محمد جواد محبت‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴۷: خط ۴۷:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
{{مقالات پیشنهادی}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
محمد جواد محبت فرزند مصطفی در سال 1322 ه. ش در کرمانشاه قدم به عرصه‌ی حیات گذاشت. وی دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش در آمد.
محمد جواد محبت فرزند مصطفی در سال 1322 ه. ش در کرمانشاه قدم به عرصه‌ی حیات گذاشت. وی دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش در آمد.
خط ۵۶: خط ۵۷:
محبت در جریان انقلاب و پس از آن، در افکارش تحوّلی پدید آمد و هنر خود را در راه انقلاب و مبانی اعتقادی اسلامی و مفاهیم قرآنی و عرفانی به کار گرفت، و در این رهگذار آثار خوبی نیز به وجود آورد که حتی شعرش به کتابهای درسی راه یافت و شعرهای «دو کاج» و «نماز» از آن جمله است.
محبت در جریان انقلاب و پس از آن، در افکارش تحوّلی پدید آمد و هنر خود را در راه انقلاب و مبانی اعتقادی اسلامی و مفاهیم قرآنی و عرفانی به کار گرفت، و در این رهگذار آثار خوبی نیز به وجود آورد که حتی شعرش به کتابهای درسی راه یافت و شعرهای «دو کاج» و «نماز» از آن جمله است.


ید اللّه عاطفی شاعر توانا و نامور کرمانشاهی درباره‌ی شعر او چنین می‌نویسد: «قریحه‌ی شاعری و ذوق فطری جواد محبت، شاعر حساس و نازک خیال را بیشتر باید در قالب اشعار نوی او جستجو کرد که هرچه سروده نیکو بود. و زبان شعری مخصوصی دارد. یکی از بهترین اشعار نیمایی و لطیف و شورانگیز او منظومه‌ی بلند «فصلی از یادها» است. این منظومه در عین حال که بازگو کننده‌ی خاطرات گذشته‌ی شاعر است ولی جای جای آن، اندیشه‌های اجتماعی و دید سیاسی و مبارزاتی مردم آمیخته است.» <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 5، ص 3156.</ref>
یداللّه عاطفی شاعر توانا و نامور کرمانشاهی درباره‌ی شعر او چنین می‌نویسد: «قریحه‌ی شاعری و ذوق فطری جواد محبت، شاعر حساس و نازک خیال را بیشتر باید در قالب اشعار نوی او جستجو کرد که هرچه سروده نیکو بود. و زبان شعری مخصوصی دارد. یکی از بهترین اشعار نیمایی و لطیف و شورانگیز او منظومه‌ی بلند «فصلی از یادها» است. این منظومه در عین حال که بازگو کننده‌ی خاطرات گذشته‌ی شاعر است ولی جای جای آن، اندیشه‌های اجتماعی و دید سیاسی و مبارزاتی مردم آمیخته است.» <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 5، ص 3156.</ref>
==اشعار==
==اشعار==


=== '''گل همیشه تماشا''' ===
===گل همیشه تماشا===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۷۶: خط ۷۷:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


=== '''چشمه‌سار رحمت''' ===
===چشمه‌سار رحمت===
{{شعر}}
{{شعر}}




{{ب| آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد|جز حق، هر آنچه ماند به خاطر جواب کرد }}
{{ب| آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد|جز حق، عللااتتته خاطر جواب کرد }}


{{ب| چشم از جهان و هرچه در او هست و نیست، بست‌|آن راه را که گفت خدا انتخاب کرد  }}
{{ب| چشم از جهان و هرچه در او هست و نیست، بست‌|آن راه را که گفت خدا انتخاب کرد  }}
خط ۹۴: خط ۹۵:
{{ب| مقصود یک دم است که با حق برآورند|هر لحظه را که عمر نباید حساب کرد }}  
{{ب| مقصود یک دم است که با حق برآورند|هر لحظه را که عمر نباید حساب کرد }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==


* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1389-1390.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1389-1390.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۱۰۳: خط ۱۰۵:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۶

محمد جواد محبت (1322 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.

محمد جواد محبت
محمد جواد محبت.jpg
زادروز 1322 ه. ش
کرمانشاه
ملیت ایرانی
سبک نوشتاری غزل ، کلاسیک و نو
کتاب‌ها «فصلی از یادها»،«دو کاج» و «نماز»
مقاله‌های پیشنهادی

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محمد جواد محبت فرزند مصطفی در سال 1322 ه. ش در کرمانشاه قدم به عرصه‌ی حیات گذاشت. وی دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش در آمد.

محبت از دوران نوجوانی به شعر و شاعری پرداخت و چون از استعداد کافی برخوردار بود طبع حساس و مضمون یابش شکوفا شد و در مجامع ادبی درخشید، وی در آغاز شاعری شعر فکاهی و طنزآمیز می‌سرود و در روزنامه‌ی توفیق انتشار می‌یافت که پس از مدتی از این شیوه دست کشید.

وی شاعری غزل سراست و نه تنها در انواع شعر کلاسیک طبع آزمایی کرده نشان داده و به خوبی توانایی خود را نشان داد، بلکه در زمینه‌ی شعر نو آثار ارزنده و دلپذیری از خود به جا نهاده و در میان نوپردازان جایی برای خود باز کرده است.

محبت در جریان انقلاب و پس از آن، در افکارش تحوّلی پدید آمد و هنر خود را در راه انقلاب و مبانی اعتقادی اسلامی و مفاهیم قرآنی و عرفانی به کار گرفت، و در این رهگذار آثار خوبی نیز به وجود آورد که حتی شعرش به کتابهای درسی راه یافت و شعرهای «دو کاج» و «نماز» از آن جمله است.

یداللّه عاطفی شاعر توانا و نامور کرمانشاهی درباره‌ی شعر او چنین می‌نویسد: «قریحه‌ی شاعری و ذوق فطری جواد محبت، شاعر حساس و نازک خیال را بیشتر باید در قالب اشعار نوی او جستجو کرد که هرچه سروده نیکو بود. و زبان شعری مخصوصی دارد. یکی از بهترین اشعار نیمایی و لطیف و شورانگیز او منظومه‌ی بلند «فصلی از یادها» است. این منظومه در عین حال که بازگو کننده‌ی خاطرات گذشته‌ی شاعر است ولی جای جای آن، اندیشه‌های اجتماعی و دید سیاسی و مبارزاتی مردم آمیخته است.» [۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گل همیشه تماشا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بلور روشن رویا، چه قدر خوبی تو گل همیشه تماشا، چه قدر خوبی تو
تو را بخاطر جان تو دوست باید داشت‌ چه قدر ساده و زیبا، چه قدر خوبی تو
دهان گشودنت آواز خنده‌ای خاموش‌ تبسم خوش گل‌ها، چه قدر خوبی تو
تو را ز تار دل خویش می‌دهم آواز درون پرده‌ی آوا، چه قدر خوبی تو
تو ای شکوفه‌ی پاکی، گل همیشه بهار به باغ حضرت زهرا، چه قدر خوبی تو
شفیع کوچک امّت، بزرگزاده‌ی دین‌ برای بغض دل ما، چه قدر خوبی تو

چشمه‌سار رحمت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آن عاشق بزرگ چو پا در رکاب کرد جز حق، عللااتتته خاطر جواب کرد
چشم از جهان و هرچه در او هست و نیست، بست‌ آن راه را که گفت خدا انتخاب کرد
چون دوستِ بهر دیدن او بود منتظر او نیز عزم دین او با شتاب کرد
بیمی نبود در دلش از حادثات دهر وقتی به دشمنان ز شهامت خطاب کرد
او چشمه‌سار رحمت فیّاض دوست بود در امتحان اگر طلب از دشمن، آب کرد
مظلوم بود و صبر بزرگش بر آن بلا بنیاد ظلم را به حقیقت خراب کرد
مقصود یک دم است که با حق برآورند هر لحظه را که عمر نباید حساب کرد

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 5، ص 3156.