بیژن ترقی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
وی سرانجام در سال 1388 ه. ش بدرود حیات گفت. | وی سرانجام در سال 1388 ه. ش بدرود حیات گفت. | ||
== آثار == | ==آثار== | ||
ترقی در سال 1350 ه. ش نخستین مجموعه اشعار خود را با عنوان «سرود برگریزان» منتشر کرد. «آتش کاروان»، «از پشت دیوار خاطره» از دیگر آثار اوست.[https://www.hamshahrionline.ir/news/79860/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A8%DB%8C%DA%98%D9%86-%D8%AA%D8%B1%D9%82%DB%8C-%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B8-%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B8] | ترقی در سال 1350 ه. ش نخستین مجموعه اشعار خود را با عنوان «سرود برگریزان» منتشر کرد. «آتش کاروان»، «از پشت دیوار خاطره» از دیگر آثار اوست.[https://www.hamshahrionline.ir/news/79860/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A8%DB%8C%DA%98%D9%86-%D8%AA%D8%B1%D9%82%DB%8C-%DB%B1%DB%B3%DB%B0%DB%B8-%DB%B1%DB%B3%DB%B8%DB%B8] | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
{{ب| چه آتشی‌ست که در سینه تاب می‌سوزد؟|چه گریه‌ای‌ست که در دیده خواب می‌سوزد }} | {{ب| چه آتشی‌ست که در سینه تاب می‌سوزد؟|چه گریه‌ای‌ست که در دیده خواب می‌سوزد }} | ||
{{ب| به یاد زینب کبری و کربلا امشب|ز سوز سینه دلم چون کباب می‌سوزد }} | {{ب| به یاد [[زینب (س)|زینب کبری]] و [[کربلا]] امشب|ز سوز سینه دلم چون کباب می‌سوزد }} | ||
{{ب| به پیش چشم یتیمان داغدار حسین|کویر تشنه ز شرم سراب می‌سوزد }} | {{ب| به پیش چشم یتیمان داغدار [[حسین]]|کویر تشنه ز شرم سراب می‌سوزد }} | ||
{{ب| ز داغ تشنگی کودکان خسته جگر|به العطش، جگر آفتاب می‌سوزد }} | {{ب| ز داغ تشنگی کودکان خسته جگر|به العطش، جگر آفتاب می‌سوزد }} | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
{{ب| به مهر فاطمه در حشر هم، دل زینب|ز حوض کوثر و دیدار آب می‌سوزد }} | {{ب| به مهر فاطمه در حشر هم، دل زینب|ز حوض کوثر و دیدار آب می‌سوزد }} | ||
{{ب| از آن زمان، که لب کوچک علی اصغر|به جای آب، به تیر شهاب می‌سوزد }} | {{ب| از آن زمان، که لب کوچک [[علی اصغر (ع)|علی اصغر]]|به جای آب، به تیر شهاب می‌سوزد }} | ||
{{ب| هنوز خون چکد از نای غنچه‌ی نوخیز|هنوز گل، دلش از التهاب می‌سوزد }} | {{ب| هنوز خون چکد از نای غنچه‌ی نوخیز|هنوز گل، دلش از التهاب می‌سوزد }} | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1267.] | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1267.] | ||
{{شاعران}} | |||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۰
بیژن ترقی (1308 ه.ش- 1388 ه.ش) یکی از شاعران معاصر است.
| بیژن ترقی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | 1308 ه. ش |
| مرگ | 1388 ه. ش |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بیژن ترقی فرزند محمد علی در سال 1308 ه. ش در تهران به دنیا آمد پدرش مدیر کتاب فروشی خیام بود. وی استعداد و قریحه خود را در راه تصنیف‌سازی به کار انداخت و از 16 سالگی به سرودن اشعار پرداخت و شوق به موسیقی باعث شد که شعر همراه موسیقی را بیشتر دنبال کند. بیژن ترقی در میان شعرای گذشته به حافظ و صائب و از معاصران به آثار شهریار علاقه بیشتری دارد و معتقد است که در هیچ زمانی شاعری به اندازه‌ی شهریار باریک‌بین و شاعر مسلک نبوده است.
وی سرانجام در سال 1388 ه. ش بدرود حیات گفت.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ترقی در سال 1350 ه. ش نخستین مجموعه اشعار خود را با عنوان «سرود برگریزان» منتشر کرد. «آتش کاروان»، «از پشت دیوار خاطره» از دیگر آثار اوست.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
کویر تشنه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| چه آتشی‌ست که در سینه تاب می‌سوزد؟ | چه گریه‌ای‌ست که در دیده خواب می‌سوزد | |
| به یاد زینب کبری و کربلا امشب | ز سوز سینه دلم چون کباب می‌سوزد | |
| به پیش چشم یتیمان داغدار حسین | کویر تشنه ز شرم سراب می‌سوزد | |
| ز داغ تشنگی کودکان خسته جگر | به العطش، جگر آفتاب می‌سوزد | |
| به مهر فاطمه در حشر هم، دل زینب | ز حوض کوثر و دیدار آب می‌سوزد | |
| از آن زمان، که لب کوچک علی اصغر | به جای آب، به تیر شهاب می‌سوزد | |
| هنوز خون چکد از نای غنچه‌ی نوخیز | هنوز گل، دلش از التهاب می‌سوزد | |
| ز شعله‌ای که به پا گشت از حریم حسین | در آسمان، پر و بال سحاب می‌سوزد | |
| علی که شام یتیمان، به اشک، می‌افروخت | یتیم او، به شب از اضطراب می‌سوزد | |
| چه دشمنی‌ست خسان را به خاندان علی | که این چنین، حرم بو تراب می‌سوزد | |
| اگر به روز جزا، چشمشان فتد به رسول | هزار بار زبان جواب می‌سوزد |