میرزا تقی علی آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Admin صفحهٔ میرزا تقی علی‌آبادی را به میرزا تقی علی آبادی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نام | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| نام =میرزا تقی علی آبادی | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = | |||
| زمینه فعالیت =شاعر | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| والدین =میرزا زکی | |||
| تاریخ مرگ =1256 ه.ق | |||
| محل مرگ = | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی =علی آباد مازندران | |||
| مدفن = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها = | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص =«صاحب» | |||
|فیلم(های) ساخته بر اساس اثر(ها)= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
'''میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی''' از شعرای قرن سیزدهم است. | |||
==زندگینامه== | |||
میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی فرزند میرزا زکی است. اصالت او از علی آباد مازندران است. | |||
میرزا محمد تقی در شعر و شاعری ید طولایی داشته است. ابتدا به «هلالی» تخلّص می‌کرد ولی بعداً تخلصش را به «صاحب» تغییر داد و به همین جهت به «صاحب دیوان» نیز اشتهار یافت. وفات وی در سال 1256 ه.ق واقع شده است. | |||
==سبک دیوان== | |||
دیوان وی با حمد و ثنای پروردگار، مدح و منقبت پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی (ع)، و امام رضا (ع) آغاز شده است. | |||
مراثی در دیوان وی، در قالب قصیده و مثنوی سروده شده است. مرثیه‌هایی که در قالب مثنوی سروده شده با مضامینی چون: | |||
{{ستون شروع}} | |||
* شهادت [[علی اصغر (ع)|حضرت علی‌اصغر (ع)]] | |||
* مکالمۀ [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] با [[عمر سعد]] | |||
* حلول ماه [[محرم]] | |||
* مکالمه امام حسین (ع) با جبرئیل و فوجی از ملایکه همراه است. | |||
{{پایان}} | |||
هنرمندانه‌ترین بخش این مثنوی‌ها، بخش حلول ماه محرم است. شاعر در این بخش با پارادوکسی زیبا و در وزنی شاد و آهنگین، مژدۀ آمدن ماه غم و اندوه را بیان می‌دارد. این مثنوی با شورانگیزی و سرمستی خاصی آغاز می‌شود. | هنرمندانه‌ترین بخش این مثنوی‌ها، بخش حلول ماه محرم است. شاعر در این بخش با پارادوکسی زیبا و در وزنی شاد و آهنگین، مژدۀ آمدن ماه غم و اندوه را بیان می‌دارد. این مثنوی با شورانگیزی و سرمستی خاصی آغاز می‌شود. | ||
مراثی در قالب قصیده، در مدح و رثای حضرت سید‌الشهدا (ع) است. اشعار وی بسیار فاخر، ادبی و پخته است. شاعر به حوادث عاشورا نگاهی احساسی دارد؛ ولی چندین بیت با رنگ و بوی عرفانی در ابیاتش مشاهده می‌شود. | |||
کتاب شناسی | مراثی در قالب قصیده، در مدح و رثای [[حسین بن على (ع)|حضرت سید‌الشهدا (ع)]] است. اشعار وی بسیار فاخر، ادبی و پخته است. شاعر به حوادث [[عاشورا]] نگاهی احساسی دارد؛ ولی چندین بیت با رنگ و بوی عرفانی در ابیاتش مشاهده می‌شود. | ||
صاحب دیوان علی آبادی، زین العابدین درگاهی. تهران: رسانش نوین، 1394. | |||
==کتاب شناسی== | |||
* صاحب دیوان علی آبادی، زین العابدین درگاهی. تهران: رسانش نوین، 1394. | |||
{{شاعران}} | |||
[[رده:شاعران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۲
| میرزا تقی علی آبادی | |
|---|---|
| زمینهٔ کاری | شاعر |
| پدر و مادر | میرزا زکی |
| مرگ | 1256 ه.ق |
| تخلص | «صاحب» |
میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی از شعرای قرن سیزدهم است.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
میرزا محمدتقی علی آبادی مازندرانی فرزند میرزا زکی است. اصالت او از علی آباد مازندران است.
میرزا محمد تقی در شعر و شاعری ید طولایی داشته است. ابتدا به «هلالی» تخلّص می‌کرد ولی بعداً تخلصش را به «صاحب» تغییر داد و به همین جهت به «صاحب دیوان» نیز اشتهار یافت. وفات وی در سال 1256 ه.ق واقع شده است.
سبک دیوان[ویرایش | ویرایش مبدأ]
دیوان وی با حمد و ثنای پروردگار، مدح و منقبت پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی (ع)، و امام رضا (ع) آغاز شده است.
مراثی در دیوان وی، در قالب قصیده و مثنوی سروده شده است. مرثیه‌هایی که در قالب مثنوی سروده شده با مضامینی چون:
- شهادت حضرت علی‌اصغر (ع)
- مکالمۀ امام حسین (ع) با عمر سعد
- حلول ماه محرم
- مکالمه امام حسین (ع) با جبرئیل و فوجی از ملایکه همراه است.
هنرمندانه‌ترین بخش این مثنوی‌ها، بخش حلول ماه محرم است. شاعر در این بخش با پارادوکسی زیبا و در وزنی شاد و آهنگین، مژدۀ آمدن ماه غم و اندوه را بیان می‌دارد. این مثنوی با شورانگیزی و سرمستی خاصی آغاز می‌شود.
مراثی در قالب قصیده، در مدح و رثای حضرت سید‌الشهدا (ع) است. اشعار وی بسیار فاخر، ادبی و پخته است. شاعر به حوادث عاشورا نگاهی احساسی دارد؛ ولی چندین بیت با رنگ و بوی عرفانی در ابیاتش مشاهده می‌شود.
کتاب شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- صاحب دیوان علی آبادی، زین العابدین درگاهی. تهران: رسانش نوین، 1394.