یزید بن‌ حصین‌ همدانی مشرفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲۴: خط ۲۴:
}}'''یزید بن‌ حصین‌ همدانی مشرفی،''' از اصحاب [[حسین|امام حسین(ع)]] که صبح [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.   
}}'''یزید بن‌ حصین‌ همدانی مشرفی،''' از اصحاب [[حسین|امام حسین(ع)]] که صبح [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.   
==زندگینامه==
==زندگینامه==
یزید بن حصین از اعراب قحطانی یمنی بود که در [[کوفه]] میزیست. او قاری قرآن و از پهلوانان کوفه بود. او از یاوران [[امام علی (ع)]] نیز بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. نام او را یزید، زید یا بریر و نام پدرش را حُصین، حُضیر، خُضیر و یا عبدالله نیز گفته‌اند. <ref>تسمیه من قتل مع الحسین (ع)، تراثنا، شماره دوم، سال اول، ص۹۴. </ref>  
یزید بن حصین از اعراب قحطانی یمنی بود که در [[کوفه]] میزیست. او قاری قرآن و از پهلوانان کوفه بود. او از یاوران [[امام علی (ع)]] نیز بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. نام او را یزید، زید یا بریر و نام پدرش را حُصین، حُضیر، خُضیر و یا عبدالله نیز گفته‌اند. <ref>تسمیه من قتل مع الحسین (ع)، تراثنا، شماره دوم، سال اول، ص94. </ref>  


==همراهی با امام حسین(ع)==
==همراهی با امام حسین(ع)==
یزید از بیعت‌کنندگان با [[مسلم بن عقیل]] بود که پس از [[شهادت]] [[مسلم بن عقیل|مسلم]] از کوفه خارج شد و خود را به [[امام حسين (ع)|امام‌ حسین‌ (ع)]] رساند.   
یزید از بیعت‌کنندگان با [[مسلم بن عقیل]] بود که پس از [[شهادت]] [[مسلم بن عقیل|مسلم]] از کوفه خارج شد و خود را به [[امام حسین (ع)|امام‌ حسین‌ (ع)]] رساند.   
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==


===گفتگو با عمر سعد===
===گفتگو با عمر سعد===
نام یزید در برخی از منابع رجالی و از جمله در رجال طوسی، شیخ طوسی و ابوجعفر محمد بن حسن آمده است. <ref>اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: ۱۳۴۸ ش.، ص۷۹.</ref> ابن کثیر نیز از جمله مورخانی است که از یزید نام برده و به سخنرانی وی در روز [[عاشورا]] اشاره کرده است.<ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۷۸.</ref>  
نام یزید در برخی از منابع رجالی و از جمله در رجال طوسی، شیخ طوسی و ابوجعفر محمد بن حسن آمده است. <ref>اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: 1348 ش.، ص79.</ref> ابن کثیر نیز از جمله مورخانی است که از یزید نام برده و به سخنرانی وی در روز [[عاشورا]] اشاره کرده است.<ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص178.</ref>  
زمانی که [[عمر بن سعد]] فرمان بستن آب را بر روی کاروان [[ابا عبدالله (ع)|اباعبدالله(ع)]] صادر کرد، یزید بن حصین با اجازه [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی(ع)]] با ابن سعد گفتگو کرد تا بلکه او را از این کار بازدارد ولی تأثیری نکرد. امام‌ حسین‌ (ع) به او فرمود: «شیطان بر آنان چیره گشته و حزب شیطان زیان‌کارانند.»
زمانی که [[عمر بن سعد]] فرمان بستن آب را بر روی کاروان [[ابا عبدالله (ع)|اباعبدالله(ع)]] صادر کرد، یزید بن حصین با اجازه [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی(ع)]] با ابن سعد گفتگو کرد تا بلکه او را از این کار بازدارد ولی تأثیری نکرد. امام‌ حسین‌ (ع) به او فرمود: «شیطان بر آنان چیره گشته و حزب شیطان زیان‌کارانند.»


خط ۵۲: خط ۵۲:
من یزیدم که هنگام نبرد سستی و ترس و تردید نمی‌شناسم. چونان جوانان شجاع و بی‌پروا از [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] دفاع می‌کنم و با شمشیر خویش بی‌امان درهمتان می‌کوبم تا اینکه روز رستاخیز به دیدار عمل و مجاهدت خویش نایل آیم.
من یزیدم که هنگام نبرد سستی و ترس و تردید نمی‌شناسم. چونان جوانان شجاع و بی‌پروا از [[حسین بن على (ع)|حسین بن علی (ع)]] دفاع می‌کنم و با شمشیر خویش بی‌امان درهمتان می‌کوبم تا اینکه روز رستاخیز به دیدار عمل و مجاهدت خویش نایل آیم.


در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی یزیدَ بنِ حُصَینِ الهَمدانِی المَشرَقِی القاریءٍ المُجَدَّلِ بِالمَشرَفی» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة ۲، ۲۴، ۱۴۰۵ ﻫ ق. من قتل مع الحسین (ع)، ص۱۵۶؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۸۱.</ref>
در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به وی چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی یزیدَ بنِ حُصَینِ الهَمدانِی المَشرَقِی القاریءٍ المُجَدَّلِ بِالمَشرَفی» <ref>برای تفصیل بیشتر رک :تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة 2، 24، 1405 ﻫ ق. من قتل مع الحسین (ع)، ص156؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص81.</ref>


‌علامه شوشتری با توجه به اینکه در زیارت ناحیه نام بریر دیده نمی‌شود و نام یزید بن حصین آمده است، اعتقاد دارد که یزید بن حصین همدانی همان [[بریر بن‌ خضیر همدانی‌|بُرَیر بن‌ خُضَیر هَمدانی]] است. <ref>قاموس الرجال، ج۲، ص۲۹۶،۲۹۴. </ref>  علاوه بر این، بُریر و یزید به سیدالقراء شهرت داشته‌اند پس می‌توان نتیجه گرفت که نظر شوشتری بر اینکه بُریر و یزید یک نفر بوده‌اند، نظری صحیح ‌باشد. <ref>ر.ک : اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: ۱۳۴۸ ش.، ص۷۹؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۷۸؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج3، ص۳۲۵؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۰. </ref>
‌علامه شوشتری با توجه به اینکه در زیارت ناحیه نام بریر دیده نمی‌شود و نام یزید بن حصین آمده است، اعتقاد دارد که یزید بن حصین همدانی همان [[بریر بن‌ خضیر همدانی‌|بُرَیر بن‌ خُضَیر هَمدانی]] است. <ref>قاموس الرجال، ج2، ص296،294. </ref>  علاوه بر این، بُریر و یزید به سیدالقراء شهرت داشته‌اند پس می‌توان نتیجه گرفت که نظر شوشتری بر اینکه بُریر و یزید یک نفر بوده‌اند، نظری صحیح ‌باشد. <ref>ر.ک : اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: 1348 ش.، ص79؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص178؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص325؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص70. </ref>
==منبع==
==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۵۳-۳۵۴.]
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 353-354.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۶۴: خط ۶۴:
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />
[[en:Yazid b. al-Hussain al-Hamdani]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۴

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل یزید بن‌ حصین‌ همدانی مشرفی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته یزید صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در نبردی سخت به شهادت رسید.

یزید بن‌ حصین‌ همدانی مشرفی، از اصحاب امام حسین(ع) که صبح عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید بن حصین از اعراب قحطانی یمنی بود که در کوفه میزیست. او قاری قرآن و از پهلوانان کوفه بود. او از یاوران امام علی (ع) نیز بود که در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. نام او را یزید، زید یا بریر و نام پدرش را حُصین، حُضیر، خُضیر و یا عبدالله نیز گفته‌اند. [۱]

همراهی با امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید از بیعت‌کنندگان با مسلم بن عقیل بود که پس از شهادت مسلم از کوفه خارج شد و خود را به امام‌ حسین‌ (ع) رساند.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

گفتگو با عمر سعد[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نام یزید در برخی از منابع رجالی و از جمله در رجال طوسی، شیخ طوسی و ابوجعفر محمد بن حسن آمده است. [۲] ابن کثیر نیز از جمله مورخانی است که از یزید نام برده و به سخنرانی وی در روز عاشورا اشاره کرده است.[۳] زمانی که عمر بن سعد فرمان بستن آب را بر روی کاروان اباعبدالله(ع) صادر کرد، یزید بن حصین با اجازه حسین بن علی(ع) با ابن سعد گفتگو کرد تا بلکه او را از این کار بازدارد ولی تأثیری نکرد. امام‌ حسین‌ (ع) به او فرمود: «شیطان بر آنان چیره گشته و حزب شیطان زیان‌کارانند.»

مناجات در شب عاشورا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شب عاشورا هر کس‌ گوشه‌ خلوتی‌ را اختیار نموده‌ و با آرامش‌ کامل‌ و با آهنگی‌ موزون‌، در حال‌ مناجات‌ با خدای‌ خود بود. حبیب‌ بن‌ مظاهر غرق‌ لبخند و تبسم‌ بود. یزید بن‌ حصین‌ ‌به‌ او گفت‌: «حالا وقت‌ خنده‌ است‌؟» حبیب ‌پاسخ‌ داد: «چه‌ وقت‌ بهتر از امشب‌ هنگام‌ شادمانی‌ است‌؟»

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

یزید صبح عاشورا و پس از شهادت جمعی از اصحاب در حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در نبردی سخت در حالی که چنین رجز می‌خواند، جنگید تا به شهادت رسید.

اَنَا یزیدُ ما اَنَا بِالفاشلِ
ضَربَ غُلامٍ اَرجحی بَطَلِ
اَضرِبُکُم عَنِ الحُسَینِ بنِ عَلِی
حَتّی الاقی یومَ حشری عَمَلی

من یزیدم که هنگام نبرد سستی و ترس و تردید نمی‌شناسم. چونان جوانان شجاع و بی‌پروا از حسین بن علی (ع) دفاع می‌کنم و با شمشیر خویش بی‌امان درهمتان می‌کوبم تا اینکه روز رستاخیز به دیدار عمل و مجاهدت خویش نایل آیم.

در زیارت ناحیه مقدسه به وی چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی یزیدَ بنِ حُصَینِ الهَمدانِی المَشرَقِی القاریءٍ المُجَدَّلِ بِالمَشرَفی» [۴]

‌علامه شوشتری با توجه به اینکه در زیارت ناحیه نام بریر دیده نمی‌شود و نام یزید بن حصین آمده است، اعتقاد دارد که یزید بن حصین همدانی همان بُرَیر بن‌ خُضَیر هَمدانی است. [۵] علاوه بر این، بُریر و یزید به سیدالقراء شهرت داشته‌اند پس می‌توان نتیجه گرفت که نظر شوشتری بر اینکه بُریر و یزید یک نفر بوده‌اند، نظری صحیح ‌باشد. [۶]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. تسمیه من قتل مع الحسین (ع)، تراثنا، شماره دوم، سال اول، ص94.
  2. اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: 1348 ش.، ص79.
  3. البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص178.
  4. برای تفصیل بیشتر رک :تسمیه من قتل مع الحسین من اهل بیته و شیعته، اسدی کوفی، فضیل بن زبیر، به کوشش محمدرضا حسینی جلالی، مجله تراثنا، سال اول شمارة 2، 24، 1405 ﻫ ق. من قتل مع الحسین (ع)، ص156؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص81.
  5. قاموس الرجال، ج2، ص296،294.
  6. ر.ک : اختیار معرفه الرجال ( معروف به رجال کشی )، طوسی، ابو جعفر محمد بن حسن، مشهد: 1348 ش.، ص79؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص178؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق.، ج3، ص325؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص70.