عون بن علی بن ابی طالب (ع)

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)
خویشاوندان
سرشناس
پدرش امام علی (ع)
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا

عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)، از یاران امام حسین (ع) و فرزند امام علی(ع) است که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون فرزند امام علی (ع) و اسماء دختر عمیس خثعمی است.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام حسین (ع) نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: «برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟»

عون گفت: «چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی‌ که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم.»

امام حسین (ع) فرمود: «برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.»

عون وارد میدان شد و در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، جنگید:

اُقاتِلُ القَومَ بِقَلبٍ مُهتَدی
أضرِبُکُم بِالصّارِمِ المُهَنَّدی
أذُّبُ عَن سِبطِ النَّبِی أحمَدی
حَتّی تَحیدوا عَن قِِتالِ سَیدی

با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم. شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امام علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد جان عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.

مزار عون در برخی از منابع بیرون از کربلا ذکر شده است[۱] در حالی‌ که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.[۲]

در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‌‏اند.[۳]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷.
  2. - مراقد المعارف، محمد حرزالدین، تحقیق محمد شمسی حسین حرز الدین، نجف: مطیعه الآداب، ۱۳۸۹ ﻫ ق. ، ج۲، ص۱۶۲.
  3. - برای تفصیل بیشتر رک : وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۴۲۸،۲۶۰؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۵۵؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۸، ص۲۸۷؛ ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۲۰.