حارث بن امرو القیس کندی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جز (T.ramezani صفحهٔ حارث حرث بن امرؤ القیس کندی را به حارث بن امرؤ القیس کندی منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حارث (حرث) بن | {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | ||
| عنوان = | |||
| تصویر =مزار یاران امام حسین(ع).jpg | |||
| اندازه تصویر = | |||
|توضیح تصویر = | |||
| نام کامل =حارث (حرث) بن امرؤالقیس کندی | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| شهر تولد = | |||
| کشور تولد = | |||
| محل زندگی = | |||
| تاریخ وفات/شهادت = | |||
| شهر وفات/شهادت = | |||
| نحوه وفات/شهادت = | |||
| مدفن = | |||
| از یاران = | |||
| فعالیت‌های اجتماعی = | |||
| مشایخ = | |||
| شاگردان = | |||
| آثار = | |||
| نقش های برجسته =او پیشاپیش [[امام حسین (ع)|امام حسین (ع)]] به نبرد پرداخت تا به شهادت رسید. | |||
}}'''حارث (حرث) بن امرؤالقیس کندی،''' از یاران [[امام حسین(ع)]] بود که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید. | |||
==زندگینامه== | |||
حارث از جمله افرادی بود که با سپاه | حارث از قبیله بنی کنده و ساکن [[کوفه]] بود. حارث از جنگجویان عرب بود که در جنگ‌های بسیاری شرکت کرده بود. | ||
==نقش در واقعه کربلا== | |||
حارث از جمله افرادی بود که با سپاه [[عمر بن سعد]] به سرزمین کربلا آمده و روز نهم [[محرم]] هنگامی که دید عمر بن سعد و سایر امرای لشکر شروط امام حسین (ع) را رد کردند، به خود آمد و وجدانش بیدار گردید و خدمت امام رسید و وفاداری خود را اعلام نمود. <ref>ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره. ص۱۰۳.</ref> تمامی کتب رجالی، شهادت او را در صبح روز [[عاشورا]] و در حمله اول که یکی از مهم‌ترین حوادث آن روز بود، می‌دانند. او پیشاپیش امام حسین (ع) به نبرد پرداخت و دلیرانه جنگید تا به شهادت رسید. <ref>ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱؛ ج۴، ص۳۰۲؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص۱۰۳؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۱، ص۸۳.</ref> سن او به هنگام شهادت حدود ۵۰ سال بود. | |||
تمامی کتب رجالی، شهادت او را در صبح روز عاشورا و در حمله اول که یکی از مهم‌ترین | |||
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است. | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۷۷.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده: تاریخ]] | [[رده: تاریخ]] | ||
[[رده: | [[رده: افراد]] | ||
[[رده: شهیدان کربلا]] | |||
[[رده: شهیدان عاشورا]] | [[رده: شهیدان عاشورا]] | ||
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}} | |||
[[رده:جداشدگان از سپاه عمر سعد]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | حارث (حرث) بن امرؤالقیس کندی |
| نقش های برجسته | او پیشاپیش امام حسین (ع) به نبرد پرداخت تا به شهادت رسید. |
حارث (حرث) بن امرؤالقیس کندی، از یاران امام حسین(ع) بود که در کربلا به شهادت رسید.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حارث از قبیله بنی کنده و ساکن کوفه بود. حارث از جنگجویان عرب بود که در جنگ‌های بسیاری شرکت کرده بود.
نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حارث از جمله افرادی بود که با سپاه عمر بن سعد به سرزمین کربلا آمده و روز نهم محرم هنگامی که دید عمر بن سعد و سایر امرای لشکر شروط امام حسین (ع) را رد کردند، به خود آمد و وجدانش بیدار گردید و خدمت امام رسید و وفاداری خود را اعلام نمود. [۱] تمامی کتب رجالی، شهادت او را در صبح روز عاشورا و در حمله اول که یکی از مهم‌ترین حوادث آن روز بود، می‌دانند. او پیشاپیش امام حسین (ع) به نبرد پرداخت و دلیرانه جنگید تا به شهادت رسید. [۲] سن او به هنگام شهادت حدود ۵۰ سال بود.
در زیارت نامه‌ها نام وی ذکر نشده است.
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره. ص۱۰۳.
- ↑ ر.ک : اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱؛ ج۴، ص۳۰۲؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص۱۰۳؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، ۱۳۹۰ ه ق.، ج۱، ص۸۳.