قاسط بن زهیر تغلبى: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
قاسط فرزند زهیر بن حرث تغلبی است. تغلبی ها از تیره تغلِب بن وائل و از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بودند. آنان در [[کوفه]] زندگی می‌کردند. قاسط از اصحاب و از فرماندهان جنگ‌های امام علی (ع) و از قهرمانان نبرد جمل، صفین و نهروان بود و پس از [[شهادت]] امام علی(ع) با امام حسن (ع) بیعت کرد و از یاوران آن حضرت بود. در برخی منابع نام پدرش را عبدالله نیز نوشته‌اند. <ref>رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص 79.</ref> | قاسط فرزند زهیر بن حرث تغلبی است. تغلبی ها از تیره تغلِب بن وائل و از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بودند. آنان در [[کوفه]] زندگی می‌کردند. قاسط از اصحاب و از فرماندهان جنگ‌های امام علی (ع) و از قهرمانان نبرد جمل، صفین و نهروان بود و پس از [[شهادت]] امام علی(ع) با امام حسن (ع) بیعت کرد و از یاوران آن حضرت بود. در برخی منابع نام پدرش را عبدالله نیز نوشته‌اند. <ref>رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص 79.</ref> | ||
==نقش در واقعه کربلا== | ==نقش در واقعه کربلا== | ||
قاسط به همراه دو برادرش [[کردوس بن زهیر تغلبی|کردوس]] و [[مقسط بن زهیر بن حارث|مقسط]]، در روزهای چهارم و یا پنجم ماه محرم در [[کربلا]] به [[حسین|امام حسین (ع)]] پیوستند و خیمه خود را در کنار خیمه [[ضرغامه بن مالک تغلبی|ضرغامة بن مالک]]<nowiki/> و [[کنانه بن عتیق تغلِبی|کنانة بن عتیق]] هم قبیله خود بر پا کردند. هر پنج تن در روز [[عاشورا]] و در حمله اول پس از نبردی سخت به شهادت رسیدند. بعضی از مورخین معتقدند که آنان شب عاشورا به امام پیوستند. قاسط در هنگام شهادت حدود 55 سال سن داشت. | قاسط به همراه دو برادرش [[کردوس بن زهیر تغلبی|کردوس]] و [[مقسط بن زهیر بن حارث|مقسط]]، در روزهای چهارم و یا پنجم ماه محرم در [[کربلا]] به [[حسین|امام حسین (ع)]] پیوستند و خیمه خود را در کنار خیمه [[ضرغامه بن مالک تغلبی|ضرغامة بن مالک]]<nowiki/> و [[کنانه بن عتیق تغلِبی|کنانة بن عتیق]] هم قبیله خود بر پا کردند. هر پنج تن در روز [[عاشورا]] و در حمله اول پس از نبردی سخت به شهادت رسیدند. بعضی از مورخین معتقدند که آنان شب عاشورا به امام پیوستند. قاسط در هنگام شهادت حدود 55 سال سن داشت. | ||
در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به آنان چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی قاسطٍ وَ کَرِشٍ ابنَی عَبدِاللهِ بنِ زُهَیرٍ التَّغلِبِیین» | در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به آنان چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی قاسطٍ وَ کَرِشٍ ابنَی عَبدِاللهِ بنِ زُهَیرٍ التَّغلِبِیین» | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
<references /><br /> | <references /><br /> | ||
{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
[[رده:افراد]] | [[رده:افراد]] | ||
[[رده:شهیدان کربلا]] | [[رده:شهیدان کربلا]] | ||
[[رده:شهیدان عاشورا]] | [[رده:شهیدان عاشورا]] | ||
[[en:Qasit b. Zuhayr al-Taghlibi]] | [[en:Qasit b. Zuhayr al-Taghlibi]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۰
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | قاسط بن زهیر تغلِبی |
| خویشاوندان سرشناس | زهیر بن حرث تغلبی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | در روز عاشورا و در حمله اول به شهادت رسید |
قاسط بن زهیر تغلِبی، از یاران امام حسین(ع) که در کربلا و در روز عاشورا به شهادت رسید.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قاسط فرزند زهیر بن حرث تغلبی است. تغلبی ها از تیره تغلِب بن وائل و از اعراب عدنانی شمال شبه جزیره بودند. آنان در کوفه زندگی می‌کردند. قاسط از اصحاب و از فرماندهان جنگ‌های امام علی (ع) و از قهرمانان نبرد جمل، صفین و نهروان بود و پس از شهادت امام علی(ع) با امام حسن (ع) بیعت کرد و از یاوران آن حضرت بود. در برخی منابع نام پدرش را عبدالله نیز نوشته‌اند. [۱]
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
قاسط به همراه دو برادرش کردوس و مقسط، در روزهای چهارم و یا پنجم ماه محرم در کربلا به امام حسین (ع) پیوستند و خیمه خود را در کنار خیمه ضرغامة بن مالک و کنانة بن عتیق هم قبیله خود بر پا کردند. هر پنج تن در روز عاشورا و در حمله اول پس از نبردی سخت به شهادت رسیدند. بعضی از مورخین معتقدند که آنان شب عاشورا به امام پیوستند. قاسط در هنگام شهادت حدود 55 سال سن داشت.
در زیارت ناحیه مقدسه به آنان چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی قاسطٍ وَ کَرِشٍ ابنَی عَبدِاللهِ بنِ زُهَیرٍ التَّغلِبِیین»
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص 79.