عون بن علی بن ابی طالب (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «عون بن علی بن ابی‏طالب (ع) فرزند امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش اسماء دختر عمیس خ...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عون بن علی بن ابی‏طالب (ع) فرزند امیرالمؤمنین علی (ع)، مادرش اسماء دختر عمیس خثعمی است. او از جوانان شجاع و دلیر بنی‏هاشم بود.
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  = پدرش امام علی (ع)
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}'''عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)،''' از یاران [[امام حسین (ع)]] و فرزند امام علی(ع) است که در روز [[عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید.


== زندگینامه ==
عون فرزند امام علی (ع) و اسماء دختر عمیس خثعمی است.
==نقش در واقعه کربلا==
عون از آغاز سفر از مدینه تا [[کربلا]] همراه برادر بزرگوارش [[امام حسین (ع)]] بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش [[عثمان بن علی (ع)|عثمان]] به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام حسین (ع) نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: «برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟»


عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟ عون گفت: چگونه تسلیم مرگ نشوم درحالی‌که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم. امام فرمود: برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.
عون گفت: «چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی‌ که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم.»


امام حسین (ع) فرمود: «برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.»


عون وارد میدان شد و درحالی‌که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید:
عون وارد میدان شد و در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، جنگید:
 


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۸: خط ۴۵:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم. شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.
==شهادت==
عون جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، [[صالح بن سیار]] و برادرش [[بدر بن سیار|بدر]] بودند. صالح در عصر امام علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد جان عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را [[خالد بن طلحه]] ذکر کرده‌اند.


با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم.
مزار عون در برخی از منابع بیرون از کربلا ذکر شده است<ref>- ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷.</ref> در حالی‌ که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.<ref>- مراقد المعارف، محمد حرزالدین، تحقیق محمد شمسی حسین حرز الدین، نجف: مطیعه الآداب، ۱۳۸۹ ﻫ ق. ، ج۲، ص۱۶۲.</ref>
 
شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.
 
 
عون دلیرانه جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امیرالمؤمنین علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد عون را کرد و دشنام داد اما  کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و  از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.
 
 
مؤلف ریاض الشهاده مزار عون را بیرون از کربلا می‌داند<ref>- ریاض الشهاده، ج2، ص197.</ref> درحالی‌که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.<ref>- مراقد المعارف، ج2، ص162.</ref>
 
 
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‏اند.<ref>- برای تفصیل بیشتر رک : وسیله الدارین، ص428،260؛ تنقیح المقال، ج2، ص355؛  قاموس الرجال، ج8، ص287؛ ریاض الشهاده، ج2، ص197؛ فرسان الهیجاء، ج2، ص20.</ref>
 


در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‌‏اند.<ref>- برای تفصیل بیشتر رک : وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۴۲۸،۲۶۰؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۵۵؛  قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۸، ص۲۸۷؛ ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۲۰.</ref>
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 467-468.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۴۶۷-۴۶۸.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]]
[[رده: شهدای بنی‌هاشم]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)
خویشاوندان
سرشناس
پدرش امام علی (ع)
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) و شهدای کربلا

عون بن علی بن ابی ‏طالب (ع)، از یاران امام حسین (ع) و فرزند امام علی(ع) است که در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید.

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون فرزند امام علی (ع) و اسماء دختر عمیس خثعمی است.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون از آغاز سفر از مدینه تا کربلا همراه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) بود. بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت برادرش عثمان به خدمت امام حسین (ع) رسید و اجازه رفتن به میدان جنگ طلبید. امام حسین (ع) نگاهی به چهره‌اش انداخت و فرمود: «برادرم! تسلیم مرگ گشته‌ای؟»

عون گفت: «چگونه تسلیم مرگ نشوم در حالی‌ که شما را تنها و بدون یار و یاور و معین می‌بینم.»

امام حسین (ع) فرمود: «برو برادرم. خداوند به تو پاداش دهد.»

عون وارد میدان شد و در حالی‌ که چنین رجز می‌خواند، جنگید:

اُقاتِلُ القَومَ بِقَلبٍ مُهتَدی
أضرِبُکُم بِالصّارِمِ المُهَنَّدی
أذُّبُ عَن سِبطِ النَّبِی أحمَدی
حَتّی تَحیدوا عَن قِِتالِ سَیدی

با قلبی هدایت یافته با دشمنان پیکار می‌کنم. از نواده پیامبر، حضرت احمد دفاع می‌کنم. شمشیر می‌زنم و با تیغی برّان و صیقل داده شده شما را می‌زنم تا زمانی که از قتال و ستیزه‌جویی با آقای من امام حسین (ع) کناره‌گیری کنید.

شهادت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عون جنگید و تنی چند را کشت. از جمله کسانی که به دست او کشته شدند، صالح بن سیار و برادرش بدر بودند. صالح در عصر امام علی (ع) به دلیل شرابخواری به دست عون شلاق خورده بود و برای انتقام، قصد جان عون را کرد و دشنام داد اما کشته شد. عون می‌جنگید تا اینکه بدنش مجروح گشت و از شدت تشنگی و خونریزی بی‌حال گشت. دشمن از هر سو به او حمله نمود و با شمشیر و نیزه بر او زخم‌هایی وارد ساختند تا اینکه به شهادت رسید. نام قاتل او را خالد بن طلحه ذکر کرده‌اند.

مزار عون در برخی از منابع بیرون از کربلا ذکر شده است[۱] در حالی‌ که محمد حرزالدین معتقد است که آن مزار مربوط به شخصی دیگر است و عون در کنار دیگر شهدای کربلا به خاک سپرده شده است.[۲]

در زیارت‌نامه‌ها نام وی ذکر نشده است، اما منابع متأخر نام او را در شمار شهدای کربلا ذکر کرده‌‏اند.[۳]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷.
  2. - مراقد المعارف، محمد حرزالدین، تحقیق محمد شمسی حسین حرز الدین، نجف: مطیعه الآداب، ۱۳۸۹ ﻫ ق. ، ج۲، ص۱۶۲.
  3. - برای تفصیل بیشتر رک : وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ ﻫ ق. ، ص۴۲۸،۲۶۰؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص۳۵۵؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۹ ه ق.، ج۸، ص۲۸۷؛ ریاض الشهادة، محمدحسن بن حاج معصوم، ۱۲۷۳ ه ق.، ج۲، ص۱۹۷؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۲، ص۲۰.