخانواده‌ای مذهبی و اهل شعر به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است.


در سال ١٣٧٤ ه. ش به بعلت انتقال شغل پدرش به تهران و سپس  قم نقل مکان کردند. ایشان کارشناسی خود را در رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم اخذ نمود و مدیریت یک مجتمع فرهنگی آموزشی را بر عهده گرفت.
در سال ١٣٧٤ ه. ش به بعلت انتقال شغل پدرش به تهران و سپس  قم نقل مکان کردند. ایشان کارشناسی خود را در رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم اخذ نمود و مدیریت یک مجتمع فرهنگی آموزشی را بر عهده گرفت.
خط ۵۷: خط ۵۷:
==اشعار==
==اشعار==


===چند غزل عاشورایی===
===چند غزل [[عاشورا|عاشورایی]]===
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| دلم دیگر نمی‌خواهد نه دامی نه گریزی را      |    که مدت‌هاست در بند است صیاد عزیزی را }}
{{ب| دلم دیگر نمی‌خواهد نه دامی نه گریزی را      |    که مدت‌هاست در بند است صیاد عزیزی را }}
خط ۷۶: خط ۷۶:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
{{ب| حرف عباس آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
| class="b" |<span class="beyt"> حرف [[عباس ابن علی(ع)|عباس]] آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
                          |              پهلوانی که در شجاعت و رزم، وارث هیبت پدر شده  است }}
 
{{ب| سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!
                          |          ولی از لحن گفتنش پیداست، کودک خیمه تشنه‌تر شده است }}
{{ب| مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک
                            |                      بخرد آبروی دنیا را، قدر یک قطره هم اگر شده است }}
{{ب| پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا
                            |                          رود آرام‌تر شود اما، عطش آب بیشتر شده است }}
{{ب| بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس
                              |                        مادر مهربانی و احساس، همه امیدش این پسر شده است }}
{{ب| چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد
                              |            این‌چنین شد که تیر حرمله هم، عاشق چشم این قمر شده است }}
{{ب| بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد
                                |                  چه مراعات بی‌نظیری شد، مشک را ساقی‌اش سپر شده است }}
{{ب| چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو
                                |            چشم را تیز کرده‌اند این‌بار، نیزه‌هایی که سر به سر شده است }}
{{ب| باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا
                                  |        روی این خاک نذر چادرتان، چقدر غرق بال و پر شده است ... }}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> حرف عباس آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است
</span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">              پهلوانی که در شجاعت و رزم، وارث هیبت پدر شده  است </span>
| class="b" |<span class="beyt">              پهلوانی که در شجاعت و رزم، وارث هیبت پدر شده  است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!
| class="b" |<span class="beyt"> سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش!
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">          ولی از لحن گفتنش پیداست، کودک خیمه تشنه‌تر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">          ولی از لحن گفتنش پیداست، کودک خیمه تشنه‌تر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک
| class="b" |<span class="beyt"> مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                      بخرد آبروی دنیا را، قدر یک قطره هم اگر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">                      بخرد آبروی دنیا را، قدر یک قطره هم اگر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا
| class="b" |<span class="beyt"> پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                          رود آرام‌تر شود اما، عطش آب بیشتر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">                          رود آرام‌تر شود اما، عطش آب بیشتر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس
| class="b" |<span class="beyt"> بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                        مادر مهربانی و احساس، همه امیدش این پسر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">                        مادر مهربانی و احساس، همه امیدش این پسر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد
| class="b" |<span class="beyt"> چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">            این‌چنین شد که تیر حرمله هم، عاشق چشم این قمر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">            این‌چنین شد که تیر حرمله هم، عاشق چشم این قمر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد
| class="b" |<span class="beyt"> بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                  چه مراعات بی‌نظیری شد، مشک را ساقی‌اش سپر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">                  چه مراعات بی‌نظیری شد، مشک را ساقی‌اش سپر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو
| class="b" |<span class="beyt"> چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">            چشم را تیز کرده‌اند این‌بار، نیزه‌هایی که سر به سر شده است </span>
| class="b" |<span class="beyt">            چشم را تیز کرده‌اند این‌بار، نیزه‌هایی که سر به سر شده است </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا
| class="b" |<span class="beyt"> باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        روی این خاک نذر چادرتان، چقدر غرق بال و پر شده است ... </span>
| class="b" |<span class="beyt">        روی این خاک نذر چادرتان، چقدر غرق بال و پر شده است ... </span>
خط ۱۴۴: خط ۱۲۴:




{{شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
{{ب| یک بیابان عطش نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
| class="b" |<span class="beyt"> یک بیابان [[عطش]] نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
                            |                  تو ولی پشت بغض حنجره‌ها، ایستادی به پای خواهریت }}
 
{{ب|  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را
                            |            قلبش آرام و مطمئن شده است، خواهری نه، که از برادریت }}
{{ب|  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد
                              |                      می‌زند موی دختران یتیم  بوسه بر دست‌های مادریت }}
{{ب|  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما
                              |              توبه گرگ‌ها فقط مرگ است! مرگ ای شام بر ستمگریت }}
{{ب|  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی
                                |                    سمت گودال شعله‌ور شده بود آتش بوسه‌های آخریت }}
{{ب|  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد
                                |        تا هنوز از گلوی حق جاریست  خطبه‌های رسای حیدریت }}
{{ب| کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی
                                  |        وقتی از دورها رسید به گوش  رمز و راز شهید پروری‌ات }}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> یک بیابان عطش نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت
</span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                  تو ولی پشت بغض حنجره‌ها، ایستادی به پای خواهریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">                  تو ولی پشت بغض حنجره‌ها، ایستادی به پای خواهریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را
| class="b" |<span class="beyt">  تا برادر سپرده است به تو  آبروی تمام دنیا را
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">            قلبش آرام و مطمئن شده است، خواهری نه، که از برادریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">            قلبش آرام و مطمئن شده است، خواهری نه، که از برادریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد
| class="b" |<span class="beyt">  دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                      می‌زند موی دختران یتیم  بوسه بر دست‌های مادریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">                      می‌زند موی دختران یتیم  بوسه بر دست‌های مادریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما
| class="b" |<span class="beyt">  شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">              توبه گرگ‌ها فقط مرگ است! مرگ ای شام بر ستمگریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">              توبه گرگ‌ها فقط مرگ است! مرگ ای شام بر ستمگریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی
| class="b" |<span class="beyt">  شک ندارم که سوخت کرب و بلا  کربلا نه که عالمی، وقتی
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                    سمت گودال شعله‌ور شده بود آتش بوسه‌های آخریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">                    سمت گودال شعله‌ور شده بود آتش بوسه‌های آخریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt">  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد
| class="b" |<span class="beyt">  صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        تا هنوز از گلوی حق جاریست  خطبه‌های رسای حیدریت </span>
| class="b" |<span class="beyt">        تا هنوز از گلوی حق جاریست  خطبه‌های رسای حیدریت </span>
|-
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی
| class="b" |<span class="beyt"> کار دنیا تمام شد بانو،  کار دنیای بی‌حسین و علی
</span>
 
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        وقتی از دورها رسید به گوش  رمز و راز شهید پروری‌ات </span>
| class="b" |<span class="beyt">        وقتی از دورها رسید به گوش  رمز و راز شهید پروری‌ات </span>
خط ۲۰۶: خط ۱۷۰:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۹

وحیده گرجی (١٣٦٠ ه. ش ) از شاعران معاصر ایرانی است.

وحیده گرجی
Gorji.jpg
زادروز ١٣٦٠ ه.ش
شهر بابل
پدر و مادر هرمز گرجی
ملیت ایرانی
مدرک تحصیلی کارشناس رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم
استاد دکتر مجاهدی

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

وحیده گرجی فرزند هرمز در تیر ماه ١٣٦٠ شمسی در شهر بابل و درخانواده‌ای مذهبی و اهل شعر به دنیا آمد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.

در سال ١٣٧٤ ه. ش به بعلت انتقال شغل پدرش به تهران و سپس قم نقل مکان کردند. ایشان کارشناسی خود را در رشته فقه و حقوق از دانشگاه پیام نور قم اخذ نمود و مدیریت یک مجتمع فرهنگی آموزشی را بر عهده گرفت.

گرجی از سال ١٣٨٦ ه. ش به طور جدی فعالیت شعری خود را شروع کرد و از محضر اساتیدی همچون دکتر مجاهدی بهره‌برد. ایشان در چندین کنگره از جمله شعرعاشورایی هیئت همدان، شعر ٧٢ خط اشک اصفهان و... موفق به اخذ مقام گردیده‌است. ‏‌[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

چند غزل عاشورایی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

دلم دیگر نمی‌خواهد نه دامی نه گریزی را که مدت‌هاست در بند است صیاد عزیزی را
نگاهش آنقَدَر شعر و غزل دارد که جز چشمش نمی‌فهمند دیگر واژه‌هایم هیچ چیزی را
همه دنیا زمین خورده به پای او همانجا که به پا کرده‌ست نامش سرزمین عشق‌خیزی را
ببین بخت ما را رسیده تا به ما دنیا عوض کردند رسم خوب ارباب و کنیزی را
ولیکن شکر ساقی را همان داده‌ست و در بزمش به ما دادند هر شب چشم‌های باده‌ریزی را
نه ترس از زندگی دارم نه خوف مرگ در جانم که حل کرده‌ست چشمش هر غم ضد و نقیضی را
چه حرزی بهتر از اینکه خود معشوق می‌خواند برای هر کدام از عاشقانش «اَلحفیظ»ی را
دلی پرخون برایش مانده و چشمان تر زینب چه سوغاتی به همراه آورد از این سفر زینب
پریشان شد زمین، هفت آسمان پیچید و در هم شد ولی از این جهان دارد دلی آشفته‌تر زینب
در آن صحرا که هر کس را نصیبی از مصیبت شد همه داغ جوان دیدند، اما بیشتر زینب
غروب از سر گذشت و سر گذشت و سرگذشتش را... که دنیا خوب می‌داند چه آورده است بر زینب
زمانی را که دنیا در تب سجاد می‌سوزد امامی نیست پرچم را برافرازد، مگر زینب
به حق که سفره زهرا چه مردان بزرگی را نمک گیر خودش کرده..؛ پدر، همسر، پسر، زینب
حرف عباس آمده، میدان، به قیامت شبیه‌تر شده است پهلوانی که در شجاعت و رزم، وارث هیبت پدر شده است
سر این حرف را نمی‌دانم، که؛ برادر! دوباره سقا باش! ولی از لحن گفتنش پیداست، کودک خیمه تشنه‌تر شده است
مقصد او فرات شد، می‌خواست، بی‌علم بی‌سپاه با یک مشک بخرد آبروی دنیا را، قدر یک قطره هم اگر شده است
پای یک رود حضرت دریا، نفسش را به آب می‌زد تا رود آرام‌تر شود اما، عطش آب بیشتر شده است
بی‌سبب نیست عطر و نام یاس، بهترین قافیه‌ست با عباس مادر مهربانی و احساس، همه امیدش این پسر شده است
چشم او خیمه‌گاه خورشید و از نگاهش حسین می‌بارد این‌چنین شد که تیر حرمله هم، عاشق چشم این قمر شده است
بانگ «ادرک اخا» زمانی بود، که کمان ابرویی زمین افتاد چه مراعات بی‌نظیری شد، مشک را ساقی‌اش سپر شده است
چشم امید خیمه روی خاک، وای از لحظه نبودن تو چشم را تیز کرده‌اند این‌بار، نیزه‌هایی که سر به سر شده است
باز هم لانه کبوترها، محو آتش شده‌ست یا زهرا روی این خاک نذر چادرتان، چقدر غرق بال و پر شده است ...


یک بیابان عطش نشسته به راه، تشنه قطره‌های مرمریت تو ولی پشت بغض حنجره‌ها، ایستادی به پای خواهریت
تا برادر سپرده است به تو آبروی تمام دنیا را قلبش آرام و مطمئن شده است، خواهری نه، که از برادریت
دیگر آغوش خسته‌ات بانو، یاد بابا برایشان دارد می‌زند موی دختران یتیم بوسه بر دست‌های مادریت
شهر نامرد وقت استقبال توبه آورد و اندکی خرما توبه گرگ‌ها فقط مرگ است! مرگ ای شام بر ستمگریت
شک ندارم که سوخت کرب و بلا کربلا نه که عالمی، وقتی سمت گودال شعله‌ور شده بود آتش بوسه‌های آخریت
صبح انسان طلوع می‌کند و پرچم تو بلند خواهد شد تا هنوز از گلوی حق جاریست خطبه‌های رسای حیدریت
کار دنیا تمام شد بانو، کار دنیای بی‌حسین و علی وقتی از دورها رسید به گوش رمز و راز شهید پروری‌ات


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏