سید حمیرى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاصّ ائمه، بخصوص...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاصّ ائمه، بخصوص امام صادق«ع»بود.در مدح اهل بیت و مرثیۀ سید الشهدا«ع»و شهداى کربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.نامش ابو هاشم،اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال 105 ه به دنیا آمد.خانواده‌اش از محبّت اهل بیت دور بودند؛امّا خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.امام صادق«ع»به او فرمود:«سمّتک امّک سیّدا،وفّقت فى ذلک و انت سیّد الشعراء» <ref>الغدیر،ج 2،ص 232.</ref> مادرت تو را«سیّد»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = سید حمیری
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = ۱۷۳ هجری قمری
| محل مرگ                = رمیله، بغداد
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  = شیعه
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  = شاعر
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
'''سید حمیری''' از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] و [[مرثیه|مرثیۀ]] [[سیدالشهدا (ع)|سید الشهدا(ع)]] و شهداى [[کربلا]]، آثار برجسته‌اى سروده است.  


امّا زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیّه،بسیار نافذ و برّان بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است.
==زندگینامه==
نامش ابو هاشم، اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال ۱۰۵ ه به دنیا آمد. خانواده‌اش از محبت [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] دور بودند؛ اما خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.  


حضرت صادق«ع»در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام،پشت پرده نشستند.امام از او خواست در سوگ حسین«ع»شعر بخواند.او هم مرثیه‌اى خواند،با این مطلع:
امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» <ref>الغدیر،ج ۲،ص ۲۳۲.</ref> مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.


امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزّکیّه
اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است.
و امام صادق«ع»گریست و صداى ناله از خانۀ آن حضرت بلند شد،تا حدّى که به او گفتند:دیگر بس است.او نیز شعرش را متوقّف کرد. <ref>اعیان الشیعة،ج 1،ص 586.</ref> سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال 173 ه وفات یافت. <ref>پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج 2،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.</ref>


حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ [[حسین|حسین(ع)]] شعر بخواند. او هم [[مرثیه]]<nowiki/>‌اى خواند،






با این مطلع:


امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه


جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 234-235.
و امام صادق(ع) گریست و صداى ناله از خانۀ آن حضرت بلند شد،تا حدى که به او گفتند:دیگر بس است.او نیز شعرش را متوقف کرد. <ref>اعیان الشیعة،ج۱،ص ۵۸۶.</ref> 
 
سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. <ref>پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج ۲،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.</ref>
 
==منبع==
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۲۳۴-۲۳۵.]
 
==پی‌نوشت==
<references />{{شاعران}}
[[رده:افراد]]
[[رده:شاعران عرب]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:مرثیه‌سرا]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰

سید حمیری
مرگ ۱۷۳ هجری قمری
رمیله، بغداد
پیشه شاعر

سید حمیری از برجسته‌ترین شاعران شیعه که در عراق مى‌زیست و مورد عنایت خاص ائمه، بخصوص امام صادق(ع) بود. در مدح اهل بیت و مرثیۀ سید الشهدا(ع) و شهداى کربلا، آثار برجسته‌اى سروده است.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نامش ابو هاشم، اسماعیل بن محمد الحمیرى بود.در سال ۱۰۵ ه به دنیا آمد. خانواده‌اش از محبت اهل بیت دور بودند؛ اما خودش شیفتۀ آل على بود و هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.

امام صادق(ع) به او فرمود:«سمتک امک سیدا،وفقت فى ذلک و انت سید الشعراء» [۱] مادرت تو را«سید»نامید،در این باره موفق شدى و تو سالار شاعرانى.سید حمیرى،علاوه بر چیرگى در شعر و ادب،در علوم قرآنى، تفسیر،حدیث و کلام نیز چهره‌اى بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است.

اما زبان شعرى او در مدح دودمان پیامبر و هجو و رسوا کردن بنى امیه،بسیار نافذ و بران بود.مجموعۀ شعر او نیز(دیوان السید الحمیرى)چاپ شده است.

حضرت صادق(ع) در منزل خود او را نشاند و خانوادۀ امام، پشت پرده نشستند. امام از او خواست در سوگ حسین(ع) شعر بخواند. او هم مرثیه‌اى خواند،


با این مطلع:

امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزکیه

و امام صادق(ع) گریست و صداى ناله از خانۀ آن حضرت بلند شد،تا حدى که به او گفتند:دیگر بس است.او نیز شعرش را متوقف کرد. [۲]

سرانجام،در رمیلۀ بغداد،در سال ۱۷۳ ق وفات یافت. [۳]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. الغدیر،ج ۲،ص ۲۳۲.
  2. اعیان الشیعة،ج۱،ص ۵۸۶.
  3. پیرامون شخصیّت او،از جمله ر.ک:«الغدیر»،ج ۲،«شاعر العقیده»،محمد تقى حکیم،«سید حمیرى،سالار شاعران»،محمد صحّتى.