حسین وفایی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حسین وفایی''' | '''حسین وفایی''' (1297 ه. ش) از شاعران معاصر ایران است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | ||
| خط ۷: | خط ۶: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام اصلی = | | نام اصلی = | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = شاعر - غزل سرا | ||
| ملیت = ایرانی | | ملیت = ایرانی | ||
| تاریخ تولد = 1297 ه.ش | | تاریخ تولد = 1297 ه.ش | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۲: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
حسین وفایی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قم و تهران به پایان رسانید و در | حسین وفایی فرزند غلام علی خان، در سال 1297 ه.ش در «خلجستان» قم قدم به عرصه هستی نهاد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قم و تهران به پایان رسانید و در رشته ادبی دیپلم گرفت و چندی نیز به تحصیل علوم قدیمه پرداخت. | ||
وفایی در سال 1314 شمسی به استخدام وزارت کشور درآمد و در اداره ثبت احوال تهران به خدمت مشغول گردید و بعد از سی و چهار سال انجام وظیفه در سال 1348 شمسی بازنشسته گردید و در تهران سکونت اختیار کرد. | وفایی در سال 1314 شمسی به استخدام وزارت کشور درآمد و در اداره ثبت احوال تهران به خدمت مشغول گردید و بعد از سی و چهار سال انجام وظیفه در سال 1348 شمسی بازنشسته گردید و در تهران سکونت اختیار کرد. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۰: | ||
==اشعار== | ==اشعار== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| ای کرب و بلا منزل جانان من استی|یعنی تو مقام شه گل پیرهن استی }} | {{ب| ای [[کربلا|کرب و بلا]] منزل جانان من استی|یعنی تو مقام شه گل پیرهن استی }} | ||
{{ب| خود گلشن طاهایی و باغ دل زهرا|کاینان چمن اندر چمن از یاسمن استی }} | {{ب| خود گلشن طاهایی و باغ دل زهرا|کاینان چمن اندر چمن از یاسمن استی }} | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۲: | ||
{{ب| گلزار و چمن را نشنیدیم غم اندوه|چونست که خود گلشن و بیت الحزن استی }} | {{ب| گلزار و چمن را نشنیدیم غم اندوه|چونست که خود گلشن و بیت الحزن استی }} | ||
{{ب| ای کرب و بلا این چه جدالست که نامت|با نام حسین در همه جا مقترن استی }} | {{ب| ای کرب و بلا این چه جدالست که نامت|با نام [[حسین]] در همه جا مقترن استی }} | ||
{{ب| بس طرّه‌ی مشگین به تو از اکبر و اصغر|بس جعد معنبر به تو از مرد و زن استی }} | {{ب| بس طرّه‌ی مشگین به تو از [[علی اکبر (ع)|اکبر]] و [[علی اصغر (ع)|اصغر]]|بس جعد معنبر به تو از مرد و زن استی }} | ||
{{ب| از تو خم اندر خم دل‌های شکسته|کاندر تونهالست شکن در شکن استی }} | {{ب| از تو خم اندر خم دل‌های شکسته|کاندر تونهالست شکن در شکن استی }} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۰۶: | ||
{{ب| بهر جگر تشنه‌لبان تا به قیامت|هر صبح نسیم سحری بادزن استی }} | {{ب| بهر جگر تشنه‌لبان تا به قیامت|هر صبح نسیم سحری بادزن استی }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1199. | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1199.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۱۲۶: | خط ۱۱۵: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۹
حسین وفایی (1297 ه. ش) از شاعران معاصر ایران است.
| حسین وفایی | |
|---|---|
| زمینهٔ کاری | شاعر - غزل سرا |
| زادروز | 1297 ه.ش قم |
| ملیت | ایرانی |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسین وفایی فرزند غلام علی خان، در سال 1297 ه.ش در «خلجستان» قم قدم به عرصه هستی نهاد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در قم و تهران به پایان رسانید و در رشته ادبی دیپلم گرفت و چندی نیز به تحصیل علوم قدیمه پرداخت.
وفایی در سال 1314 شمسی به استخدام وزارت کشور درآمد و در اداره ثبت احوال تهران به خدمت مشغول گردید و بعد از سی و چهار سال انجام وظیفه در سال 1348 شمسی بازنشسته گردید و در تهران سکونت اختیار کرد.
وفایی از شعرای خوش ذوق و خوش مشربی است که در سرودن انواع شعر توانایی دارد اما طبعش بیشتر در غزل سرایی مایل است و غزل را نیز خوب و دلنشین می‌سراید و در حال حاضر در چند انجمن ادبی تهران شرکت می‌کند و آثارش در برخی از مطبوعات به چشم میخورد. [۱]
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| ای کرب و بلا منزل جانان من استی | یعنی تو مقام شه گل پیرهن استی | |
| خود گلشن طاهایی و باغ دل زهرا | کاینان چمن اندر چمن از یاسمن استی | |
| زان پیکر زیبا که به خاک تو عجین شد | تا چشم کند کار پر از نسترن استی | |
| صد طعنه زند خاک تو بر حقه‌ی یاقوت | پر خون بسی اندر تو ز درج دهن استی | |
| گلزار و چمن را نشنیدیم غم اندوه | چونست که خود گلشن و بیت الحزن استی | |
| ای کرب و بلا این چه جدالست که نامت | با نام حسین در همه جا مقترن استی | |
| بس طرّه‌ی مشگین به تو از اکبر و اصغر | بس جعد معنبر به تو از مرد و زن استی | |
| از تو خم اندر خم دل‌های شکسته | کاندر تونهالست شکن در شکن استی | |
| از نافه‌ی مشکین غزالان حجازی | خود عبرت تاتار و خطا و ختن استی | |
| خون جگر و پاره‌ی دل بس به تو آلود | خاک و گل تو رشک عقیق یمن استی | |
| هفتاد و دو تن در تو همه سیم تنانند | بر هر یک از ایشان نگرم بی‌کفن استی | |
| بهر جگر تشنه‌لبان تا به قیامت | هر صبح نسیم سحری بادزن استی |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ سخنوران نامی معاصر ایران ج 6، ص 3883.