محمود موجی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمود | '''محمود موجی''' (١٣٤٤ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت = | | ملیت = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ١٣٤٤ ه.ش | ||
| محل تولد = بوشهر | | محل تولد = بوشهر | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
| شریک زندگی = | | شریک زندگی = | ||
| فرزندان = | | فرزندان = | ||
|تحصیلات = | |تحصیلات = | ||
|دانشگاه = | |دانشگاه = | ||
|حوزه = | |حوزه = | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | |||
محمود موجی فرزند عبدالمحمد در سال 1344 شمسی در بوشهر متولد گردید. او دوران تحصیل خود را تا مرحله اخذ مدرک لیسانس حسابداری در بوشهر گذراند. | |||
زندگی هنری وی از سال 1355 ه. ش زمانی که سال پنجم ابتدایی را میگذراند با ورود همزمان به عرصه تئاتر، قصهنویسی و سرودن شعر آغاز گردید. ملاقاتهای وی با استاد [[شهریار]]، منوچهر آتشی، [[مشفق کاشانی|مشفق کاشانی]] ، و آقای دکتر [[سید محمد هاشمی فرد]] (شاعر معاصر) و مشکلات و محدودیتهای کار تئاتر در زادگاهش باعث گردید که از دهه شصت فقط به سرودن شعر روی آورد. | |||
رشد و پرورش در خانوادهای مذهبی و آشنایی با مداحی از خطه جنوب کشور[[ مصطفی گراشی]] و همچنین عشق و ارادت به [[اهل بیت (ع)]] باعث گردید که از سال 1373 ه. ش فقط به سرودن شعر آئینی و [[عاشورا|عاشورایی]] بپردازد. او از سرایندگان نام آشنای [[نوحه]]های [[سینهزنی]] سنتی بوشهر است. بسیاری از سرودههایش در کتابی به نام «اشک دل» چاپ شده است. <ref>اخذ زندگینامه و اشعار شاعر از طریق پست الکترونیک.</ref> | |||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
نمونه زیر یکی | نمونه زیر یکی از سروده‌های ایشان است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| شام عاشورا نوایی جــان‌فزا دارد حسـین | ذکـر جـانبازی میان خیمه‌هــا دارد حسین }} | {{ب| شام عاشورا نوایی جــان‌فزا دارد حسـین | ذکـر جـانبازی میان خیمه‌هــا دارد حسین }} | ||
| خط ۹۵: | خط ۸۲: | ||
{{ب| خون خود را مایه ابقاء دین حق نمود |چون نشان از جهد ختم الانبیا دارد حسین }} | {{ب| خون خود را مایه ابقاء دین حق نمود |چون نشان از جهد ختم الانبیا دارد حسین }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 824-825. | |||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج 2، ص: 824-825.] | |||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:ادبیات]] | [[رده:ادبیات]] | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۹۲: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۸
محمود موجی (١٣٤٤ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.
| محمود موجی | |
|---|---|
 | |
| زادروز | ١٣٤٤ ه.ش بوشهر |
| کتاب‌ها | «اشک دل» |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
محمود موجی فرزند عبدالمحمد در سال 1344 شمسی در بوشهر متولد گردید. او دوران تحصیل خود را تا مرحله اخذ مدرک لیسانس حسابداری در بوشهر گذراند.
زندگی هنری وی از سال 1355 ه. ش زمانی که سال پنجم ابتدایی را میگذراند با ورود همزمان به عرصه تئاتر، قصهنویسی و سرودن شعر آغاز گردید. ملاقاتهای وی با استاد شهریار، منوچهر آتشی، مشفق کاشانی ، و آقای دکتر سید محمد هاشمی فرد (شاعر معاصر) و مشکلات و محدودیتهای کار تئاتر در زادگاهش باعث گردید که از دهه شصت فقط به سرودن شعر روی آورد.
رشد و پرورش در خانوادهای مذهبی و آشنایی با مداحی از خطه جنوب کشورمصطفی گراشی و همچنین عشق و ارادت به اهل بیت (ع) باعث گردید که از سال 1373 ه. ش فقط به سرودن شعر آئینی و عاشورایی بپردازد. او از سرایندگان نام آشنای نوحههای سینهزنی سنتی بوشهر است. بسیاری از سرودههایش در کتابی به نام «اشک دل» چاپ شده است. [۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
نمونه زیر یکی از سروده‌های ایشان است:
| شام عاشورا نوایی جــان‌فزا دارد حسـین | ذکـر جـانبازی میان خیمه‌هــا دارد حسین | |
| در میان جمع یاران در شب آشوب خــون | بر زبانش جــاری اسرار خـــدا دارد حسین | |
| کای عزیزان هر که می‌خواهد جدا گردد ز من | چـون که فـردایی پـر از رنج و بلا دارد حسین | |
| این همه شمشیر و خنجر تشنه خون منند | این چنین یک دشت دشمن در قفا دارد حسین | |
| دشمن جان منند این کـوفیان بـی‌حـیا | دردها در دل ز جــــور اشقیا دارد حسـین | |
| گریه و افغان یاران شد بپا زین ماجـــرا | پیش چشمش صحنه اوج وفــا دارد حسین | |
| سینه سینه غم ز یاران دیده دیده سیل اشک | خیمه خیمه ناله‌ها در کـــربلا دارد حسین | |
| بیعت خونین یاران این چنین تکرار شد | به راندن گِــرد خود صد التجا دارد حسین | |
| آخرین شامی است امشب در زمین کربلا | کاین چنین تا صبحدم بر لب دعا دارد حسین | |
| می‌کشد امشب میان سینه قاسم را ز مهر | بـر مشامش بوی عـطر مجتبی دارد حسین | |
| خوانَد امشب دَم بدَم لالائی غمگین رباب | چون که فردا غنچه‌ای خونین ردا دارد حسین | |
| مضطرب از صبح فردا کودکان تشنه لب | دخــتری شوریده امشب در نوا دارد حسین | |
| می‌تراود از رخ عباس و اکبر موج نـــور | گـوئیا تفسیر والشمس والضحی دارد حسین | |
| در میان سوز تب می‌سوزد عابـد تا سحر | شمـع سوزانی به حسرت مبتلا دارد حسین | |
| اشکبار امشب ز ماتم دیدگان زینب است | بهر فردایی که غم در کــــربلا دارد حسین | |
| تا کند آرام امشب خـــواهر غمدیده را | بر لب خود باز اسرار خـــــدا دارد حسین | |
| صبر باید زینبا ای یادگــــار مــادرم | چون که فردا از ستم‌ها ماجــرا دارد حسین | |
| زینبم فــردا تحمل بایدت حتی اگــر | از ستم بر سینه شمر بی‌حیا دارد حسین | |
| کن به تن‌پوش صبر آن‌دم که از جور و جفا | بر تن صد چاک خود از خون قبا دارد حسین | |
| می‌رسد آن ظـهر دردآلود تـاریخ اَلـم | خطبه‌های آتشین در کــربلا دارد حسین | |
| رو به میدان کرد و دشمن را به خاک و خون کشید | گو به دستش ذوالفقار مرتضی دارد حسین | |
| گفت در آغوش گیریدم همه شمشیرها | تا بماند دین به مرگ خود رضا دارد حسین | |
| خون خود را مایه ابقاء دین حق نمود | چون نشان از جهد ختم الانبیا دارد حسین |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ اخذ زندگینامه و اشعار شاعر از طریق پست الکترونیک.