یزید بن مغفل جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''یزید بن مغفل بن جعف بن سعد العشیره المذحجی الجعفی،''' جعفی منسوب به جعف، تیره‌ای از قبیله مذحج که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بودند که در کوفه می‌زیستند. برخی وی را همان زید بن مغفل می‌دانند و برخی دیگر او را مستقل دانسته‌اند.
'''یزید بن مغفل جعفی،''' از یاران [[امام حسین(ع)]] که در [[کربلا]] در روز [[عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.


{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| عنوان              =
| تصویر              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
|توضیح تصویر        =
خط ۲۳: خط ۲۳:
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =در منزل قصر بنی‌ مقاتل، امام حسین (ع) او را به نزد عبیدالله بن حُرّ جعفی فرستاد تا به امام حسین (ع) بپیوندد. یزید بن مغفل صبح عاشورا و پس از حمله نخستین و تیرباران دشمن، با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و پس از نبردی دلاورانه به شهادت رسید  
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا به شهادت رسید.
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
پدرش مغفل از اصحاب پیامبر (ص) بود و خود از تابعین به‌شمار می‌رفت. در جنگ‌های عصر امام علی (ع)، شرکت داشت. یک‌بار به فرمان آن حضرت به نبرد با یکی از سران خوارج در اهواز به نام خریت بن راشد ناجی اعزام شد و موفق گردید تا او را به قتل برساند.
یزید بن مغفل بن جعف بن سعد العشیره المذحجی الجعفی منسوب به جعف، تیره‌ای از قبیله مذحج که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بود که در کوفه می‌زیست. برخی وی را همان زید بن مغفل می‌دانند و برخی دیگر او را مستقل دانسته‌اند. پدرش مغفل از اصحاب پیامبر (ص) بود و خود از تابعین به‌شمار می‌رفت. در جنگ‌های عصر امام علی (ع)، شرکت داشت. یک‌بار به فرمان آن حضرت به نبرد با یکی از سران خوارج در اهواز به نام خریت بن راشد ناجی اعزام شد و موفق گردید تا او را به قتل برساند. او شاعری شیعی و سخنوری فصیح بود.
او مردی شجاع، دلیر و رزمنده‌ای پاک‌باز و فداکار و شاعری شیعی و سخنوری فصیح و بلیغ بود.
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
یزید بن مغفل از مکه تا کربلا در رکاب امام حسین (ع) بود. در منزل قصر بنی‌ مقاتل، امام حسین (ع) او و حجاج بن مسروق را به نزد عبیدالله بن حُرّ جعفی فرستاد تا به امام حسین (ع) بپیوندد.
یزید بن مغفل از مکه تا [[کربلا]] در رکاب [[امام حسین(ع)|امام حسین (ع)]] بود. در منزل [[قصر مقاتل|قصر بنی‌ مقاتل]]، امام حسین (ع)، او و [[حجاج‌ بن‌ مسروق‌ جعفی‌|حجاج بن مسروق]] را به نزد [[عبید الله بن حر جعفى|عبیدالله بن حُرّ جعفی]] فرستاد تا به امام حسین (ع) بپیوندد. او صبح [[عاشورا]] و پس از حمله نخستین و تیرباران دشمن، با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، می‌جنگید:{{شعر}}
او صبح عاشورا و پس از حمله نخستین و تیرباران دشمن، با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، می‌جنگید:
 
===رجزخوانی===
{{شعر}}
{{م| انا یزید و انا ابن مغفل }}
{{م| انا یزید و انا ابن مغفل }}


خط ۵۶: خط ۳۸:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


من یزید فرزند مغفل هستم. در دستم تیر و شمشیری براق است.
من یزید فرزند مغفل هستم. در دستم تیر و شمشیری براق است. سرهای دشمن را در جنگ با شمشیر می‌زنم و از امام حسین (ع) بزرگوار و بافضیلت و برتر دفاع می‌کنم.
 
یزید پس از نبردی دلاورانه به [[شهادت]] رسید. <ref>برای تفصیل بیشتر رک :  الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385-1386 ه ق.، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385-1386 ه ق.، ج4، ص292؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق.  فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص160؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص153-155؛خزانة الادب، ج2، ص158.</ref>


سرهای دشمن را در جنگ با شمشیر می‌زنم و از امام حسین (ع) بزرگوار و بافضیلت و برتر دفاع می‌کنم.
در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی زید (یزید) بن معقل جعفی“


یزید پس از نبردی دلاورانه به شهادت رسید. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : الکامل فی التاریخ، ج4، ص292؛ اللهوف، ص160؛ تنقیح المقال، ج3، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص153-155؛خزانة الادب، ج2، ص158.</ref>
در زمان نبرد کربلا در دهم محرم سال 61 هجری دو یزید بن معقل وجود داشته است. یکی یزید بن معقل (مغفل) جعفی که از اصحاب و یاران امام حسین(ع) و از [[شهدای کربلا]] است و دیگری [[یزید بن معقل بن عمیر بن ربیعه]]، که از طرفداران امویان و در سپاه عمر سعد حضور داشت و بدست بریر بن خضیر از اصحاب امام کشته شد.<ref>طبری، تاریخ طبری، ج4، ص328-329.</ref>
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی زید (یزید) بن معقل جعفی“
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 311-312.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 311-312.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}
[[رده:شهیدان عاشورا]]
[[رده:همراهان قافله کربلا]]
[[en:Yazid b. Maghfil]]
[[en:Yazid b. al-Hussain al-Hamdani]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۴

یزید بن مغفل جعفی، از یاران امام حسین(ع) که در کربلا در روز عاشورا به شهادت رسید.

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل یزید بن مغفل بن جعف بن سعد العشیره المذحجی الجعفی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا به شهادت رسید.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید بن مغفل بن جعف بن سعد العشیره المذحجی الجعفی منسوب به جعف، تیره‌ای از قبیله مذحج که از اعراب قحطانی و یمنی‌الاصل بود که در کوفه می‌زیست. برخی وی را همان زید بن مغفل می‌دانند و برخی دیگر او را مستقل دانسته‌اند. پدرش مغفل از اصحاب پیامبر (ص) بود و خود از تابعین به‌شمار می‌رفت. در جنگ‌های عصر امام علی (ع)، شرکت داشت. یک‌بار به فرمان آن حضرت به نبرد با یکی از سران خوارج در اهواز به نام خریت بن راشد ناجی اعزام شد و موفق گردید تا او را به قتل برساند. او شاعری شیعی و سخنوری فصیح بود.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید بن مغفل از مکه تا کربلا در رکاب امام حسین (ع) بود. در منزل قصر بنی‌ مقاتل، امام حسین (ع)، او و حجاج بن مسروق را به نزد عبیدالله بن حُرّ جعفی فرستاد تا به امام حسین (ع) بپیوندد. او صبح عاشورا و پس از حمله نخستین و تیرباران دشمن، با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، می‌جنگید:

انا یزید و انا ابن مغفل
اُعلوا بِهِ الهامات وسط القَسطل
و فی یمینی نَصلُ سیفِ مُنجَلِ
عَنِ الحُسَینِ الماجِدِ المُفَضَّلِ

من یزید فرزند مغفل هستم. در دستم تیر و شمشیری براق است. سرهای دشمن را در جنگ با شمشیر می‌زنم و از امام حسین (ع) بزرگوار و بافضیلت و برتر دفاع می‌کنم.

یزید پس از نبردی دلاورانه به شهادت رسید. [۱]

در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی زید (یزید) بن معقل جعفی“

در زمان نبرد کربلا در دهم محرم سال 61 هجری دو یزید بن معقل وجود داشته است. یکی یزید بن معقل (مغفل) جعفی که از اصحاب و یاران امام حسین(ع) و از شهدای کربلا است و دیگری یزید بن معقل بن عمیر بن ربیعه، که از طرفداران امویان و در سپاه عمر سعد حضور داشت و بدست بریر بن خضیر از اصحاب امام کشته شد.[۲]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. برای تفصیل بیشتر رک : الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385-1386 ه ق.، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبة اتراث، بیروت: 1385-1386 ه ق.، ج4، ص292؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص160؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص328؛ ابصار العین فی انصار الحسین(ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص153-155؛خزانة الادب، ج2، ص158.
  2. طبری، تاریخ طبری، ج4، ص328-329.