سید حبیب حبیب پور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
سید حبیب حبیب پور فرزند سید محمدعلی در خرداد ماه ١٣٤٧ شمسی در «دزفول» در محله رودبند <ref>رودبند: نامش را از امامزاده آقا رودبند که از نوادگان امام موسی بن جعفر (ع) است گرفته.</ref> متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. از زمان نوجوانی کار نویسندگی و شاعری را در مناسبتهای مختلف دینی و انقلابی و با توجه به فضای سالهای دفاع مقدس در کشور آغاز کرد. | سید حبیب حبیب پور فرزند سید محمدعلی در خرداد ماه ١٣٤٧ شمسی در «دزفول» در محله رودبند <ref>رودبند: نامش را از امامزاده آقا رودبند که از نوادگان امام موسی بن جعفر (ع) است گرفته.</ref> متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. از زمان نوجوانی کار نویسندگی و شاعری را در مناسبتهای مختلف دینی و انقلابی و با توجه به فضای سالهای دفاع مقدس در کشور آغاز کرد. | ||
وی مدرک کارشناسی حقوق خود را از دانشگاه تهران اخذ نمود و در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مشغول به کار شد. | وی مدرک کارشناسی حقوق خود را از دانشگاه تهران اخذ نمود و در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مشغول به کار شد. | ||
سید حبیب حبیب پور در حوزه ادبیات آیینی و دفاع مقدس با مطبوعات و نشریات و سایتهای مختلف ادبی و هنری از جمله سایت شاعران پارسی زبان همکاری میکند. ایشان چندین نوبت هم داور کنگرههای شعر عاشورایی و دفاع مقدس بوده است.<ref>گفتوگوی مؤلف با شاعر.</ref> | سید حبیب حبیب پور در حوزه ادبیات آیینی و دفاع مقدس با مطبوعات و نشریات و سایتهای مختلف ادبی و هنری از جمله سایت شاعران پارسی زبان همکاری میکند. ایشان چندین نوبت هم داور کنگرههای شعر [[عاشورا|عاشورایی]] و دفاع مقدس بوده است.<ref>گفتوگوی مؤلف با شاعر.</ref> | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
آثار سید حبیب حبیب پور عبارتند از: | آثار سید حبیب حبیب پور عبارتند از: | ||
خط ۱۴۳: | خط ۱۴۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 919-921.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 919-921.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} |
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۳
سید حبیب حبیب پور (١٣٤٧ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید حبیب حبیب پور فرزند سید محمدعلی در خرداد ماه ١٣٤٧ شمسی در «دزفول» در محله رودبند [۱] متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. از زمان نوجوانی کار نویسندگی و شاعری را در مناسبتهای مختلف دینی و انقلابی و با توجه به فضای سالهای دفاع مقدس در کشور آغاز کرد.
وی مدرک کارشناسی حقوق خود را از دانشگاه تهران اخذ نمود و در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات مشغول به کار شد.
سید حبیب حبیب پور در حوزه ادبیات آیینی و دفاع مقدس با مطبوعات و نشریات و سایتهای مختلف ادبی و هنری از جمله سایت شاعران پارسی زبان همکاری میکند. ایشان چندین نوبت هم داور کنگرههای شعر عاشورایی و دفاع مقدس بوده است.[۲]
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
آثار سید حبیب حبیب پور عبارتند از:
«سورههای ایثار»، «یک آسمان کبوتر»، «چشمه مهتاب»، «آینههای بیغبار»، «حنجرههای بیتاب»، «شما چه با وفایید»، «آینههای روبهرو» مجموعه خاطرات شهدای زن سوسنگرد، «مردان دریایی» خاطره شهید محمود دوستانی، «رؤیای صادقانه» و «آزادگی در اسارت» خاطرات آزادگان. همچنین در حوزه شعر: «شعری برای شهر خودم، دزفول» مجموعه شعر دزفول پایدار را منتشر کرده است.
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مثنوی
آمدم اینجا که پناهم دهی | لطف کنی عزت و جاهم دهی | |
نیست کسی مثل تو در عالمین | عشق منی عشق منی یا حسین! | |
باز به سوی تو سفر کرده دل | نیمه شبان قصد سحر کرده دل | |
دردکش جام تو مانده دلم | مست و خوش از نام تو مانده دلم | |
باز مرا سوز دمادم بده | گریه بده اشک محرم بده | |
شور بده عاشق شوریده را | نور بده این دل و این دیده را | |
ای همه جا داغ تو در خاطرم | گرچهام آلوده ولی زائرم | |
زائرم و دست به دامان تو | کن نظری آمده مهمان تو |
غزل
عرش میلرزید وقتی خاک میشد بسترت | آسمان وا کرد چتری از محبت بر سرت | |
حنجر جبریل هم با نام تو تطهیر شد | تا رسید آن تیغ بیشرم و حیا بر حنجرت | |
نخلهای تشنه از تنهاییات خم میشدند | تا شنیدند از لبانت ربنای آخرت | |
ای همه مظلومیت، سیمرغ قاف عاشقی! | رنگ غربت داشت از روز ازل بال و پرت | |
در دل رود فرات از ماهیان باید شنید | مرثیه بر آن گلوی تشنه از خون ترت | |
ای خدای زخمهای آشنا و ناگزیر | وحی تو شد «هل من...» و یک قافله پیغمبرت | |
کوفه کوفه شرمساری مانده در تاریخ و باز | کربلا در کربلا ماییم و زخم پیکرت! [۳] |
رباعی
از هرم عطش، لبان گلها تشنه | از شرم، فرات مانده اینجا تشنه | |
اینجا چه عجیب داستانی شده است | هفتاد و دو زمزمند اما تشنه! |
در سینه، هزار اشتیاق افتاده است | در دل، غم سنگین فراق افتاده است | |
یک قصه عاشقانه در این صحرا | هفتاد و دو بار اتفاق افتاده است |
دریا دریا عطش به جامت کردند | هر سرخی عشق را به نامت کردند | |
باز از سر لطف مردمان کوفه | با سنگ ز بامها سلامت کردند! |
ای کاش که بر چشم تو زائر بودم | بر هل من ... کربلات ناصر بودم | |
هر چند علمدار نبودم اما | ای کاش حبیب بن مظاهر بودم |
باز این دل خسته را پریشان مکنید | دروازه شهر را چراغان مکنید | |
این سر که به نیزه قاری قرآن است | محبوب خداست، سنگباران مکنید |
تو راز اصول عشق بودی عباس | هر لحظه رسول عشق بودی عباس | |
جبریل برای تسلیت آمده بود | تو شأن نزول عشق بودی عباس |