سید فضل الله قدسی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سید فضل اللّه قدسی''' | '''سید فضل اللّه قدسی''' (١٣٤٢ ه. ش) از شاعران معاصر افغانستانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام = سید فضل اللّه قدسی | | نام = سید فضل اللّه قدسی | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =١٣٤٢ ه. ش | ||
| محل تولد = | | محل تولد =افغانستان | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ = | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
}} | }} | ||
== | ==زندگینامه== | ||
سید فضل اللّه قدسی به سال | سید فضل اللّه قدسی به سال ١٣٤٢ ه. ش در روستایی از استان بلخ در افغانستان متولد شد. شروع جوانیش هم زمان با کودتای ننگین مزدوران روسی در افغانستان است و او هم چون دیگر جوانان افغانی، جوانیش را از میدان نبرد علیه دژخیمان کرملین آغاز نمود. فرهنگ جهاد ملت مسلمان افغانستان علیه متجاوز، در لحظه لحظه‌ی عمرش جاری است. وی در سال ١٣٦٤ ه. ش مسافرتی به کشور ایران داشته پس از سه سال به کشورش برگشت. پس از آن در سال ١٣٧٠ برای بار دوم به ایران سفر کرد و در دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد مشغول تحصیل شد. | ||
سید فضل اللّه سرودن شعر را از سال ١٣٦٠ ه. ش آغاز کرده است.<ref> فرهنگ شاعران جنگ و مقاومت؛ ص ۲۲۷.</ref> | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
===مشک وفا | ===[[مشک]] وفا=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۲: | ||
{{ب| و غرض از کربلا تصویر کم رنگی‌ست، هان ای عشق|دگر پرواز لازم نیست، برگردان پر خود را }} | {{ب| و غرض از کربلا تصویر کم رنگی‌ست، هان ای عشق|دگر پرواز لازم نیست، برگردان پر خود را }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
===سوز عطش | ===سوز [[عطش]]=== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۰۷: | ||
{{ب| نازم این همّت که عبّاس آید از دریا ولی|آب بر دوش است و لب‌ها همچنان خشکیده است }} | {{ب| نازم این همّت که عبّاس آید از دریا ولی|آب بر دوش است و لب‌ها همچنان خشکیده است }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}}{{شعر}} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب| انگار از مصیبت خواهر خبر نداشت|تا صبح خفته بود و سر از خاک برنداشت }} | {{ب| انگار از مصیبت خواهر خبر نداشت|تا صبح خفته بود و سر از خاک برنداشت }} | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*[[دانشنامه شعر عاشورایی انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[[دانشنامه شعر عاشورایی انقلاب حسینی در شعر شاعران عرب و عجم|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۱۵۹۴.]] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۲۷: | خط ۱۲۸: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۰
سید فضل اللّه قدسی (١٣٤٢ ه. ش) از شاعران معاصر افغانستانی است.
| سید فضل اللّه قدسی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٤٢ ه. ش افغانستان |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
سید فضل اللّه قدسی به سال ١٣٤٢ ه. ش در روستایی از استان بلخ در افغانستان متولد شد. شروع جوانیش هم زمان با کودتای ننگین مزدوران روسی در افغانستان است و او هم چون دیگر جوانان افغانی، جوانیش را از میدان نبرد علیه دژخیمان کرملین آغاز نمود. فرهنگ جهاد ملت مسلمان افغانستان علیه متجاوز، در لحظه لحظه‌ی عمرش جاری است. وی در سال ١٣٦٤ ه. ش مسافرتی به کشور ایران داشته پس از سه سال به کشورش برگشت. پس از آن در سال ١٣٧٠ برای بار دوم به ایران سفر کرد و در دانشگاه علوم اسلامی رضوی مشهد مشغول تحصیل شد.
سید فضل اللّه سرودن شعر را از سال ١٣٦٠ ه. ش آغاز کرده است.[۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مشک وفا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| چه می‌شد پیش از آن که کشته بودم باور خود را | چهل منزل به روی نیزه می‌بردم سر خود را | |
| چه خواهد شد- خدایا- باغبان در پنجه‌ی طوفان | ببیند آخرین گل از بهار پرپر خود را | |
| نخواهد ماند خالی بعد از این مشک وفا، زیرا | به دریا وام دادم بازوی آب‌آور خود را | |
| جنون برقی زد امشب من به رنگ آب پاشیدم | کنار دجله پیش از سوختن، خاکستر خود را | |
| و غرض از کربلا تصویر کم رنگی‌ست، هان ای عشق | دگر پرواز لازم نیست، برگردان پر خود را |
سوز عطش[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| بر لب دریا، لب دریا دلان خشکیده است | از عطش دل‌ها کباب است و زبان خشکیده است | |
| کربلا بستان عشق است و شهامت، ای دریغ | کز سموم تشنگی این بوستان خشکیده است | |
| سوز بی‌آبی اثر کرده‌ست بر اهل حرم | هر طرف بینی لب پیر و جوان خشکیده است | |
| آه از مهمان نوازانی که در دشت بلا | میزبان سیراب و کام میهمان خشکیده است | |
| دامن مادر چو دریا اصغرش چون ماهی است | کام ماهی بر لب آب روان خشکیده است | |
| نازم این همّت که عبّاس آید از دریا ولی | آب بر دوش است و لب‌ها همچنان خشکیده است |
| انگار از مصیبت خواهر خبر نداشت | تا صبح خفته بود و سر از خاک برنداشت | |
| می‌رفت از آشیانه‌ی آتش گرفته‌اش | با دسته‌ای کبوتر تنها که پر نداشت | |
| شب ترسناک بود و سراسیمه می‌دوید | طفلی که غیر عمّه امید دگر نداشت | |
| آن سوتر از خیام حرم در میان خاک | «یک کهکشان سوخته دیدم که سر نداشت» | |
| یک کربلا مصیبت و صد قتلگاه غم | در قلب‌های سخت‌تر از سنگ اثر نداشت |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ فرهنگ شاعران جنگ و مقاومت؛ ص ۲۲۷.