مالک بن عبدالله جابری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''مالک بن عبدالله جابری،''' از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌ جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند. <ref>انصار الحسین (ع)، ص104. </ref> در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌ حرث و ابی‌ حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست.
مالک و برادر مادری‌اش سیف بن عبدالله بن سریع جابری که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم محرم وارد کربلا شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| عنوان              =
| تصویر              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
|توضیح تصویر        =
خط ۲۴: خط ۲۱:
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =پس از نبردی حماسی به شهادت رسید
| نقش های برجسته              =از شهدای کربلا
}}
}}'''مالک بن عبدالله جابری،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.


==تبارشناسی==
مالک بن عبدالله بن سریع جابری از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌ جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند.<ref>انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص104. </ref> در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌ حرث و ابی‌ حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست.


==همراهی امام حسین(ع)==
مالک و برادر مادری‌اش [[سیف بن حارث جابری|سیف بن عبدالله بن سریع جابری]] که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم [[محرم]] وارد [[کربلا]] شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
آن‌دو مردانی شجاع، غیور، دلیر، جنگجو، عاشق امام حسین (ع) و از محبان خاندان پیامبر (ص) و از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام حسین (ع) آمدند و با هم خطاب به امام حسین (ع) گفتند: ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد! امام حسین (ع) فرمود: بر شما نیز درود و رحمت الهی باد! آن‌دو با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که حنظلة بن سعد به شهادت رسیده بود.
مالک و سیف از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام حسین (ع) آمدند و با هم خطاب به امام حسین (ع) گفتند: «ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد» امام حسین (ع) فرمود: «بر شما نیز درود و رحمت الهی باد!»
مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدند و هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام پس از نبردی حماسی در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند. بنا به نقلی سیف بن حارث یکی از نوجوانان کربلا بود که با گریه و زاری از امام حسین (ع) اذن میدان گرفت. <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ تاریخ طبری، ج5، ص443؛ رجال طوسی، ص101؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص72؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص27؛ نهایة الارب، ج20، ص454؛ الاشتقاق، ص420؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص72،31،24؛ اعیان الشیعه، ج7، ص325؛ انصار الحسین (ع)، ص103-104، 121؛ جلاء العیون، ص400؛ وسیله الدارین، ص154؛ تنقیح المقال، ج1، ص255؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص78؛ قاموس الرجال، ج5، ص375؛ ؛ حدائق الوردیه، ص104؛ نفس المهموم، ص140؛ نقد الرجال، ج2، ص389؛ اقبال الاعمال، ج3، ص79؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص63، ج12، ص249؛ جامع الرواة، ج1، ص611؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص165.</ref> 
 
در زیارت رجبیه به سیف چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی سیفِ بنِ حارِث“ و در زیارت ناحیه مقدسه به اشتباه شبیب بن حارث <ref>بحار الانوار، ج45، ص73،31. </ref> آمده و به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی شَبیبِ بنِ حارِث“
آن‌دو با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که [[حنظله‌ بن‌ اسعد شبامی‌|حنظلة بن اسعد]] به شهادت رسیده بود. مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدند و هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند.  
در زیارت رجبیه به مالک چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع“ و در زیارت ناحیه مقدسه چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع“
 
در [[زیارت رجبیه]] به مالک چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع» و در [[زیارت ناحیه مقدسه]] چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع»
==منبع==
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 349-350.
 
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 349-350.]
 
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۴۰: خط ۴۴:
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[en:Malik b. Abd Allah al-Hamdani]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل مالک بن عبدالله جابری
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از شهدای کربلا

مالک بن عبدالله جابری، از اصحاب امام حسین(ع) که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

تبارشناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مالک بن عبدالله بن سریع جابری از خاندان بنی‌جابر است. بنی‌ جابر تیره‌ای از همدان و قبیله‌ای از کهلان و یمنی‌الاصل بودند.[۱] در کتب تاریخی نام پدرش حرث، ابی‌ حرث و ابی‌ حارث نیز گفته شده است. او در کوفه می‌زیست.

همراهی امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مالک و برادر مادری‌اش سیف بن عبدالله بن سریع جابری که پسر عموی هم نیز بودند، در روز چهارم محرم وارد کربلا شدند و به امام حسین (ع) پیوستند.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مالک و سیف از شیعیان کوفه بودند. هر دو صبح عاشورا به خدمت امام حسین (ع) آمدند و با هم خطاب به امام حسین (ع) گفتند: «ای پسر رسول الله (ص) درود و رحمت الهی بر تو باد» امام حسین (ع) فرمود: «بر شما نیز درود و رحمت الهی باد!»

آن‌دو با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافتند و زمانی به میدان رفتند که حنظلة بن اسعد به شهادت رسیده بود. مالک و برادرش دوشادوش هم می‌جنگیدند و هنگامی که دشمن از پشت به یکی از آنان حمله می‌کرد، دیگری حمله دشمن را دفع می‌نمود. سرانجام در کنار یکدیگر به شهادت رسیدند.

در زیارت رجبیه به مالک چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ سَریع» و در زیارت ناحیه مقدسه چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی مالِکِ بنِ عَبدِ بنِ سَریع»

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص104.