سکینه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «دختر بزرگوار سید الشهدا«ع»،که در علم،معرفت،ادب،توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
دختر بزرگوار سید الشهدا«ع»،که در علم،معرفت،ادب،توجّه به حقّ و جذبۀ پروردگار،کم نظیر و مورد توجّه خاصّ پدرش ابا عبد الله الحسین«ع»بود.نام اصلى او را آمنه،امینه،امیمه یا امامه هم نوشته‌اند.لقب سکینه(یا سکینه)از طرف مادرش«رباب»به او داده شد.او که خواهر«على اصغر»هم بود،در کربلا حضور داشت و در عاشورا،سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است.این را از آنجا گفته‌اند که امام حسین«ع»روز عاشورا به او لقب«خیرة النّسوان»(برگزیدۀ زنان)داده است و این با کودک بودنش نمى‌سازد.شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثۀ کربلا مربوط مى‌شود،در کتابهاى مقتل(از جمله در نفس المهموم)آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا«ع»هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است،به او فرمود:
دختر بزرگوار [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]]، که در علم، معرفت، ادب، توجّه به حقّ و جذبه پروردگار، کم نظیر و مورد توجه خاص پدرش [[حسین بن على (ع)|اباعبد الله‌الحسین(ع)]] بود. {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =کلثوم.jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل‌الزیارات، ابن قولویه قمی، جعفر بن محمد، نجف: مطبعة المرتضویه، 1356 ه ق.           =
| لقب                =سکینه
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =پدرش حسین بن علی (ع) و مادرش رباب
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =مدینه
| تاریخ وفات/شهادت  =سال 117 هجری قمری
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =سوریه قبرستان باب الصغیر
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =
}}


{{ب| سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى | منک البکاء اذا الحمام دهانى }}
==زندگینامه==
نام اصلى او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته‌اند. لقب سکینه(یا سکینه) از طرف مادرش «[[رباب]]»به او داده شد. او که خواهر «[[علی اصغر (ع)|على اصغر]]» هم بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا، سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است. این را از آنجا گفته‌اند که امام حسین(ع) روز [[عاشورا]] به او لقب «خیرة النّسوان» (برگزیده زنان) داده است و این با کودک بودنش نمى‌سازد.


{| لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة | مادام منّى الرّوح فى جسمانى }}
===وداع با پدر===
شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثه [[کربلا]] مربوط مى‌شود،در کتابهاى مقتل (از جمله در نفس المهموم) آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا(ع)هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است، به او فرمود:<br />
{|
|سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى
|
|منک البکاء اذا الحمام دهانى
|-
|لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة
|
|مادام منّى الرّوح فى جسمانى
|-
|فاذا قتلت فانت اولى بالّذى
|
|تأتینه یا خیرة النسوان <ref>شام سرزمین خاطره‌ها،ص 106 به نقل از «سکینه»، مقرّم، ص 266.</ref>
|}
{{مسیر حرکت کاروان اسیران عاشورا از کوفه به شام}}
این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى «زنى با حصافت عقل و اصابت راى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است،<ref>منتهى الآمال، ج 1، ص 463.</ref> پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد(ع) قرار گرفت. وى، محضر سه امام (امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع)) را درک کرد. نوشته‌اند: خانه‌اش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر، صله عطا مى‌کرد.


{{ب| فاذا قتلت فانت اولى بالّذى | تأتینه یا خیرة النسوان <ref>شام سرزمین خاطره‌ها،ص 106،به نقل از«سکینه»،مقرّم،ص 266.</ref> }}
سکینه به زنى [[مصعب بن زبیر]] در آمد و پس از قتل او، زوجۀ عبدالله بن عثمان گردید و پس از مرگ او، زید بن عمر با وى ازدواج کرد، ولى زید، به توصیه سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت.<ref>فرهنگ فارسى، معین، ج 5، ص 776.</ref> سکینه همچنان در مدینه مى‌زیست، تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت.<ref>تهذیب الأسماء،نووى،ج 1،ص 163،سفینة البحار،ج1،ص 638.</ref> قبر او نیز در مدینه است.


این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى«زنى با حصافت عقل و اصابت رأى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است، <ref>منتهى الآمال،ج 1،ص 463.</ref> پس از بازگشت از سفر کوفه و شام،در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد«ع»قرار گرفت.وى،محضر سه امام(امام حسین،امام سجاد و امام باقر)علیهم السلام را درک کرد.نوشته‌اند:خانه‌اش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود.به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر،صله عطا مى‌کرد.سکینه به زنى مصعب بن زبیر در آمد و پس از قتل او،زوجۀ عبد الله بن عثمان گردید و پس از مرگ او،زید بن عمر با وى ازدواج کرد،ولى زید،به توصیۀ سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت. <ref>فرهنگ فارسى،معین،ج 5،ص 776.</ref> سکینه همچنان در مدینه مى‌زیست،تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبد الملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت. <ref>تهذیب الأسماء،نووى،ج 1،ص 163،سفینة البحار،ج 1،ص 638.</ref> قبر او نیز در مدینه است.
==منبع==


*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=559291&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 227-228.]


 
==پی‌نوشت==
 
<references />{{خاندان پیامبر}}{{امام حسین}}
 
[[رده:افراد]]
 
[[رده:اهل بیت]]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 227-228.
[[رده:فرزندان امام حسین(ع)]]
[[رده:خویشان امام حسین(ع)]]
[[en:Sakina bint Hussain]]
[[رده:همراهان قافله کربلا]]
[[رده:اسیران کربلا]]
[[Fr:Sakina bint Hussain]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۴

دختر بزرگوار سیدالشهدا(ع)، که در علم، معرفت، ادب، توجّه به حقّ و جذبه پروردگار، کم نظیر و مورد توجه خاص پدرش اباعبد الله‌الحسین(ع) بود.

کلثوم.jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
لقب سکینه
خویشاوندان
سرشناس
پدرش حسین بن علی (ع) و مادرش رباب
محل زندگی مدینه
وفات/شهادت سال 117 هجری قمری
مدفن سوریه قبرستان باب الصغیر

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نام اصلى او را آمنه، امینه، امیمه یا امامه هم نوشته‌اند. لقب سکینه(یا سکینه) از طرف مادرش «رباب»به او داده شد. او که خواهر «على اصغر» هم بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا، سنّ او حدودا ده تا سیزده سال بوده است. این را از آنجا گفته‌اند که امام حسین(ع) روز عاشورا به او لقب «خیرة النّسوان» (برگزیده زنان) داده است و این با کودک بودنش نمى‌سازد.

وداع با پدر[ویرایش | ویرایش مبدأ]

شرح آنچه به مصیبتهاى او در حادثه کربلا مربوط مى‌شود،در کتابهاى مقتل (از جمله در نفس المهموم) آمده است.روز عاشورا،چون سید الشهدا(ع)هنگام وداع با اطفال و زنان،دید که دخترش سکینه از زنان کنار گرفته و در حال گریستن است، به او فرمود:

سیطول بعدى یا سکینة فاعلمى منک البکاء اذا الحمام دهانى
لا تحرقى قلبى بدمعک حسرة مادام منّى الرّوح فى جسمانى
فاذا قتلت فانت اولى بالّذى تأتینه یا خیرة النسوان [۱]
صومعه راهبه
لبوء
حمص
حماه
شیرز
کفرطاب
معره
قنسرین
مسکنه
دوسر
رقه
دعوات
تل ابیض
حران
نصیبین
سنجار
تل اعفر
اربیل
جهینه
کجیل
وادی النخله
تکریت
مسکن
رطبه
مسیر عقیل
قطقطانه
بابل
مدائن
میادین
دیر الزور
اخیضر
قناطیر

این دختر بزرگوار،که به تعبیر شیخ عباس قمى «زنى با حصافت عقل و اصابت راى و افصح و اعلم مردمان به زبان عرب و شعر و فضل و ادب»بوده است،[۲] پس از بازگشت از سفر کوفه و شام، در خانۀ پدر خود،تحت کفایت امام سجّاد(ع) قرار گرفت. وى، محضر سه امام (امام حسین، امام سجاد و امام باقر(ع)) را درک کرد. نوشته‌اند: خانه‌اش مرکز تجمّع شعرا و محلّ مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر، صله عطا مى‌کرد.

سکینه به زنى مصعب بن زبیر در آمد و پس از قتل او، زوجۀ عبدالله بن عثمان گردید و پس از مرگ او، زید بن عمر با وى ازدواج کرد، ولى زید، به توصیه سلیمان بن عبد الملک او را طلاق گفت.[۳] سکینه همچنان در مدینه مى‌زیست، تا آنکه در پنجم ربیع الاول سال 117 هجرى در زمان هشام بن عبدالملک پس از هفتاد سال، در مدینه در گذشت.[۴] قبر او نیز در مدینه است.

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. شام سرزمین خاطره‌ها،ص 106 به نقل از «سکینه»، مقرّم، ص 266.
  2. منتهى الآمال، ج 1، ص 463.
  3. فرهنگ فارسى، معین، ج 5، ص 776.
  4. تهذیب الأسماء،نووى،ج 1،ص 163،سفینة البحار،ج1،ص 638.