علی محمد مؤدب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''علی محمد مؤدب،''' در سال 1355 شمسی در تربت جام متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است.  
'''علی محمد مؤدب''' (١٣٥٥ ه. ش) از شاعران معاصر فارسی است.  


{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
خط ۸: خط ۸:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  = ایرانی
| ملیت                  =  
| تاریخ تولد            =      1355 ه.ش
| تاریخ تولد            =      ١٣٥٥ ه.ش
| محل تولد                =    تربت جام     
| محل تولد                =    تربت جام     
| والدین                =
| والدین                =
خط ۳۷: خط ۳۷:
| شریک زندگی            =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =      کارشناس ارشد الهیات از دانشگاه امام صادق (ع)
|تحصیلات                  =       
|دانشگاه                =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|حوزه                  =
خط ۴۹: خط ۴۹:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
محمد علی مؤدب در سال ١٣٥٥ شمسی در تربت جام متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف [[امام حسین (ع)]]، اشعاری را سروده است. وی تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد الهیات در دانشگاه امام صادق (ع) ادامه داد. ایشان مسئولیت‌های زیادی برعهده داشته است، از سال ١٣٨٢ ه. ش تاکنون در روزنامه ابرار، هفته‌نامه گلستان قرآن، ماهنامه فرهنگی-اجتماعی راه، مجله اندیشه صادق، مجله شعر، مجله سوره و چندین مجله و ماهنامه به عنوان دبیر ادبی و یا عضو هیئت تحریریه فعالیت داشته است. وی مدیریت مؤسسه فرهنگی-هنری شهرستان ادب را نیز به عهده داشته است.


 
وی در چند دوره جشنواره شعر جوان، شعر دفاع مقدس، شعر عاشورایی در سراسر کشور به عنوان داور حضور داشته است و در چندین کنگره شعری از جمله کتاب سال دفتر شعر جوان، کتاب سال حوزه هنری، جایزه ادبی قدس و... به عنوان برگزیده انتخاب شده است. ‏‌<ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>
 
==آثار==
 
آثار علی محمد مؤدب عبارتند از: «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=715789&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author عاشقانه‌های پسر نوح]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=712288&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author همین قدر می‌فهمیدم از جنگ]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=761677&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرده‌های حرفه‌ای]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=982280&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author الف‌های غلط]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1100474&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author عطر هیچ گلی نیست]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1248200&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دروغ‌های...]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1949026&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author روضه در تکیه پروتستان‌ها]» و «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3492857&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author کهکشان چهره‌ها]»، گزیده غزل افغانستان به نام «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3058658&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author درختان تبعیدی]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=348177&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author از کوچ تا کوچه]» گفتگو با علی معلم دامغانی، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=285276&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author بحث ادبیات مردمی بیهوده است]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1147386&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جای خالی نگرش شیعی]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1131311&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author در جاده های تف زده جای درنگ سوخت]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3802528&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دست خون]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1589068&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دنیاهای شاعر، نگاهی به باغ معلق انگور]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=240789&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دوباره خوانی اشکها]»، «سفر بمباران»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3108594&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author عید خون]» در رثای شهید آوینی، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1052632&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author شعر و معنای زندگی]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=280253&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مدرنیسم و آشفتگی]»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=275504&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author ناخنی که دیوار زندان را میخراشد یا انگشتی که با لبهای نوزاد بازس میکند]» و مقالات متعدد مثل «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=416758&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author روایت دردهای مشترک]» و «زنده‌ام به شایعه ها اعتنا نکن»، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=332490&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author شعر جوان و مسئله نام گذاری دوباره]»
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==زندگینامه==
علی محمد مؤدب تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد الهیات از دانشگاه امام صادق (ع) ادامه داد. او مسئولیت‌های زیادی برعهده داشته است.
ایشان از سال 1382 تاکنون در روزنامه ابرار، هفته‌نامه گلستان قرآن، ماهنامه فرهنگی-اجتماعی راه، مجله اندیشه صادق، مجله شعر، مجله سوره و چندین مجله و ماهنامه به عنوان دبیر ادبی و یا عضو هیئت تحریریه فعالیت داشته است. هم‌اکنون مدیر مؤسسه فرهنگی-هنری شهرستان ادب است.
وی در چند دوره جشنواره شعر جوان، شعر دفاع مقدس، شعر عاشورایی در سراسر کشور به عنوان داور حضور داشته است.
==آثار علی محمد مؤدب==
آثار علی محمد مؤدب عبارتند از: «عاشقانه‌های پسر نوح»، «همین قدر می‌فهمیدم از جنگ»، «مرده‌های حرفه‌ای»، «الف‌های غلط»، «عطر هیچ گلی نیست»، «دروغ‌های...»، «روضه در تکیه پروتستان‌ها» و «کهکشان چهره‌ها»، گزیده غزل افغانستان به نام «درختان تبعیدی» و مقالات متعدد و مصاحبه‌ها در نشریات کشور.
وی در چندین کنگره شعری از جمله کتاب سال دفتر شعر جوان، کتاب سال حوزه هنری، جایزه ادبی قدس و... به عنوان برگزیده انتخاب شده است. ‏‌<ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>
==اشعار==
==اشعار==
{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۸۵: خط ۶۳:
{{ب| گلو‌یش را بریدند و بیابان محشر از ما بود        |        که چون خاری سمج در دیدگان مرتضی ماندیم }}
{{ب| گلو‌یش را بریدند و بیابان محشر از ما بود        |        که چون خاری سمج در دیدگان مرتضی ماندیم }}
{{ب| همیشه عصر عاشوراست‌، او پر بسته‌، ما هستیم  |              دریغا دیده‌ای روشن که وا بیند کجا ماندیم }}
{{ب| همیشه عصر عاشوراست‌، او پر بسته‌، ما هستیم  |              دریغا دیده‌ای روشن که وا بیند کجا ماندیم }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد        |              که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد  }}
{{ب| به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد        |              که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد  }}
{{ب| سری گردن کشید از مرگ، قدر نیزه‌ای روزی        |              که نامش آفتاب جان سرگردان ما باشد  }}
{{ب| سری گردن کشید از مرگ، قدر نیزه‌ای روزی        |              که نامش آفتاب جان سرگردان ما باشد  }}
خط ۹۷: خط ۷۲:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
{| style="margin: 0 auto; "
{{شعر}}
| class="b" |<span class="beyt"> امشب عجیب خوش‌دلم از بوی [[کربلا]]           </span>
{{ب| امشب عجیب خوش‌دلم از بوی کربلا          |                    دارد حسین (ع) می‌‏وزد از سوی کربلا }}
| style="width:2em;" |
{{ب| بانگ علی (ع) دوباره مرا زنده کرده است      |                    انگار زینب (س) است سخنگوی کربلا }}
| class="b" |<span class="beyt">                     دارد [[حسین|حسین (ع)]] می‌‏وزد از سوی کربلا </span>
{{ب| زیباست کربلا همه در چشم کاروان              |            خون می‌‏چکد اگر چه ز گیسوی کربلا }}
|-
{{ب| آمد و بی‌توجه ما دل‌شکسته رفت                |                شرمنده‏‌ایم تا ابد از روی کربلا }}
| class="b" |<span class="beyt"> بانگ علی (ع) دوباره مرا زنده کرده است      </span>
{{ب| غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست        |              جاری است بر غبار زمین، جوی کربلا }}
| style="width:2em;" |
{{ب| بیهوده بر مزار زمان،‌ های و هو نکن                |              جز هو نبود پشت هیاهوی کربلا }}
| class="b" |<span class="beyt">                   انگار [[زینب (س)]] است سخنگوی کربلا </span>
{{ب| دارد حسین (ع) می‌‏شود امشب دلم که باز          |                دارد حسین می‏‌وزد از سوی کربلا  }}
|-
{{ب| بر سفره تو هرچه که ماتـم می‏‌آورند                  |        در هفت‌خوان صابری‏‌ات کـم می‏‌آورند }}
| class="b" |<span class="beyt"> زیباست کربلا همه در چشم کاروان              </span>
{{ب| دل داده‏ای به منطق نازک‏تــرین خیال                |            هر قــدر هم دلایل محکم می‏‌آورند }}
| style="width:2em;" |
{{ب| پرونده شکفته زخـم مدینه را                            |          لب‏هات در دو صفحه فراهم می‏‌آورند }}
| class="b" |<span class="beyt">             خون می‌‏چکد اگر چه ز گیسوی کربلا </span>
{{ب| تو خیمه‌گاه ســوخته قلب زینبی                |        انفاس تو هوای محـــرم می‌آورند }}
|-
{{ب| رزمنده‌‏ای و تا خود معــراج زخم‏‌ها              |          یک ریــز در مصاف تو آدم می‌‏آورند }}
| class="b" |<span class="beyt"> آمد و بی‌توجه ما دل‌شکسته رفت                </span>
{{ب| بر دوش چشم‏‌های تو حتی هنوز هـم          |            مجروح از خطوط مقـدم می‌‏آورند }}
| style="width:2em;" |
{{ب| حالا فرشته‌‏ها به حسینیه دلــم                  |    از زینبیه روزه مریــم می‌‏آورنــد }}
| class="b" |<span class="beyt">                 شرمنده‏‌ایم تا ابد از روی کربلا </span>
{{ب| تا در سکوت روضه چشمت به پا شود            |                    وقتی تمام مرثیه‌ها کـم می‌‏آورند }}
|-
{{پایان شعر}}
| class="b" |<span class="beyt"> غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست        </span>
 
| style="width:2em;" |
 
| class="b" |<span class="beyt">             جاری است بر غبار زمین، جوی کربلا </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بیهوده بر مزار زمان،‌ های و هو نکن                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">               جز هو نبود پشت هیاهوی کربلا </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دارد حسین (ع) می‌‏شود امشب دلم که باز          </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">               دارد حسین می‏‌وزد از سوی کربلا  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر سفره تو هرچه که ماتـم می‏‌آورند                  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">       در هفت‌خوان صابری‏‌ات کـم می‏‌آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دل داده‏ای به منطق نازک‏تــرین خیال                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">           هر قــدر هم دلایل محکم می‏‌آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پرونده شکفته زخـم مدینه را                            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">         لب‏هات در دو صفحه فراهم می‏‌آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو خیمه‌گاه ســوخته قلب زینبی                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">       انفاس تو هوای محـــرم می‌آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رزمنده‌‏ای و تا خود معــراج زخم‏‌ها              </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">           یک ریــز در مصاف تو آدم می‌‏آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر دوش چشم‏‌های تو حتی هنوز هـم          </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">             مجروح از خطوط مقـدم می‌‏آورند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> حالا فرشته‌‏ها به حسینیه دلــم                  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">     از زینبیه روزه مریــم می‌‏آورنــد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تا در سکوت روضه چشمت به پا شود            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                     وقتی تمام مرثیه‌ها کـم می‌‏آورند </span>
|}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| چو شب زد خیمه بر اردوی شن‌‏ها                |          جهان نیزار خاموشی شد و خفت  }}
{{ب| چو شب زد خیمه بر اردوی شن‌‏ها                |          جهان نیزار خاموشی شد و خفت  }}
{{ب| به هر سو چلچراغی سبز پژمرد                      |            ز «الا» در بیابان نیزه بشکفت  }}
{{ب| به هر سو چلچراغی سبز پژمرد                      |            ز «الا» در بیابان نیزه بشکفت  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| زمین شد صفحه تفسیر قرآن                  |                به خط سرخ مصباح الهدی‌‏ها  }}
{{ب| زمین شد صفحه تفسیر قرآن                  |                به خط سرخ مصباح الهدی‌‏ها  }}
{{ب| نمی‌‏خواند کسی خط خدا را                    |                      به قرآن مبین کربلاها  }}
{{ب| نمی‌‏خواند کسی خط خدا را                    |                      به قرآن مبین کربلاها  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| به جا ماند از تمام باغ‏‌ها داغ                  |                درختان تشنه از جو بازگشتند }}  
{{ب| به جا ماند از تمام باغ‏‌ها داغ                  |                درختان تشنه از جو بازگشتند }}  
{{ب| به شوق گندم ری، اهل بابل                      |            کدو رفتند و کندو بازگشتند  }}
{{ب| به شوق گندم ری، اهل بابل                      |            کدو رفتند و کندو بازگشتند  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| به طراری غروب از راه آمد                        |          ز خون خوب رویان چهره رنگین }}  
{{ب| به طراری غروب از راه آمد                        |          ز خون خوب رویان چهره رنگین }}  
{{ب| زمان چون خنگ کوری لنگ می‏‌زد                |            به زیر بار آن نی‏‌های سنگین  }}
{{ب| زمان چون خنگ کوری لنگ می‏‌زد                |            به زیر بار آن نی‏‌های سنگین  }}
خط ۱۴۵: خط ۱۵۲:
{{ب| عجب مصری که یوسف را بها نیست            |            که زالی نیست تا دوکی بیارد! }}
{{ب| عجب مصری که یوسف را بها نیست            |            که زالی نیست تا دوکی بیارد! }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| style="margin: 0 auto; "
 
| class="b" |<span class="beyt"> غریبانیم در بازار شامی                            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">          که زنگی، روی رومی خوش ندارد  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> عجب مصری که یوسف را بها نیست            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">            که زالی نیست تا دوکی بیارد! </span>
|}
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب| ز یوسف، پیرهن دزدند مردم                      |            که چشمانی زلیخایی ندارند  }}
{{ب| ز یوسف، پیرهن دزدند مردم                      |            که چشمانی زلیخایی ندارند  }}
{{ب| گهر ریز است خاک کوی دلدار                      |          گدایان میل بینایی ندارند }}
{{ب| گهر ریز است خاک کوی دلدار                      |          گدایان میل بینایی ندارند }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| گدایان پاره نان دوست دارند                      |        نمی‌‏بینند آن سر در تنور است }}  
{{ب| گدایان پاره نان دوست دارند                      |        نمی‌‏بینند آن سر در تنور است }}  
{{ب| سبو بر سنگ ساحل می‌زند مست                  |  نمی‌‏داند که دریا آب شور است  }}
{{ب| سبو بر سنگ ساحل می‌زند مست                  |  نمی‌‏داند که دریا آب شور است  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| جهان مست است از خوابی گران‌سنگ        |  نمی‏‌داند که خواب ارزان‌فروشی است  }}
{{ب| جهان مست است از خوابی گران‌سنگ        |  نمی‏‌داند که خواب ارزان‌فروشی است  }}
{{ب| در انبارند خیل مرده‌جانان                      |    جهان بازار گرم جان‌فروشی است  }}
{{ب| در انبارند خیل مرده‌جانان                      |    جهان بازار گرم جان‌فروشی است  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}  
 
 
{{شعر}}  
{{ب| بکوش ای جان و جانی دست و پا کن        |      که جانان مشتری را دوست دارد  }}
{{ب| بکوش ای جان و جانی دست و پا کن        |      که جانان مشتری را دوست دارد  }}
{{ب| هر آن کاو نیم جانی دارد ای دوست            |      چنین سوداگری را دوست دارد  }}
{{ب| هر آن کاو نیم جانی دارد ای دوست            |      چنین سوداگری را دوست دارد  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| مبادا در قمار جان ببازی                  |            مبادا جان که دادی، تن بمانی  }}
{{ب| مبادا در قمار جان ببازی                  |            مبادا جان که دادی، تن بمانی  }}
{{ب| عزیز است این دو روز غم، مبادا          |              ز یوسف، بند پیراهن بمانی }}
{{ب| عزیز است این دو روز غم، مبادا          |              ز یوسف، بند پیراهن بمانی }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| ظهر عاشورا تموم کائنات                  |                  خیره می‌شن به زمین کربلا }}
{{ب| ظهر عاشورا تموم کائنات                  |                  خیره می‌شن به زمین کربلا }}
{{ب| انگاری آسمونا حلقه می‌شن              |                        برا سرخی نگین کربلا }}
{{ب| انگاری آسمونا حلقه می‌شن              |                        برا سرخی نگین کربلا }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}  
 
 
{{شعر}}  
{{ب| شیعه مرتضی تا جونی داره                |                        مونده قلدر و یاغی نمی‌شه }}
{{ب| شیعه مرتضی تا جونی داره                |                        مونده قلدر و یاغی نمی‌شه }}
{{ب| مرگه زندگی با ذلت برا ما                  |                          اینه حرف کربلا تا همیشه }}
{{ب| مرگه زندگی با ذلت برا ما                  |                          اینه حرف کربلا تا همیشه }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| تو دل هر ذره‌ای یه رودخونه‌اس            |                    که یزیدیا جلو اون وایسادن }}
{{ب| تو دل هر ذره‌ای یه رودخونه‌اس            |                    که یزیدیا جلو اون وایسادن }}
{{ب| ماها چون دور حسین خیمه زدیم          |              نمی‌خوان به بچه‌هامون آب بِدن }}
{{ب| ماها چون دور حسین خیمه زدیم          |              نمی‌خوان به بچه‌هامون آب بِدن }}
خط ۱۹۹: خط ۱۹۲:
{{ب| رمز سقاهامون‌، اسم عباسه                        |                  اونا که فراتُ بستن بدونن }}
{{ب| رمز سقاهامون‌، اسم عباسه                        |                  اونا که فراتُ بستن بدونن }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> مرگه زندگی با ذلت برا ما                        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                اینو حنجرای خونی می‌خونن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رمز سقاهامون‌، اسم عباسه                        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">                  اونا که فراتُ بستن بدونن </span>
|}




خط ۲۰۵: خط ۲۰۷:
{{ب| می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع                |  تا که شب بشکنه و سحر بیاد }}
{{ب| می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع                |  تا که شب بشکنه و سحر بیاد }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> تا دمی که وارث خون حسین                    </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">          مث ماه از ابر غیبت در بیاد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  تا که شب بشکنه و سحر بیاد </span>
|}
<br />
==منابع==
==منابع==
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1080-1084.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 1080-1084.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:ادبیات]]
خط ۲۱۲: خط ۲۲۶:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷

علی محمد مؤدب (١٣٥٥ ه. ش) از شاعران معاصر فارسی است.

علی محمد مؤدب
علی محمد مؤدب.png
زادروز ١٣٥٥ ه.ش
تربت جام
آثار «عاشقانه‌های پسر نوح»، «همین قدر می‌فهمیدم از جنگ»، «مرده‌های حرفه‌ای»، «الف‌های غلط»، «عطر هیچ گلی نیست»، «دروغ‌های...»، «روضه در تکیه پروتستان‌ها»، «کهکشان چهره‌ها» و گزیده غزل افغانستان به نام «درختان تبعیدی»

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

محمد علی مؤدب در سال ١٣٥٥ شمسی در تربت جام متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. وی تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد الهیات در دانشگاه امام صادق (ع) ادامه داد. ایشان مسئولیت‌های زیادی برعهده داشته است، از سال ١٣٨٢ ه. ش تاکنون در روزنامه ابرار، هفته‌نامه گلستان قرآن، ماهنامه فرهنگی-اجتماعی راه، مجله اندیشه صادق، مجله شعر، مجله سوره و چندین مجله و ماهنامه به عنوان دبیر ادبی و یا عضو هیئت تحریریه فعالیت داشته است. وی مدیریت مؤسسه فرهنگی-هنری شهرستان ادب را نیز به عهده داشته است.

وی در چند دوره جشنواره شعر جوان، شعر دفاع مقدس، شعر عاشورایی در سراسر کشور به عنوان داور حضور داشته است و در چندین کنگره شعری از جمله کتاب سال دفتر شعر جوان، کتاب سال حوزه هنری، جایزه ادبی قدس و... به عنوان برگزیده انتخاب شده است. ‏‌[۱]

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

آثار علی محمد مؤدب عبارتند از: «عاشقانه‌های پسر نوح»، «همین قدر می‌فهمیدم از جنگ»، «مرده‌های حرفه‌ای»، «الف‌های غلط»، «عطر هیچ گلی نیست»، «دروغ‌های...»، «روضه در تکیه پروتستان‌ها» و «کهکشان چهره‌ها»، گزیده غزل افغانستان به نام «درختان تبعیدی»، «از کوچ تا کوچه» گفتگو با علی معلم دامغانی، «بحث ادبیات مردمی بیهوده است»، «جای خالی نگرش شیعی»، «در جاده های تف زده جای درنگ سوخت»، «دست خون»، «دنیاهای شاعر، نگاهی به باغ معلق انگور»، «دوباره خوانی اشکها»، «سفر بمباران»، «عید خون» در رثای شهید آوینی، «شعر و معنای زندگی»، «مدرنیسم و آشفتگی»، «ناخنی که دیوار زندان را میخراشد یا انگشتی که با لبهای نوزاد بازس میکند» و مقالات متعدد مثل «روایت دردهای مشترک» و «زنده‌ام به شایعه ها اعتنا نکن»، «شعر جوان و مسئله نام گذاری دوباره»

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سبو افتاد‌، او افتاد‌، ما ماندیم، واماندیم روان شد خون او بر ریگ صحرا‌، رفت‌، جا ماندیم
فرو رفتیم تا گردن به سودای سرابی دور به بوی گندم ری‌، در تنور کربلا ماندیم
رها بر نیزه تن‌هایمان‌، بیهوده پوسیدیم به مرگی این چنین از کاروان نیزه‌ها ماندیم
سبو او بود، سقا بود‌، دستی شعله‌ور بر موج گِلی ناپخته و بی‌‌دست و پا ما، زیر پا ماندیم
گلو‌یش را بریدند و بیابان محشر از ما بود که چون خاری سمج در دیدگان مرتضی ماندیم
همیشه عصر عاشوراست‌، او پر بسته‌، ما هستیم دریغا دیده‌ای روشن که وا بیند کجا ماندیم
به خون غلتید جانی تشنه تا جانان ما باشد که داغش تا قیامت آتشی در جان ما باشد
سری گردن کشید از مرگ، قدر نیزه‌ای روزی که نامش آفتاب جان سرگردان ما باشد
لبش بر نیزه قرآن خواند تا ثقلین جمع آیند لبش بر نیزه قرآن خواند تا قرآن ما باشد
چراغ چشم‌هایش زیر نعل اسب‌ها می‏‌سوخت که مصباح الهدای دیده حیران ما باشد
لب و دندان او را چوب زد دست ستم روزی که طعم خیزران همواره با دندان ما باشد
کنون ننگ است ما را تا به محشر، مرگ در بستر حسین آمد به سوی کوفه تا مهمان ما باشد
امشب عجیب خوش‌دلم از بوی کربلا دارد حسین (ع) می‌‏وزد از سوی کربلا
بانگ علی (ع) دوباره مرا زنده کرده است انگار زینب (س) است سخنگوی کربلا
زیباست کربلا همه در چشم کاروان خون می‌‏چکد اگر چه ز گیسوی کربلا
آمد و بی‌توجه ما دل‌شکسته رفت شرمنده‏‌ایم تا ابد از روی کربلا
غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست جاری است بر غبار زمین، جوی کربلا
بیهوده بر مزار زمان،‌ های و هو نکن جز هو نبود پشت هیاهوی کربلا
دارد حسین (ع) می‌‏شود امشب دلم که باز دارد حسین می‏‌وزد از سوی کربلا
بر سفره تو هرچه که ماتـم می‏‌آورند در هفت‌خوان صابری‏‌ات کـم می‏‌آورند
دل داده‏ای به منطق نازک‏تــرین خیال هر قــدر هم دلایل محکم می‏‌آورند
پرونده شکفته زخـم مدینه را لب‏هات در دو صفحه فراهم می‏‌آورند
تو خیمه‌گاه ســوخته قلب زینبی انفاس تو هوای محـــرم می‌آورند
رزمنده‌‏ای و تا خود معــراج زخم‏‌ها یک ریــز در مصاف تو آدم می‌‏آورند
بر دوش چشم‏‌های تو حتی هنوز هـم مجروح از خطوط مقـدم می‌‏آورند
حالا فرشته‌‏ها به حسینیه دلــم از زینبیه روزه مریــم می‌‏آورنــد
تا در سکوت روضه چشمت به پا شود وقتی تمام مرثیه‌ها کـم می‌‏آورند
چو شب زد خیمه بر اردوی شن‌‏ها جهان نیزار خاموشی شد و خفت
به هر سو چلچراغی سبز پژمرد ز «الا» در بیابان نیزه بشکفت
زمین شد صفحه تفسیر قرآن به خط سرخ مصباح الهدی‌‏ها
نمی‌‏خواند کسی خط خدا را به قرآن مبین کربلاها
به جا ماند از تمام باغ‏‌ها داغ درختان تشنه از جو بازگشتند
به شوق گندم ری، اهل بابل کدو رفتند و کندو بازگشتند
به طراری غروب از راه آمد ز خون خوب رویان چهره رنگین
زمان چون خنگ کوری لنگ می‏‌زد به زیر بار آن نی‏‌های سنگین


غریبانیم در بازار شامی که زنگی، روی رومی خوش ندارد
عجب مصری که یوسف را بها نیست که زالی نیست تا دوکی بیارد!
غریبانیم در بازار شامی که زنگی، روی رومی خوش ندارد
عجب مصری که یوسف را بها نیست که زالی نیست تا دوکی بیارد!
ز یوسف، پیرهن دزدند مردم که چشمانی زلیخایی ندارند
گهر ریز است خاک کوی دلدار گدایان میل بینایی ندارند
گدایان پاره نان دوست دارند نمی‌‏بینند آن سر در تنور است
سبو بر سنگ ساحل می‌زند مست نمی‌‏داند که دریا آب شور است
جهان مست است از خوابی گران‌سنگ نمی‏‌داند که خواب ارزان‌فروشی است
در انبارند خیل مرده‌جانان جهان بازار گرم جان‌فروشی است
بکوش ای جان و جانی دست و پا کن که جانان مشتری را دوست دارد
هر آن کاو نیم جانی دارد ای دوست چنین سوداگری را دوست دارد
مبادا در قمار جان ببازی مبادا جان که دادی، تن بمانی
عزیز است این دو روز غم، مبادا ز یوسف، بند پیراهن بمانی
ظهر عاشورا تموم کائنات خیره می‌شن به زمین کربلا
انگاری آسمونا حلقه می‌شن برا سرخی نگین کربلا
شیعه مرتضی تا جونی داره مونده قلدر و یاغی نمی‌شه
مرگه زندگی با ذلت برا ما اینه حرف کربلا تا همیشه
تو دل هر ذره‌ای یه رودخونه‌اس که یزیدیا جلو اون وایسادن
ماها چون دور حسین خیمه زدیم نمی‌خوان به بچه‌هامون آب بِدن


مرگه زندگی با ذلت برا ما اینو حنجرای خونی می‌خونن
رمز سقاهامون‌، اسم عباسه اونا که فراتُ بستن بدونن
مرگه زندگی با ذلت برا ما اینو حنجرای خونی می‌خونن
رمز سقاهامون‌، اسم عباسه اونا که فراتُ بستن بدونن


تا دمی که وارث خون حسین مث ماه از ابر غیبت در بیاد
می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع تا که شب بشکنه و سحر بیاد
تا دمی که وارث خون حسین مث ماه از ابر غیبت در بیاد
می‌سوزن تو دل ظلمت، مث شمع تا که شب بشکنه و سحر بیاد


منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏